Bugün öyle bir tablodayız ki, ülkemizin her köşesinden yükselen çığlıklar, yılların biriktirdiği sorunların bir patlamasını andırıyor. Savurganlığın zirveye ulaştığı, itibarın saraylarla ölçüldüğü, şatafatın günlük yaşamı hiçe saydığı bir ortamdayız. Bu sözde “itibar” yarışı, çöplüklerden ekmek toplayan insanların, kira borçlarıyla başa çıkamayan ailelerin ve buhranın eşiğinde can veren yurttaşların gerçekliğine perde çekemez.
Peki, bir ülkede umutların ayakta kalması mümkün mü?
Günlük Yaşamın Gerçeklikleri
Market raflarında her geçen gün fiyatlar biraz daha yükseliyor. Temel gıdaya erişim, bir lüks haline gelmiş durumda. Yoksulluk çizgisinin altında yaşayan milyonlar, her gün yeni bir zam haberiyle sarsılıyor. Elektrik, su, doğal gaz fatura; artık bu ülkede çalışan çoğu bireyin bile altından kalkamayacağı yüklenmeler haline geldi.
Bir yanda saraylarda verilen şaşalı davetler, diğer yanda çöpten sebze-meyve toplayan insanlar... Bu tablonun doğruluğu, sadece sokakta gözlem yaparak dahi anlaşılabilir. Şehirlerin varoşlarında büyüyen sessiz çığlıklar, günlük yaşamın acı gerçeklerini anlatıyor. Aileler, çocuklarına bir öğün daha yemek verebilmek için kredi kartı borçlarıyla boğuşuyor.
Fuhşun ve Toplumsal Çöküşün Yayılması
Geçim sıkıntısı o kadar derinleşti ki, bazı insanlar hayatta kalabilmek için ahlaki ve toplumsal değerleri terk etmeye zorlanıyor. Fuhşun yaygınlaşması, sadece ekonomik sıkıntılardan kaynaklanmıyor; aynı zamanda toplumsal değerlerin hiçe sayıldığı bir ortamın da sonucudur. Genç nesiller, ahlaki çöküşün şaşırtıcı bir hızla yayıldığı bu düzende yetişiyor. Bu, ülkenin geleceğine vurulan bir darbedir.
Umutlar Nasıl Canlı Kalabilir?
Umudun ayakta kalabilmesi için öncelikle insanca yaşama hakkının sağlanması gerekir. Bir çocuğun yırttığı defteriyle okula gitmek zorunda olduğu, bir annenin çöpten yiyecek topladığı, bir babanın çaresizlikten ailesine hınç duyduğu bir ortamda umut çok zor bulunur.
Yetkililere Sorgulama ve Ültimatom
Artık susmak, bu ülkeye ihanet etmekle eşdeğerdir. Yetkililere açık şu soruları sormak gerekiyor:
Bu Savurganlık Nereye Kadar? Saraylar, şaşa ve gösteriş peşinde koşan bir yönetimin halkı yoksulluktan kurtarma ihtimali var mı? Halkın parasıyla yapılan bu şaşa, hangi toplumsal faydaya hizmet ediyor?
Ekonomik Eşitsizliklere Ne Zaman Dur Denilecek? Elektrik, doğal gaz, su gibi temel ihtiyaçlara gelen fahiş zamların arkasında kim sorumlu? Neden bu kadar büyük bir ekonomik adaletsizlik var?
Gençliğin Geleceği Neden Feda Ediliyor? Gençlerin, ülkelerinden kaçıp gitmek zorunda bırakıldığı, yurtdışına şans aramaya çıktığı bir ortamı kim yarattı?
Toplumun Ahlaki ve Sosyal Çöküşü Neden Durdurulamıyor? Geçim sıkıntısından kaynaklanan ahlaki yozlaşmayı neden önlemek için hiçbir adım atılmıyor? Yetimlerin, yoksulların sesi neden duyulmuyor?
Halkın Güveni Neden Yok Edildi? İMF ve Dünya Bankası gözetiminde yürütülen programlar, halkın fakirliğini dış borçlara şahadet eden bir seviyeye getirdi.
Yaşam Koşullarının Zorlaştığı Bu Düzende Kim Hesap Verecek?
Her artan zam bir çocuğun okuldan kopmasına, ihtiyacı karşılamayan her maaş bir ailenin dağılmasına sebep oluyor. Toplum yükün altında eziliyor .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder