Bir hikâye değil sana sunduğum, hayatımın romanını okuyacaksın bu satırlarda, hem de o kadar kısa ki, kelimeler anlatmaktan uzaklaştı, acı çekerek haydi eyvallah diyerek terk ettiler beni…Beni terk eden kelimeleri bulursam onlar beni nasıl anlatmamı isterlerse onların istedikleri gibi sunacağım sana, sakın beni bana sorma ben bende değilim…
Ben bende değilim, beni benden alan beni, bulursam yakacağım unutma, hem de öyle odunlar çatarak yakacağım ki, odunlar yanmadan beni benden çalan yanmalı, yoksa beni hep benden alarak bensiz ben bana kalacak…
Ben olmayan beni ne yapayım, o ben, ha sen ha o ben olmadıktan sonra kim olursa olsun umurumda mı? Hep onlar olarak yaşadı bu ben, ben olmadığı halde bir de bana yedirmez mi, işte ona öyle bir yedireceğim ki, Ben miymişim, beni benden alan başka benleri bana sensin diyerek, beni tanımlayanın kim olduğunu bir görsün…
“Bir ben var ki benden içeri” Benden içerdeki beni imha eden ve dışardan bana ben taşıyan bu beni kime nasıl anlatırım ki herkes o benle kendini tanımlar ve kendisi olduğuna inanır. Bu benin ben olmadığımı bir ben bilirim, onu da içerimdeki ben, ben olmadığını söylediği için bilirim, yoksa nereden anlarım…
Ey ben! Beni benden çaldığın gün bensiz kalan ben, hem yaya kaldım hem de çok yoruldum, çünkü o benler o kadar çok ki hangisine uysam diye kendimi yedim…Çatışmalar arasında bir ben var ki, hangisi ben diye kendimi bulamadım. Sahiden, sen de ben misin, yoksa sen misin? Sen olmadığını anlatan çok neden var da, acaba benden sana gelen bir şey var mı yoksa daha başka benler mi seni kuşattı…
Ne sen sen olarak varsın, ne de ben ben olarak varım, Benin içinde o kadar çok sen o ve biz siz ve onlar var ki, Bir de onların çok yakın akrabaları eşyaları beklentileri derken istekleri hatta ve hatta ulaşamadıklarını da bende görmek istedikleri kendileri, onları topladığımda hepsine birden eşittir ben diyorlar; o zaman ne hikmetse “bir ben var ki içerimde” o ben hemen isyan ederek diyor ki, be ahmak, İsa+Ruhul Kudüs+ Baba Tanrı=1 eder mi, burada bir saçmalık yok mu? Ben de var diyorum peki sen olmayan tüm Senleri sana ait kılarak eşittir sen diyorlar, yani birçok rakam bir eder mi diye daha bir çıkmaza taşımaz mı, işte o zaman ne söylesen yeridir diyerek beni aramaya çıktım, o beni bulursam onun ağzından sana benim romanımı yazacağım hem de çok kısa ve öz olarak…
Ben olmadan kulda olamıyorum biliyor musun, Oysa yaşadığım ortamda bana hep sen kendini unut, senin üzerinde senin ne olduğunu sana anlatan nice alleme-i cihanlar var, onlara saygıda kusur etme, işte o zaman seni bulursun diyerek beni benden çaldılar; bu ben olmayan benle beni arıyorum, söyler misin bana, kendisi olmayan sevdiğim sen, acaba bulabilir miyim kendimi ne dersin?
İşte, benim hayatımın romanı o kadar çok uzun ki, hangi ucundan başlasam, hiçbirinin içinde beni bulamadım, beni ararken o kadar çok lağım ve dehlizlerden geçtim ki bana benzeyen her şeye sahip çıktım ve ben diye içime aldım, şimdi onları kusarak kendime gelmek istiyorum ama ne mide ne yürek ne zihin kaldı ben de! İşte bende bulunan asıl beni tanımlayan o benleri de dışardan topladığım çöplerle doldurdum, onları yıkamak için temizleyici de bulamıyorum ki, onların asıl kimliğiyle kendime sesleneyim, belki bir kulak verir acıyarak ben bana döner…Ben bana dönünce ne olur bilir misin, nereden bileceksin çünkü sen hiçbir zaman sen olmadın ki, sen sen olsaydın bu kadar çırpınmalarıma belki bir anlam verirdin.
Boş ver ne yapacaksın seni bulsan ne değişecek diyebilirsin, ben beni bulduğumda ve içerimdeki ben bu ben derse işte o zaman yeryüzünde özgür kullardan oluşan sadece Rahman’a yolculuk yapanlar çoğalacak, Rahman’a yolculuk yapanların çoğaldığı bir gezegende herkese kendisini unutturan ve kendilerini kendilerinden çalan tüm zalimlerin yaşam alanları son bulacak o zaman Allah’ın, kullarına yardımı eksiksiz gelecek, Allah’ın yardımını alan kullar dünyayı yeniden imar ederek adaletin omurgası olacaklar…
Ben ben olarak bundan sonra ne roman ne hikaye yazmayacağım hepimizin yaşamı romanlaşarak mutlak okunacak bir manifesto olacak, yedi uyurların hayatı neden var, çünkü onlar kendileri oldular başka benlerin istilasından uzaklaştılar ve doğrudan yaratıcının korumasına girdiler işte o zaman bir ben var benden içeri Yunus’un derdi derdimiz olur bizim Yedi uyurlardan ne farkımız kalır…Allah, kendisi olan ve sadece Allah’a yönelen kullara her zaman ve her ortamda yardımı esirgemez…Müminler felaha erdi…Erecek değil erer değil erdi… Ben olmadan Mümin olunmaz kendini bulan ve bilen ancak Allah’ını bulur ve bilir o zaman yardımın gelmesi kaçınılmaz olur. Allah’ın yasasında asla bir değişiklik yoktur. O yasa bugün tecelli etmiyorsa herkes kendisini arasın benim gibi, ben bulamadım, bulanlarla birlikte aramaya ömrümün sonuna kadar devam etmeye varım, siz de var mısınız?
Erol KEKEÇ/07.02.2021/01.52
