Hakikate Sırt Çeviren İnsanlığa Yol Haritası

 

Sebe’ Suresi Ayetleri Işığında Gafletin Anatomisi ve Uyanış Çağrısı

“De ki: ‘Bizim işlediğimiz suçlardan siz sorumlu tutulmazsınız. Sizin işlediklerinizden de biz sorumlu tutulmayız.’

De ki: ‘Rabbimiz hepimizi kıyamet günü bir araya toplayacak, sonra da aramızda hak ile hüküm verecektir. O, gerçeği apaçık ortaya koyan, hakkıyla bilendir.’

De ki: ‘Allah’a ortak tuttuklarınızı bana gösterin! Hayır! (Hiçbir şey Allah’a ortak olamaz.) Aksine O, mutlak güç sahibi, hüküm ve hikmet sahibi Allah’tır.’

Biz, seni ancak bütün insanlara müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik. Fakat insanların çoğu bilmezler.

‘Eğer doğru söyleyenler iseniz, bu tehdit ne zaman gerçekleşecek?’ diyorlar.

De ki: ‘Sizin için belirlenen bir gün vardır ki, ondan ne bir saat geri kalabilirsiniz, ne de ileri geçebilirsiniz.’”

(Sebe’ Suresi/25–30. Ayetler)

1. Önce Kendimizden Başlayalım-Sorumluluğu Başkasına Atarak Kurtulamayız

Bugün dünyada olan biten onca zulüm, savaş, açlık ve ahlaki çöküntü karşısında hemen herkesin ağzında bir cümle var:

"Benim suçum ne?"

Ama Allah diyor ki:

“Sizin yaptıklarınızdan biz sorumlu değiliz; bizim yaptıklarımızdan da siz sorumlu tutulmazsınız.”

Bu ayet bize çok açık bir şeyi söylüyor: Herkes kendi yaptığının hesabını verecek.

Dolayısıyla ne toplumu ne yöneticileri ne de küresel düzeni tek başına suçlayarak kendimizi aklayamayız. Her birimiz vicdan terazisinde ölçülerek sorgulanacağız.

Eğer komşun açken sen tok yatıyorsan, eğer zulme uğrayan bir halk için “Beni ilgilendirmez” diyorsan, mazlumların kanı akarken eğlenceye devam ediyorsan, sen de bu düzenin bir parçasısın ve o sorumluluktan kaçamazsın.

“Ben bir şey yapmıyorum ki” diyorsan, sorun da burada başlıyor zaten: Sen bir şey yapmıyorsun.

Bugün Filistin’de, Yemen’de, Doğu Türkistan’da, Arakan’da, Afrika’nın susuz topraklarında açlıktan ve zulümden kırılan çocuklar varsa ve biz sadece ekran karşısında oturup “üzüldüm” diyorsak… Evet, işte bu da bir sorumluluk.

Susarak, duyarsız kalarak, konfor alanımıza çekilerek bu gidişata ortak oluyoruz.

2. Adalet Er Geç Tecelli Edecek: Kıyamet, Herkesin Gerçeği Göreceği Gündür

Sebe Suresi 26. ayette Allah şöyle buyuruyor:

“Rabbimiz hepimizi kıyamet günü bir araya toplayacak, sonra da aramızda hak ile hüküm verecektir. O, gerçeği apaçık ortaya koyan, hakkıyla bilendir.”

Bugün dünyanın dört bir yanında adalet arayan milyonlarca insan var.

Kadınlar, çocuklar, mazlum halklar…

Yeryüzü, zalimlerin kahkahalarıyla değil, mazlumların çığlıklarıyla dolu.

Ama bu ayet, umutsuzlara umut, susanlara uyarı, zalimlere meydan okuma gibi bir haykırış:

“Merak etmeyin! Allah aranızda hüküm verecek. O, hakemdir. O, adildir. O, hakkı ortaya koyandır.”

Bugün mahkemeler rüşvetle, siyasetle, güçle eğilip bükülebilir.

Bugün medyada kimse gerçeği söylemiyor olabilir.

Ama kıyamet gününde herkesin perdesi kalkacak.

Zenginler, zorbalar, politikacılar, medya baronları, sahte din adamları…

Hepsi sıraya girecek.

Ve Allah “şimdi hesap vakti” dediğinde kimse tek bir kelime edemeyecek.

3. Şirk Sadece Putlara Tapmak Değil!

Sebe Suresi 27. ayette Allah soruyor:

“Allah’a ortak tuttuklarınızı bana gösterin! Hayır! (Hiçbir şey Allah’a ortak olamaz.)”

Burada şirk denince birçok kişi, “Ben putlara tapmıyorum” deyip rahatlıyor.

Ama günümüzde şirk, çok daha sinsi bir şekilde geliyor:

• Paraya tapmak,

• Makama, mevkiye tapmak,

• İnsanların rızasını Allah’ın rızasının önüne koymak,

• Modaya, trendlere, beğeniye kul olmak…

Eğer kalbinde Allah’tan başka bir şeyin korkusu, sevgisi, bağımlılığı baskınsa, o senin ilahındır.

Ve bu çağda modern şirkin adı çok farklı:

Statü. Şöhret. Takipçi. Lüks. Egemenlik.

Şirk, Allah’ı bırakıp başkasının hükmüne razı olmaktır.

Bugün zalim düzenlerin sistemine razı olan, onların yasalarını Allah’ın emirlerinin üstünde tutan, onlar için savaşan, onlar için ölen her insan bu şirkin gölgesindedir.

4. Uyarıcı Geldi Ama İnsanların Çoğu Hâlâ Karanlıkta

“Biz seni ancak bütün insanlara müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik. Fakat insanların çoğu bilmezler.” (Sebe/28)

Kur’an çağlar üstü bir hitaptır.

Sadece Mekke’ye değil, bugünkü İstanbul’a, Paris’e, Gazze’ye, New York’a, Şam’a, Riyad’a da konuşur.

Ama insanlar hâlâ habersiz.

Neden?

Çünkü insanlar kulaklarını tıkamış.

Kalpler kararmış.

Ekranlar her şeyi bastırıyor.

İnsanlar gün boyu Netflix’te diziler izliyor ama bir sayfa Kur’an açmıyor.

Saatlerce sosyal medyada kayboluyor ama kendi nefsini hiç sorgulamıyor.

İşte bu yüzden “bilmiyorlar”.

Kur’an hayatın merkezine alınmadıkça insanlık doğru yolu bulamayacak.

Bugün İslam dünyasının bu kadar parçalanmış, zillete düşmüş olmasının sebebi bu:

Vahiyden uzaklaşmak!

5. Kıyamet Günü Geliyor, Ne Bir Saniye Erken Ne Geç!

“De ki: ‘Sizin için belirlenen bir gün vardır ki, ondan ne bir saat geri kalabilirsiniz, ne de ileri geçebilirsiniz.’” (Sebe/30)

Kıyamet günü bir hayal değil.

Bir masal değil.

Gerçek ve gelecekte kesin bir vakitte gerçekleşecek bir hakikattir.

Ve biz o güne her gün bir adım daha yaklaşıyoruz.

Kimi için kıyamet, onun ölümüdür.

Kimi içinse insanlığın toplu hesaba çekileceği gündür.

Ve o gün geldiğinde artık hiçbir şey geri çevrilemez.

Günümüz İnsanlığı İçin Yol Haritası (Adım Adım)

1. Tevhide Dön!

Allah’tan başka hiçbir otoriteye, güce, düzen ve sisteme mutlak itaat etme.

Kalbini şirkten, riyadan, dünyevi bağlılıklardan temizle.

Kulluk sadece Allah’a olmalı.

2. Gaflet Uykusundan Uyan!

Uyan! Sabah ezanı gibi bir çağrı bu!

Televizyon, alışveriş, futbol, sosyal medya gibi uyuşturan her şeyden uzak dur.

Gerçekten neye hizmet ettiğini düşün.

İsraf ettiğin zamana, tükettiklerine, boş konuşmalarına bir bak!

3. Mazlumu Gör!

Komşunun, mahallendeki fakirin, ülkendeki işsizin, Filistinlinin, Yemenlinin, Doğu Türkistanlının derdini gör.

Duyarsız kalma.

Dua et, destek ol, konuş, paylaş.

Kalbinde merhamet yoksa iman da yoktur.

4. Kur’an’ı Hayatına Hakim Kıl!

Kur’an kitaplıkta değil kalpte olmalı.

Hayatını onun emirlerine göre düzenle.

Namaz, infak, sabır, adalet, tevazu, hakkı söylemek…

5. Hesap Gününü Unutma!

Bugün attığın her adımın, söylediğin her sözün, kazandığın her kuruşun hesabı var.

O gün geldiğinde hiçbir bahanen geçerli olmayacak.

Hazırlıklı ol!

6. Örnek Bir Müslüman Ol!

Duruşunla, ahlakınla, cesaretinle, yardımseverliğinle örnek ol.

Toplumu değiştirecek olan senin iradendir.

Bir kişi bile olsa senin gayretinle kurtulursa, bu dünyada boşuna yaşamadın demektir.

Toplum İçin Kolektif Yol Haritası:

1. Adil ve Şeffaf Yönetimler:
   Sistemi Allah’ın adalet ilkeleriyle inşa etmek.
   Yalancı medyaya değil, hakikati savunanlara kulak vermek.

2. Mazluma Kalkan Olmak:
   Uluslararası düzeyde Filistin, Yemen gibi yerlerdeki zulme karşı maddi, manevi her türlü destekle karşı durmak.

3. Eğitimi Vahiyle Beslemek:
   Çocukları sadece meslek sahibi yapmak değil, ahlak ve iman sahibi bireyler olarak yetiştirmek.

4. Ekonomik Düzeni Değiştirmek:
   Faizci, kapitalist düzenden uzaklaşmak.
   İnfak, zekat, helal kazanç gibi kavramları merkeze almak.

5. Kültür ve Medyayı Dönüştürmek:
   Sapkınlık, israf, gösteriş üreten medya yerine; insanı yücelten, tevhidi yayan medya üretmek.

Yaşarken Uyan, Ölmeden Uyan!

Ey insanlık!

Mazlumlar ağlarken susanlar, zalimlere destek olanlar, kendi çıkarını Allah’ın hükmünün önüne koyanlar…

Gün gelecek; ne servet, ne siyaset, ne güç sizi kurtaramayacak.

Ama hâlâ vakit varken…

Tevhide dön!

Mazlumu sahiplen!

Kur’an’la buluş!

Sorumluluğunu unutma!

Çünkü Allah diyor ki:

“Her nefis, yalnızca kendi yaptığından sorumludur.”

Ve kıyamet günü geldiğinde:

“Ne bir saniye geri, ne bir saniye ileri alınabilir…”

Erol Kekeç/01.01.2025(Sancaktepe/İST 

Bir Milletin Üzerine Çökme Düzeni-Çıldırmışlığın Anatomisi

Bu iş çığırından çıkmıştır arkadaşım. Kimse çıkıp da, "Bunlar millet için yapılıyor, refah için, istikrar için..." gibi masalları anlatmasın. O devran kapandı. Bugün gelinen noktada apaçık ortadadır ki, ortada ne bir istikrar vardır, ne bir vicdan kalmıştır, ne de bir hukuk devleti. Varsa yoksa sadece rant, sadece menfaat, sadece güç gösterisi.

Milletin sırtından yükselen bir iktidar yapısının 23 yıl boyunca har vurup harman savurması, “itibardan tasarruf olmaz” diyerek saraylara, şatafata, örtülü ödeneklere, uçan saraylara kaynak aktarması, halktan kopmuş bir zihniyetin iflas bayrağıdır. Yıllardır bu düzenin mağdurları susturulmuş, ikaz edenler ötekileştirilmiş, hak arayanlar kriminalize edilmiştir. Bugün gelinen yerde, milletin canı yanıyor. Bu, mecazi değil. Gerçek anlamda insanlar pazarda fiyatları görünce gözyaşı döküyor. Kirasını ödeyemeyip sokakta kalan aileler var. Gençler, ülkesinden umut kesmiş halde kaçacak bir delik arıyor. Ama sarayda hayat başka: lüks, ihtişam, koruma orduları, saydam olmayan milyarlık harcamalar...

Peki bu sistem kendini nasıl meşru gösteriyor? Cevap basit: Kanun. Ama hakikatte kanun değil, zulmün kılıfı haline getirilmiş bir yasa düzeni. Yani cebindeki son paraya kadar vatandaşı soyan bir uygulamayı meclisten geçir, adına “kanun” de, sonra bu soygunu hukuki ilan et. Bu, kanun kisvesi altında soygundur; bu, yasal ama meşru olmayan bir düzenin adıdır.

Bir yönetim meşruiyetini hukuk karşısında kaybetmişse, yaptığı her davranışın adının “kanuni” olması bir şeyi değiştirmez. Adalet sadece hukukun yazılı kurallarında değil, o kuralların ruhunda ve uygulamasındadır. Vicdansız bir yasa, zalim bir yönetime kılıf olamaz. Ama bu ülkede oldu. Oluyor.

Zorla, tehditle, cezayla, icrayla, hacizle, vergiyle milletin üstüne çökme düzeni kuruldu. Elektrik, su, doğalgaz faturaları; vergi artışları; temel gıda ürünlerindeki KDV oranları... Bunların hepsi planlı ve bilinçli bir yoksullaştırma projesinin parçalarıdır. Halk yoksullaşırken devlet değil, yandaş zenginleşti. Yoksulluğun artışı tesadüf değil, politikadır.

Bakın, bu millet bu düzeni hak etmiyor. Bu halk, devletten adalet bekliyor, baskı değil. Ama siz ne yapıyorsunuz? Örtülü ödenekle harcamalar yapılıyor, nereye gittiği belli olmayan milyarlar var. Sayıştay raporları ya yayınlanmıyor ya sansürlü. Her kaleminizle millete hesap vermekten kaçınıyorsunuz. Çünkü gerçekler ortaya çıksa, milletin ödediği bedelin kimlerin refahı için harcandığı açık seçik görülecek.

Ve sonra... Sözde tasarruf genelgesi yayınlıyorsunuz. Vatandaşa "ekmeğini böl, kombiyi açma, arabanı sat, tasarruf et" diyorsunuz. Ama kendiniz hâlâ yüzlerce makam aracıyla konvoy yapıyorsunuz. Saraylarınız hâlâ ısıtılıyor, yüz milyonluk ihaleler hâlâ aynı beşli çeteye gidiyor. Bu nasıl tasarruf, bu nasıl adalet?

Bu yönetim artık milletin rızasını yitirmiştir. Korkuyla, tehditlerle, propaganda makineleriyle sürdürülen bu düzen; yorgun, sinmiş ama hâlâ kalbi atan bir halkı daha fazla tutamaz. Çünkü bu millet ne zaman ki boğulmaya başlarsa, o zaman içinden bir kıyam doğar.

Siz hâlâ zannediyorsunuz ki bu halk sessizse razıdır. Hayır! Bu halk sabrediyor. Bu halk, sabırla imtihan ediliyor. Ama unutmayın, Kur’an sabrın ardında ne olduğunu gösterir: Diriliş, kıyam, hesap günü...

Ve unutmayın: Zulümle abad olanın sonu berbat olur. Tarih bunun örnekleriyle doludur. Firavun’a ne oldu? Nemrut’a ne oldu? Ad ve Semud kavmine ne oldu? Zenginlikleriyle, kibirleriyle, halkı ezen, kendilerini yeryüzünün rabbi ilan eden o liderlere ne oldu? Kur’an bunu açıkça söyler. Yöneticiler için hem örnek hem ibret vesikasıdır. Ama siz okumazsınız. Okusanız da anlamazsınız. Anlasanız da gereğini yapmazsınız.

Son beş yıldır millet size yalvarıyor: "Bu yol yol değil, bu gidiş sonu olmayan bir uçurum." Ama siz her uyarıyı düşmanlık saydınız. Her eleştiriyi hainlikle eşitlediniz. Her vicdan sesini bastırdınız. Ve şimdi geldiğiniz yer: Ekonomik çöküş, ahlaki çürüme, siyasi tıkanma. Bu milletin sırtındaki semer çok ağır artık. Kimse, bu yükün altında daha fazla ezilmek istemiyor.

Ve bilin ki, bu gidişin biletini siz kesiyorsunuz ama o koltuklara kimlerin oturacağını siz tayin edemezsiniz. Onu Allah tayin eder. Onu halk tayin eder. Bu ilahi adaletin bir kanunudur.

Yıllarca dillerinizden düşürmediğiniz “millet iradesi” artık sizi değil, sizi uyaranları alkışlıyor. Çünkü milletin karnı zil çalarken sizin alkışlanacak bir yanınız kalmadı. Siz hâlâ milletin öfkesini anlamamakta ısrar ediyorsunuz. Ama bu öfke, sizin sandığınız gibi bir siyasi partiye değil; bu öfke, adaletsizliğe, ayrımcılığa, hukuksuzluğa, şatafata, sahtekârlığa...

Bu öfke, insanın açlıktan ölürken televizyonda verilen "büyüme rekoru" haberlerine... Bu öfke, çocuğuna süt alamayan babanın gözyaşına bakmadan geçen bürokratlara... Bu öfke, işsiz gençlere "çalışmak istemiyorlar" diyen liyakatsiz yöneticilere...

Bu öfkeyi küçümseyen, yarın sel olur altında kalır.

Son sözüm şudur: Bu düzen çıldırmış bir yönetim aklının ürünüdür. Rasyonel değildir. Vicdani değildir. İlahi ölçüyle bağdaşmaz. Halkı korkutarak susturmak, devleti soyut bir tanrı gibi dayatmak, şirkin en sinsi halidir. Allah’a gerçekten iman eden biri bu düzene iman etmez. Ve iman eden susmaz. Dilsiz şeytan olmaz. Gördüğü zulme karşı haykırır.

Yazıktır. Günahtır. Bu milleti daha fazla tüketmeyin. Bu düzenin sonu, tarih kitaplarında Firavun’un, Karun’un, Nemrut’un hikâyesiyle aynı yerde bitecek. Dönün bu yoldan. Henüz vakit varken.

Erol Kekeç/04.06.2025/Sancaktepe/İST

Tevhidin Işığında Şirk Bataklığından Kurtuluş

Kur’an-ı Kerim’in her ayeti, insanlığa bir yön gösterir; karanlık zihinleri aydınlatır, hak ile batıl arasındaki farkı ortaya koyar. Ahzab Suresi’nin ilk üç ayeti, yalnızca Resûlullah’a değil, onun şahsında tüm müminlere yöneltilmiş derin mesajlar barındırır. Allah’ın peygamberine verdiği öğüt, aslında bizlere ilahi ölçüler çerçevesinde nasıl bir duruş sergilememiz gerektiğini anlatır. Bu ayetlerde Allah, peygamberine şu emirleri verir:

1. Allah’a karşı gelmekten sakınmak (takva),

2. Kâfirlere ve münafıklara itaat etmemek,

3. Vahye uymak,

4. Sadece Allah’a güvenmek ve O’nu vekil edinmek.

Bu dört temel öğreti, yalnızca Resûlullah’ın değil, onun izinden giden her müminin hayat düsturu olmalıdır. Ancak günümüzde bu temel ilkelerden sapmalar yaşanmakta, tevhit inancı bozulmakta ve peygamber sevgisi adı altında şirk dolu bir din anlayışı zihinlere yerleştirilmektedir.

I. Tevhidin temeli sadece Allah'a kulluk

Tevhit, kelime anlamı olarak “birlemek” demektir. Dini anlamda ise, Allah’ı bir bilmek, O’na hiçbir varlıkta ortak koşmamak, tüm ibadetleri yalnızca O’na yöneltmek demektir. Bu inanç İslam’ın temelidir:

"De ki: O Allah birdir. Allah sameddir (hiçbir şeye muhtaç olmayan, her şeyin kendisine muhtaç olduğu tek varlık). Doğurmamış ve doğurulmamıştır. Hiçbir şey O’na denk değildir." (İhlas Suresi)

Bu kısa ama özlü sure, tevhit inancının özünü yansıtır. Ancak tarih boyunca insanların büyük bir kısmı bu inancı bozmuş, Allah’ın yarattıklarına tanrısal özellikler atfetmiş, putlara tapınmış ya da peygamberleri, velileri ilahlaştırmıştır.

Bugün aynı tuzak başka bir kılıkla insanlığın karşısındadır. Şirk, eski çağlardaki taş heykellere tapınmaktan ibaret değildir. Bugünün şirki, insanların Allah’ın dışında kurtarıcı, affedici, rızık verici, şefaat yetkilisi, hüküm koyucu olarak birilerini yüceltmeleri şeklinde tezahür etmektedir. Bunlar arasında en yaygını da Allah’ın peygamberini, Kur’an’ın tarif ettiği sınırların ötesine taşımak, onu Allah’ın yetkilerini paylaşan bir konuma yükseltmektir.

II. Peygamber sevgisi mi Peygambere şirk mi?

Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v), Allah’ın kulu ve elçisidir. Bu iki sıfat, onun yüceliğinin ve seçkinliğinin delilidir. Ancak aynı zamanda insan oluşunun, kul oluşunun da en temel göstergesidir. Ne yazık ki bugün bazı çevrelerde peygambere öyle sıfatlar yüklenmektedir ki, bu sıfatlar doğrudan Allah’a ait olan yetkileri kapsamaktadır.

Örneğin:

• “O olmasaydı kainat yaratılmazdı” gibi sözler,

• “Allah’tan isteme, peygamberden iste” türünden dualar,

• “Allah affetmezse peygamber affeder” inancı,

• “Peygamberin ruhu her yerde hazır ve nazırdır” gibi batıl düşünceler,

Bu inançların hiçbiri Kur’an’da yoktur. Aksine, Allah Resul'üne şirk koşulmaması için defalarca uyarılar yapılmıştır:

"De ki: Ben de sizin gibi bir beşerim. Ancak bana, ilahınızın bir tek ilah olduğu vahyolunuyor. O’na yönelin ve O’ndan bağışlanma dileyin!" (Fussilet/ 6)

"De ki: Allah katında benim için hiçbir kimse bir şey yapamaz. O’nun emrine karşı gelmem ancak bana azap olur." (Cin Suresi/ 21)

Bu ayetlerde peygamber açıkça sınırını bildiriyor: O bir beşerdir, bir kuldur, görevli bir elçidir. Vahiy ona emanet edilmiştir, ama hüküm koyma, affetme, şefaat etme gibi mutlak yetkiler yalnızca Allah’a aittir.

III. Şirk bataklığının günümüzdeki görüntüleri 

1. Şefaat Yetkisini Peygamberin Tekeline Vermek: Kur’an’da şefaat konusu oldukça net bir şekilde açıklanmıştır. Allah dilemeden hiç kimse şefaat edemez. Peygamber dahil:

"Allah’ın izni olmadan kim şefaat edebilir?" (Bakara/ 255)

2. Peygambere Yardım Etme/Onu Memnun Etme Üzerinden Cennet Umut Etmek: Bazı kişiler, peygamberin razı olmasıyla cennete gidileceğine inanır. Oysa Kur’an’a göre cennete giriş yalnızca iman ve salih amel iledir. Peygamber razı olsa da, Allah razı değilse hiçbir şey ifade etmez:

"Hayır! Kim kötülük işler ve günahı kendisini kuşatırsa, işte onlar cehennemliktir, orada ebedi kalacaklardır. İman edip salih ameller işleyenler ise cennetliktir." (Bakara /81-82)

3. Allah’ın Sıfatlarını Peygambere Atfetmek: Allah’tan gaybı bildiğini, kalpleri okuduğunu, her yerde hazır ve nazır olduğunu söylemek şirktir. Bunlar sadece Allah’a ait sıfatlardır.

4. Kabirlerden Medet Umma: Peygamberin ya da velilerin mezarına gidip onlardan yardım istemek, Allah’tan başkasından beklenti içine girmektir. Bu da tevhit inancını zedeler:

"De ki: Allah’ın dışında taptıklarınıza dua edin. Onlar sizden zararı gideremezler, fayda da veremezler." (İsra /56)

IV. Peygamberin gerçek mirası Kur'an ve onun uygulaması Resulün Hayatı 

Resûlullah, ardında mal mülk değil, Kur’an’ı ve uygulamalarını (sünnet) bırakmıştır. O’na düşen yalnızca tebliğdir. Bu noktada Allah şöyle buyurur:

"Ey Peygamber! Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Eğer bunu yapmazsan, O’nun mesajını iletmemiş olursun." (Maide /67)

Peygamberimiz, kendi istek ve arzusuyla hareket etmemiş, tüm söz ve eylemleri vahyin kontrolünde olmuştur:

"O, hevâdan (kendi isteğiyle) konuşmaz. Onun söyledikleri, vahyedilenden başka bir şey değildir." (Necm/ 3-4)

Bu bağlamda, peygambere uymak, onun sünnetini takip etmek demektir. Onu sevmek ise Kur’an’a ve onun öğrettiği hayata sımsıkı sarılmaktır. Şirke düşmeden peygamber sevgisi, işte budur.

V. Şirkle savaş kurtuluşun tek yolu Tevhhid

Bugün ümmetin en büyük problemi şirk ve bidatlerle dolu bir din anlayışına sahip olmasıdır. Kalpler Allah’a değil, aracılara bağlanmakta; dualar doğrudan Allah’a değil, kuldan medet umarak yapılmaktadır. Oysa Rabbimiz, yalnızca kendisine kulluk etmemizi emretmiştir:

"Yalnız sana ibadet eder, yalnız senden yardım dileriz." (Fatiha/ 5)

Tevhit, bütün peygamberlerin ortak mesajıdır:

"Senden önce hiçbir peygamber göndermedik ki, ona 'Benden başka ilah yoktur, bana kulluk edin' dememiş olalım." (Enbiya /25)

Tevhit, Kurtuluştur; Şirk, Helaktır

Ahzab Suresi’nin başındaki ayetler, bir pusula gibi bizlere doğru yolu gösteriyor. Resûlullah’a çizilen sınır, bizim için de bir uyarıdır: Allah’ın elçisi, vahyi getiren, uygulayan ve tebliğ eden kutlu bir insandır. Ama o da bir kuldur. Şayet biz, onu Allah’ın yerine koyar, O’na ait sıfatları Resûlullah’a yüklersek, işte o zaman tevhitten sapar, şirke düşeriz.

Tevhit, insanı özgürleştirir. Aracıları ortadan kaldırır. Sadece Allah’a yönelen bir kul, asla kula kulluk etmez. Bu özgürlük, iman edenin izzetidir:

"İzzet, yalnızca Allah’a, peygamberine ve müminlere aittir." (Münafikun/ 8)

Bugün her Müslüman, imanını Kur’an süzgecinden geçirmeli, batıl geleneklerle örülmüş şirk perdelerini yırtmalı ve tevhit nurunu hayatına hâkim kılmalıdır. Şirk bataklığına saplanmış insanlara da bu yolu göstermek, her müminin görevidir. Yol bellidir:

Tevhit.

Sadece Allah’a kulluk.

Ve hiçbir şeyi O’na ortak koşmamak...

Erol Kekeç/17.04.2025/Sancaktepe/İST