Mezhepçilik Ateşi Kimin İçin Ne Uğruna?

Orta Doğu coğrafyası, yüzyıllardır mezhepçilik üzerinden bölünmüş, parçalanmış, kan ve gözyaşı içinde bırakılmıştır. Sünni-Şii ayrımı, yalnızca tarihsel bir mesele değil, aynı zamanda emperyalizmin en büyük silahlarından biri haline gelmiştir. Biz birbirimizi tekfir ederken, biz birbirimizi ötekileştirirken, bizim coğrafyamız baştan aşağı işgal edildi. Kendi içimizde birbirimize karşı “cihad” ilan ederken, küresel şeytanlar bizim üstümüzde oynadıkları satranç oyununu kazandılar.

Bugün geldiğimiz noktada, bir zamanlar “kafir” ilan ettiğimiz işgalciler, zalimler, mazlumların celladı oldular. Bu noktaya nasıl geldik? Kimlerin oyununa geldik? Kimlerin maşası olduk? En önemlisi, hala kimlerin piyonu olmaya devam ediyoruz?

Mezheplerin Üzerinden Kurulan Pazarlıklar-Kimin Kanı, Kime Hizmet Ediyor?

Mezhep farklılıkları, İslam dünyasının fikri çeşitliliğini ve tarihsel gelişimini yansıtan bir olgu olabilir. Ancak, bu farklılıklar birilerinin çıkarlarına hizmet edecek şekilde kullanıldığında, masumların kanları üzerinden pazarlık yapılan bir kirli masaya dönüşür.

Bugün İslam dünyasında kimlerin masumların kanları üzerinden siyasi ve ekonomik pazarlıklar yaptığını sorgulamalıyız. Kendilerini en temiz, en doğru ve en haklı gösterenler, aslında en kirli işlerin içinde olanlar değil midir? Bir yandan İslam adına konuşup diğer yandan emperyalist güçlerin kapılarında sıraya girenler kimlerdir? Mezhep savaşlarını körükleyerek kendi tahtlarını sağlamlaştıranlar kimlerdir?

Bugün, Sünni-Şii çatışması üzerinden coğrafyamızın yakılmasına hizmet edenlerin kim olduğuna dikkatlice bakalım. Ellerinde İslam bayrağı taşıyan, dillerinde Allah kelamı olan, ancak fiilleriyle emperyalizme hizmet edenler, aslında İslam dünyasının en büyük düşmanları değil midir?

Eğer birileri, kendi siyasi çıkarları ve mezhepsel üstünlük kurma arzusu uğruna mazlumların kanları üzerine hesaplar yapıyorsa, işte o kişiler en büyük ihanetin içindedir. Allah’ın dini, birilerinin etnik, mezhepsel veya siyasi çıkarlarına hizmet etmek için mi indirildi? Yoksa adaletin ve hakkaniyetin tesis edilmesi için mi?

Bu soruyu sormadan, bu gerçeği fark etmeden yapılan her mücadele, sadece yeni zalimlerin doğmasına sebep olacaktır.

Bu Ateş Neden Yanıyor? Kimler Bu Ateşi Büyütüyor?

Bu coğrafyada yanan ateş, sadece petrol sahalarının üstündeki çatışmalar değil, aynı zamanda iman ile nifakın, samimiyet ile sahtekarlığın birbirinden ayrılma sürecidir. Fitne kazanını kaynatanlar, mazlumların üzerine bombalar yağdıranlar, bu ateşi bilerek ve isteyerek büyütenler, tarih boyunca lanetlenenlerin ta kendileridir.

Bugün emperyalist güçlerin bölgeye müdahale bahanesi olarak kullandıkları en büyük silah nedir? Mezhep savaşları… Bizim birliğimizi yok etmek için en kolay yol nedir? Bizi birbirimize düşman etmek… Ve ne yazık ki, biz de bu oyuna tekrar tekrar geliyoruz.

Oysa Kur’an’ın mesajı nettir:

“Derken müminlerle günahkar sahtekar zalimler arasına bir sur çekildi. Müminler surun içinde, diğerleri surun dışında kaldı. Sûrun içi rahmet, dışı ise azaptır.” (Hadid Suresi/ 13. Ayet)

Bu ayet, aslında yaşadığımız gerçekliği anlatıyor. Bugün de bu ayrımın içindeyiz. Kimler surun içinde, kimler dışında kalacak? Bu sorunun cevabı, sadece siyasi söylemlerle değil, gerçek iman ve adaletle verilecektir.

Yaklaşan Gün ve Kaçınılmaz Hesaplaşma

Her şeyin farkına vardığımız, kimin kim olduğunu anladığımız ve hakikatin iyice ortaya çıkacağı bir gün yaklaşıyor. O gün geldiğinde:

• Kimlerin emperyalizmin kuklası olduğu,
• Kimlerin Allah adına zulüm ettiği,
• Kimlerin masumların kanları üzerinden menfaat sağladığı,
• Kimlerin hakiki mümin, kimlerin sahtekar olduğu,

Apaçık ortaya çıkacaktır. O gün, ne paranın, ne iktidarın, ne de mezhepsel kurnazlıkların bir anlamı kalmayacaktır.

O gün, Allah’ın hükmü dışında hiçbir hükmün geçerli olmadığı bir gün olacaktır. Ve o gün geldiğinde, dün birbirini boğazlayanlar, mezhepsel üstünlük için mazlumları satanlar, birbirlerine hesap vermeye başlayacaktır.

Biz, o güne hazırlıklı mıyız? O büyük hesaplaşmada Allah’ın rahmetine mi mazhar olacağız, yoksa zalimlerin safında mı olacağız?

Temiz Olanla Pis Olanın Ayrılması İçin Yanacak Ateş

Bu ateş yanacak. Çünkü adalet ancak ateşin içinde pişerek ortaya çıkar. Bir madenin cevher olup olmadığı nasıl ateşle anlaşılırsa, bir insanın mümin mi, mücrim mi olduğu da bu fitne zamanlarında ortaya çıkar.

Kimse sevinmesin, kimse kendi kurnazlığının ve ihanetinin sonsuza kadar süreceğini sanmasın. Tarih, tüm zalimlerin ve ihanet içindeki sahte dindarların sonunu gördü. Bugün kendini güçlü sananlar, yarın Allah’ın hükmü karşısında diz çökecekler.

Ve yaklaşıyor, yaklaşmakta olan…

Erol Kekeç/18.03.2025/Sancaktepe/İST

Büyüklük ve Sömürü Arasındaki İnce Çizgi-Gerçek Gelişme Nedir?

Dünyada birçok devlet ve iktidar sahipleri, büyüme ve gelişme kavramlarını yanlış tanımlayarak kendi propagandalarını yaparlar. Oysa gerçek büyüklük, ne askeri güçle ne de ekonomik göstergelerle doğrudan ölçülebilir. Bir toplumun büyüklüğü, onun ahlaki duruşu, adaleti, huzuru, insanlarının mutluluğu ve özgürlükleriyle değerlendirilmelidir. Bunun aksi, yalnızca halkı daha iyi sömürmek için kurulan sistemlerin kendilerini şişirmesi anlamına gelir.

Büyüklük Güçle Değil, Adaletle Ölçülür

Güçlü olmak ile büyük olmak arasındaki fark, tarih boyunca birçok toplumun çöküşüne sebep olmuştur. Antik Roma İmparatorluğu büyük bir askeri güce sahipti, ancak içinde adalet, eşitlik ve huzur yerine yozlaşmış bir aristokrasi hüküm sürdü. Halkın büyük bir kısmı kölelik sisteminde ezilirken, zenginler sefahat içinde yaşıyordu. Aynı şekilde Osmanlı’nın yükselme döneminde devletin büyüklüğü adaletle, liyakatle, hukukun üstünlüğüyle ölçülüyordu. Fakat son dönemlerinde rüşvetin, adam kayırmanın, yolsuzluğun artmasıyla birlikte içten çöküş yaşandı.

Adaletin olmadığı yerde ne kadar büyük binalar, yollar, askeri güçler veya ekonomik göstergeler olursa olsun, bunlar halk için bir anlam taşımaz. Devletler gerçek büyüklüğe ulaşmak istiyorsa, halkın refahını sağlamalı, kimseyi ezmeden, kimseyi korkutmadan bir düzen kurmalıdır. Özgürlük, bireylerin korkusuzca düşüncelerini ifade edebildiği, kimsenin inançlarından dolayı baskı görmediği, hukukun üstün olduğu bir ortamda mümkündür.

Sömürüye Dayalı Büyüme Gerçek Büyüme Değildir

Pek çok iktidar, “büyüyoruz, şahlanıyoruz” diyerek halkı kandırmaya çalışır. Ancak burada asıl soru, büyümenin kim için olduğu ve ne şekilde sağlandığıdır. Eğer bir toplumda ekonomik büyüme varsa ama bu zengin bir kesimin servetine servet katmasına yol açarken halkın büyük kısmı fakirleşiyorsa, bu bir sömürü düzenidir.

Bunun örneklerini günümüzde birçok ülkede görebiliriz. Örneğin bazı Latin Amerika ülkeleri, ihracat rakamları ve ekonomik büyüme oranlarıyla övünürken, halklarının büyük bir kısmı yoksulluk içinde yaşamaktadır. Fabrikalar büyümüş, ihracat artmış ama çalışanlar düşük ücretlerle sömürülmüş, doğal kaynaklar elden çıkarılmış, çevre felaketleri yaşanmıştır.

Benzer şekilde sanayileşme devrimini ilk yaşayan İngiltere’de de 18. ve 19. yüzyıllarda büyük ekonomik büyüme yaşanırken işçilerin yaşam koşulları çok kötüydü. Çocuk işçiliği yaygındı, günde 12-16 saat çalıştırılan insanlar vardı. Sermaye sahipleri büyük servetler kazanırken, toplumun büyük kısmı sefalet içindeydi. İşte bu tür bir büyüme gerçek büyüme değildir, aksine bir sömürü mekanizmasının daha sistematik hale gelmesidir.

Gerçek Büyüklüğün Temel Ölçütleri

Gerçek büyüklüğün anlaşılması için bazı ölçütler belirlemek gerekir. Bunlar arasında:

1. Adalet ve Hukukun Üstünlüğü

Bir toplumda adalet varsa, insanlar haklarını ararken korkmadan yargıya başvurabiliyorsa, mahkemeler güçlüler karşısında eğilmiyorsa orada gerçek büyüklük vardır.

2. Eğitim ve Bilim

Gerçek büyüklük, halkın eğitim seviyesiyle, bilime ve sanata verilen değerle ölçülür. Bilgi ve kültür seviyesi düşük olan bir toplumun büyüklüğünden söz edilemez.

3. Ekonomik Adalet

Sadece bir kesimin değil, toplumun genelinin refah içinde yaşadığı, işçilerin emeğinin karşılığını aldığı, sosyal devlet anlayışının güçlü olduğu yerlerde gerçek büyüklük vardır.

4. Özgürlükler ve İnsan Hakları

İnsanların özgürce konuşabildiği, eleştirebildiği, farklı düşüncelere sahip olduğu için cezalandırılmadığı bir düzen ancak gerçek büyüklüğe ulaşabilir.

5. Toplumsal Huzur ve Mutluluk

Eğer bir toplumda intihar oranları, psikolojik rahatsızlıklar, suç oranları yüksekse, ne kadar ekonomik büyüme olursa olsun orada büyük bir medeniyetten söz edilemez.

Gerçek Büyüklüğü Yeniden Tanımlamak

Bugün birçok iktidar, süslü söylemlerle kendi propagandasını yaparak halkı kandırmaya çalışmaktadır. Ancak halklar büyüklüğün yalnızca ekonomik veya askeri güçle değil, adalet, mutluluk ve özgürlükle ölçüldüğünü bilmelidir. Özgür iradesiyle, korkmadan inançlarını ve fikirlerini seçebilen bir toplum gerçekten büyük olabilir. Yoksa, hangi toplum olursa olsun, halkı sömürmek için daha gelişmiş araçlar üreten bir düzenin "büyüme" olarak adlandırılması, sadece yeni nesillerin daha bilinçsiz bir şekilde köleleştirilmesi anlamına gelir.

Gerçek büyüklüğe ulaşmak için, bireylerin de sorgulayıcı bir bilinç geliştirmesi, büyümenin sadece gösterişli binalar ve yüksek ihracat rakamlarıyla olmadığını anlaması gerekir. Ancak o zaman, gerçek gelişme sağlanabilir ve toplumlar gerçekten özgürleşebilir.

Erol Kekeç/17.03.2025/Namazgah/İST