Mazluma Sırtını Dönen Zalimle Aynı Safa Geçmiştir

Bir Hakikat Fermanı

Ey çağdaş insan!
Ey kalbini ekranlara gömmüş, vicdanını markalara satmış, aklını sloganlara kiraya vermiş yığın!
Sana bir ferman var bugün:
Zulmün olduğu yerde tarafsızlık, zalimden yana saf tutmaktır.
Mazlumun olduğu yerde sessizlik, zulme ortak olmaktır.
Ve sen susuyorsun!

“Zulmedenlere meyletmeyin; yoksa size de ateş dokunur...”Hûd Suresi/113
Ateş sadece zalime değil, onu seyredenlere de iner. 

Sen meylediyorsun!
Saraylara, lüks arabalara, gülücük dağıtan ekran yüzlerine, sözde dindar, özde münafık yöneticilere meylediyorsun.
Sen, mazlumun değil, güçlünün yanındasın çünkü hakikatin değil, konforun peşindesin.
Allah açıkça uyarıyor: Yardım da göremezsin. Dostun da kalmaz!

"Savaşmıyorsunuz?" Diye Soran Ayet Var!

“Size ne oluyor da Allah yolunda, 'Rabbimiz! Bizi halkı zalim olan bu şehirden çıkar...' diyen zayıf erkekler, kadınlar ve çocuklar uğrunda savaşmıyorsunuz?!” Nisâ Suresi/ 75

Ey mümin olduğunu iddia eden insan!
Savaş dedik, hemen kılıç sandın, cephe sandın!
Hayır!
Bu çağın savaşı, sözle, duruşla, direnişle, tavırla, susmamakla, paylaşmakla, siper olmakla yapılır.
Ama sen savaştan kaçtın!
Çünkü mazlumlar seni ilgilendirmiyor artık.
Senin gündemin başka: tatil kampanyaları, telefon modelleri, indirim günleri…
Senin çocuğun tok yatınca, başkasının açlığı seni germiyor.

Ama o mazlum çocuklar her gün dua ediyor:
“Bize yardım edecek biri gelsin.”
Ve sen, hâlâ kıpırdamıyorsun!

Zalimden Allah'ın Habersiz Olduğunu Sanma!

“Sakın Allah’ı, zalimlerin yaptıklarından habersiz sanma…” İbrahim Suresi/42

Ey suskunlar!
Ey zulme karşı “benlik” örtüsü çekenler!
Sakın Allah’ın unuttuğunu zannetmeyin!
Ama Allah sabreder; erteler, erteledikçe büyütür,
büyüttükçe helaki muhteşem kılar!

Zalimler bu dünyada saltanat sürebilirler.
Adalet yerine şatafat bina ederler.
Camileri kendi putları için vitrine çevirirler.
Ama o gün geldiğinde, Allah onların gözlerini dehşetle donduracaktır.
Ve o gün sen de yargılanacaksın!
Neden sustun?
Neden meylettin?
Neden yanında durmadın mazlumun?

Ey İnsan! Kendini Temize Çekme!

“Ben elimden geleni yapıyorum” deme!
Vicdanını rahatlatmak için 3 lira sadaka verip sonra bin liralık vicdansızlıklara sessiz kalma!
Kendini dindar sayma; camide boy gösterip, adaleti savunmayana "mümin" denmez.
Hakikat, şahsiyet ister.
Korkmayan bir dil, sarsılmaz bir duruş, yalnız kalsa da Hak'tan ayrılmayan bir yürek ister.

Ey Zalimler! Bu Ferman Size De Yöneliktir!

Siz ki halkı dinle kandırıp, saraylar inşa ettiniz.
Siz ki adaleti gösteri haline getirip hukuku susturdunuz.
Siz ki mazlumun duasını kulak ardı ettiniz.
Unutmayın!
Saltanatınızın temeli mazlumun ahıdır.
Ve ah, yakar!
Sakın unuttuğumuzu zannetmeyin.
Zulmünüzü, vurdumduymazlığımızla süslediğimiz doğrudur ama tarih susmaz, Allah hiç susmaz.

Ey Gençlik!

Sana sesleniyorum…
Bu düzeni değiştirecek olan sensin.
Korkma! Susma! Yalnız kalırsan Allah yeter.
Sistem sana “taraf olma” diyecek.
Ama Hak'tan taraf olmayan, bâtıla hizmet eder.

Okulda, sokakta, ekranda, sosyal medyada bir duruş göster!
Mazlumu görünce başını çevirme.
Zalimi görünce susma.
Suskun kalabalıklar içinde bir Mehmet Akif, bir Hz. Hüseyin, bir Aliya Izzetbegoviç ol!

Bu Ferman Hepimize

1. Zalimleri övmek değil, açıkça kınamak zorundayız.

2. Mazluma dua yetmez, yanında durmak zorundayız.

3. Adaletsizliğe alkış tutan her sistemin karşısında durmak farzdır.

4. Kutsalları araç edenleri ifşa etmek, imanın gereğidir.

5. Korkarak yaşamak yerine, hakikati haykırarak ölmek şereftir.

Ey milletim!
Allah'ın ayetleri ortada.
Mazlumun gözyaşı her gün toprağa karışıyor.
Sen hâlâ susarsan…
Ateş sadece zalimi değil, seni de yakar!

"Cehenneme varmadan evvel uyan!"

Erol Kekeç/05.07.2025/Sancaktepe/İST

Cehenneme Varmadan Evvel Uyan Ey Milletim!

Bir milletin kalbi sönmüşse, onun gözleri açılsa ne yazar? Kulakları işitse ne fayda? Kalp uyanmazsa uyanış sadece bir refleks olur, bir korku, bir şaşkınlık… Lakin bugünün insanı ne şaşkın, ne korku içinde… Gaflet, öyle örtmüş ki zihinleri, hakikat haykırsa duvar olur; vicdan sızlasa sıradanlaşır. Ve ben, bu toprağın bir evladı olarak susamam. Söz bana düşmüşse, hamurunda Akif’in korkusuzluğu, Hakk’a sadakati varsa, bu milletin kulağına bir barut sesi gibi çarpacaksa sözüm, evet, ben konuşmalıyım!

Şimdi sormalıyım:

Hangi saray, yetimin yüreğini ısıttı bu toprakta?

Hangi bayrak, hakkın üstüne çekildi?

Hangi ezan, zalimlere karşı haykırış oldu da sokaklar titredi?

Bir yanda din, diyanet, mukaddesat; öte yanda lüks, israf, cehalet ve korku…

Bir yanda ümmetin dertleriyle yanan üç-beş yürekli,

öte yanda yediğini içtiğini ibadet zanneden,

ahlakı unutan, vicdanı pazara çıkarmış bir kalabalık…

Milletim!

Birileri seni aldattı!

Üstelik bunu camilerde, kürsülerde, ekranlarda, vaatlerle, sloganlarla yaptı.

Bayrak dediler, sustun…

Vatan dediler, boyun eğdin…

Din dediler, hesap sormadın…

Ama ne bayrak şehit kanıyla yaşadı,

ne vatan mazlumun duasını duydu,

ne de din, hakkı söyleyen dilleri koruyabildi...

Sen hâlâ susuyorsun!

Kardeşin sokakta donarken,

sen ekran başında mukaddesat yarışındasın.

Çocuğun okula aç giderken,

sen sadaka görüntüleriyle mest oluyorsun.

Karı koca birbirine düşman olmuş,

sen dizilerin kölesi olmuşsun.

Gençlik TikTok’a gömülmüş,

senin elin hâlâ cebindeki telefonda…

Mazlumlar Gazze’de, Yemen’de, Afrika’da can verirken,

sen "Ekonomi büyüyor" yalanıyla oyalanıyorsun...

Yalanın rengi, sesi, kıyafeti olur mu? Olmaz!

Ama bugünün yalanları markalı, tescilli, kutsallarla süslenmiş...

Ve en kötüsü nedir bilir misin?

Yalancıya değil, yalana iman ediyorsun artık!

Ey halkım!

Bazen ihaneti görmen için bir aynaya değil,

bir mezara ihtiyacın vardır!

Zira uykuların o kadar ağır ki,

ancak toprağın sesi seni sarsabilir.

Ama ben istiyorum ki;

cehenneme varmadan evvel uyan!

Zira bu gidiş, bir uçurumun dibine;

bu sessizlik, bir soysuzluğun vesikasına;

bu korkaklık, yarınların felaketine çıkar.

Bugün o "bizden" dediklerin,

sana sadaka dağıtıp oy toplayanlar,

saraylarda senin alın terinle saltanat kuranlar,

yüzüne tebessüm, arkandan hoyrat küfür savuranlardır.

Ve sen, hâlâ "ama niyetleri iyi" diyorsun!

Hayır, iyi niyet hırsızlığa kılıf olamaz!

Mazlumun gözyaşıyla süslenmiş her sistem batıldır.

Sen hâlâ sabrediyorsun ama sabrın bile isyan eder hâle geldi.

Bu sabır, Allah’ın sabrı değil; bu, gafletin uyuşmuş şeklidir.

Bu millet bir sabah kendini aç, işsiz, vicdansız ve vatansız bulursa,

bunun adı "kader" değil, gaflete ortaklıktır!

Ey milletim!

Hakikat, dostunu acıtır ama iyileştirir.

Bugün sana en çok gülenler,

yarın seni en çok terk edenler olacak.

Bugün senin alkışladığın o diller,

yarın susacak;

çünkü onların hakkı söylemek diye bir derdi yok.

Onlar, gücün kölesidir.

Ama sen güçlü değilsin!

Sen sadece güce boyun eğmeyi öğrenmişsin.

Sana hakikat acı gelir oldu çünkü

acı söyleyenleri hain zannettin…

Zalimlerin dini kullandığını söyleyenleri

dinsiz zannettin…

Sistemi eleştirenleri

fitneci belledin…

Artık uyan!

Uyan ki, yarın çocukların sana

“Baba sen neredeydin?” diye sormasın!

Uyan ki, torunların

“Dede, neden sustun?” demesin!

Uyan ki, namazın, orucun, haccın

hırsıza, soysuza kalkan olmasın!

Uyan ki, Kur’an yüzüne kapalı değil,

hayatına açık olsun!

Sen ki tarihte zulme başkaldıran bir milletin torunusun!

Sen ki zincirle oynatılacak bir hayvan değil,

yeryüzünün adalet sancaktarı olmalıydın!

Ama ne oldun?

Market sırasına girip promosyon kovalayan,

vicdanını fiyat etiketine göre ayarlayan,

zalimle fotoğraf çektirip onu evliyaya benzeten bir sürü oldun.

Bu halk haini sever oldu çünkü hainin dili tatlıydı,

onun bayrağı vardı, onun camide resmi vardı…

Ama senin gönlünde Allah yoktu artık…

Sen, Allah’la kandırıldın!

Ve hâlâ susuyorsun!

O hâlde ben bağırayım!

Ey millet!

Hakkın hatırı, bütün hatırlardan yücedir.

Hakkı söylemekten korkanların yönettiği hiçbir sistem hayra çıkmaz.

Vicdanı pazarda, aklı kölelikte olan toplumlar

namazla değil, kıyamla kurtulur!

Bugün sustuğun her kötülük,

yarın çocuklarının kaderi olur.

Bugün görmezden geldiğin her haram,

yarın helal sofranı harap eder.

Bugün eğildiğin her zalim,

yarın alnını secdeden alıkoyar!

O yüzden:

Cehenneme varmadan evvel uyan!

Ben seni kötülemek için söylemiyorum bunları.

Ben seni sevdiğim için, seni kendinden korumak için haykırıyorum.

Çünkü sen, farkında değilsin ama…

Satıldın!

Hem de duygularınla, mukaddesatınla, korkularınla…

İradesizce, bilinçsizce, gönüllüce!

Son sözüm şudur sana;

Zulmü alkışlamam,

Zalimi asla sevmem.

Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.

Biri ecdadıma saldırdı mı, hatta boğarım!

–Boğamazsam da hiç olmazsa yanımdan kovarım!

Ama benim ecdadım

sustukça, yattıkça, korktukça değil;

ayağa kalktıkça ecdattı!

Şimdi sana düşen:

Ayağa kalkmak…

Ve cehenneme varmadan önce

bir kıyam üzere yaşamak!

Bahadır Hataylı/20.03.2024/Sancaktepe/İST