SELAM SANA EY ÇOCUK(9)!

Evet kardeşim,sen İbrahim'i mesajlara sahip olarak ancak yürüyebilirsin.İbrahim'i mesajları arzulamayan insan yıkılır ve yok olur.Bu yolda yürümek,ancak İbrahim'i mesajların kalpleri kuşatmasıyla mümkündür.Kardeşim bu mesajlar kalplerimizi kuşatmazsa,cahiliyenin dişlilerine bir gün yem oluruz.Yem olmamak için,İbrahim'in dinine yönelen erlerin,hayatlarının olumsuzluklarına yaptıkları eleştirilere ve tahlillere kulak vererek,bizde hayatımızda bir sorgulama başlatarak,gerekli tavrı koymak zorundayız.Kardeşim hayatımızı sorgularsak ,o mektebe gireriz,işte o mektepte bulunup ta hayatlarını sorgulayanlardan biri....
Rabbim sana sesleniyorum! Sıkıştırılmışım üç beş metre karelik bir yere, buraya sıkıştırılmam zorla olmadı. Kendi ayaklarımla yürüyerek geldim, elimi kolumu sallayarak, kapıdan içeriye girdim. Burada kime suçu yükleyebilirim ki, tek suçlu ve günahkâr benim. Bu binalar üzerime yıkılacak gibi, gölgem dahi kayboldu, yüreğimde bir ateş yanıyor; bu ateş beni yakıp bitirmiyor, yandıkça çoğalıyorum. İçime sığmaz olup dışarıya fırlamak istiyorum, etrafıma bakıyorum hiç kimseyi bulamıyorum. Ancak yokluğun sembolü ve hiçlik kulesinin taşları ile karşılaşıyorum. Sonra durup kendime soruyorum, ben neden şu an burada bulunuyorum? İçimdeki ateşi söndürmek için mi burada varım? Derken elim ayağım tutmaz oluyor ve birden irkiliveriyorum. Kafamı kaldırıp kendime sesleniyorum:
Ey be insan! Senin görevin bu muydu, olduğun yerde oturarak zamanı ve hayatı boşa harcamak mıydı? Sen söz vermiştin, aslan gibi kükreyecek, nehirler olup coşacak, sel olup taşacaktın; ama şimdi kurumaya doğru gidiyorsun, bak! Kendine bak, saçların bile kalmadı, içinden acılar geliyor, ayakların sızlıyor, akşam eve kavuşamayabilirsin, bu hal üzere ölürsen, ne sebep ileri süreceksin, o gün emrin tamamıyla kendisine ait olduğu Rabbine karşı?
Kulağıma hep sesler geliyor, insan seslerinden başka bir şey değil, ancak içerikleriyle insanı andıracak şeyler değil, fildişi kulesinin çanlarının çaldığı anı andırıyor. Oysa benim kulaklarım bu gibi seslere alışkın değil, kalbim zaten hiç kabul etmiyor, o halde ben burada neden varım?
Rabbim sana sesleniyorum! Yardımına ve ışığına muhtacım, önümü aydınlat, bu labirentleri yıkarak yürümek için gerekli tavrı, bu hayat şekillerine karşı ortaya koymayı bana nasip et... Diyen İbrahimlerin hayatlarını sorgulayışlarına kulak vermek zorundasın kardeşim...
Yıl:27.12.1991
Yer: Elazığ
Erol Kekeç

SELAM SANA EY ÇOCUK(8)!

Bak kardeşim, antlaşmaya uymuş olsaydık, Allah’u Zülcelâl “O iman edenlerin kalplerinin Allah korkusuyla yumuşayacağı vakit daha gelmedi mi der miydi?"Ne kadar korkunç bir tehdittir bu iman ettiğini söyleyenlere, iman ettiğini söyleyen sen, Allah korkusu ve sevgisi karşısında yumuşamıyor, tatmin olmuyor ve başka taraflarda tatmin olmak için çırpınıyor, kınayıcıların kınamasını yıkmak için, bazı şeylere sahip olman gerektiğine inanıyorsan, nerede kaldı yıktığını söylediğin şeyler ve tevhit kervanının içinde olduğunu iddia ettiğin hakikatler...
Evet, kardeşim, Allah kuluna kâfi değil mi, yoksa seni ondan başkasıyla mı korkutuyorlar? Yoksa kınayıcılar ve korkutucular seni onun değerlerinden başka şeylerle mi korkutuyorlar? Rızık, mevki ve makama sahip olunmadığı zaman, insanlar rezil olurlar mantığıyla mı seni korkutmaya çalışıyorlar. Bak kardeşim, sen Allah'a dayandığını, ondan başkasından korkmadığını söyleyerek Tevhit gerçeğinin "La İlaha"haykırışıyla bunların hiçbirinin anlam ifade etmediğini söylemiştin. Peki, bu söylediklerinin canlı tercümanı olmak zorunda değil miydin? Canlı tercüman olmadığın zaman onlar hep seni korkutacaklardı. Ama sen canlı bir tercüman olarak, onlardan gelecek korkuların hepsini alaşağı ederek, yolunda yürüyerek, kararlı adımlarla yakin sana gelinceye kadar, azimle ve dirençle bunu ispatlayabilirdin... İspatlama anında da karşına uçurumlar çıkacak, yollarına dikenler dökülecek, ayaklarına kızgın kumlar ve soğuk buz parçaları değecek, kafana tokmaklar inecek, boynuna zincirler vurulacak, ellerine kelepçeler takılacak, açlıkla karşılaşacaksın, şahsınla alay edilecek, gerektiğinde yalanlanacaksın, sıkı talimatlarla karşılaşacaksın ve kınamalardan kurtulmayacaksın... İlk sorulardan biri daha bir işe girmedin mi? Kınaması olacak. Tüm bunlara rağmen sen, aldırmadan dertli bir insan olarak, mücadelenin verilmesi gerektiğine, ciddiyetle inanarak, sonuçtan da emin olarak yürüdüğünde... İşte o zaman antlaşmanın gereklerini yerine getirdiğini ispatlarsın. Bak kardeşim aksi takdirde, ancak insanların seni korkuttuklarına bir yem olursun. Sen kardeşim yem olmak istemiyorsan, cahili değerlerin, sistemlerin dişlilerinin arasında eritilen bir madde olmaktan kurtularak yürümek istiyorsan? Öncelikle İbrahim olmak zorundasın ve İbrahimlerin de şu tavırlarını hiç unutmayacaksın:
İşte kardeşim, İbrahimler öncelikle hür olduklarının farkına varmışlar ve bu davranışlarını da şöyle dile getiriyorlardı, bu mesajı İbrahim’in diline atfen dinlemek istemez misin?
"Ey hürriyet! Senin uğruna nice zindanlara girdim. Nice zindanlara gireceğim; nice zorluklarla karşılaştım, nice zorluklarla karşılaşacağım; nice çileler gördüm, nice çileler göreceğim; nice yokluklara katlandım, nice yokluklara katlanacağım; bunların hepsiyle birlikte senin uğruna ölüme kadar gitmeye hazırım.
Ey Hürriyet bahşeden Rabbim! Ancak sana kulluk ederim ve ancak senden yardım dilerim. Senden geldim ve sana döneceğim. Ayaklarım kanlara bulansa, enseme coplar inse de ancak bu canı senin uğruna feda edeceğim...
Ey Muhammed'in (as) Rabbi Allah’ım! Senin yolunda yürümekten, senin adını yüceltmek için ayağa kalkmaktan, beni alıkoyacak değerleri, İslami motiflerle süsleyerek, onları ele geçirmek istediğim anı bana gösterme... Ben Hürriyet, özgürlük ve kurtuluş adına ayağa kalktım, bu hürriyetimin sınırı alnımın sana secde edeceği ana kadardır...
Ey müstezafların Rabbi Allah’ım! Sana sesleniyorum, ben muhtaç kuluna yardım eyle. İstikamet üzere can vermekten beni tereddütlere düşürme. Rabbim, dünyayı ve içindekileri ayaklarıma dolayarak, onların arasında kafası meşguliyetlerle dolu, bir robot olmaktan beni koru... Rabbim kanlar içinde boğulma adına varım, kanları hatırladığında, korkuların sarstığı bir bünye olmaktan beni uzak kıl. Rabbim akidemi, imanımı sorunlarımın eline teslim etme ki, özgürlüğüm hürriyetim sınırlanmasın... Rabbim bana nasıl yaşanılacağını öğret ki, nasıl ölüneceğini ben öğreneyim...
Sen Hüseynin Rabbi Allah’ım! Sana tevekkül ettim, sen bana yetersin, başkalarının koruyuculuğuna sığınarak, kendimi yok etmek istemiyorum... Rabbim ben hür olarak varım ve özgür olarak senin yolunda can vermek istiyorum. Rabbim benim hürriyetim bütün öğelerin tahakkümünden kurtularak sana sığınmaktır...
Ey mü’minlere felah vadeden Allah’ım, felaha kurtuluşa koşuyorum, koşmadayım, yoruluyorum, yorulacağım, gücüm kalmıyor, kalmayacak, bu durumda senin yardımını bekliyorum. Gerilere dönüp kaçmaktan hayâ ederim. Bu alçaklığı riyakârlığı bana nasip etme, bana yürümek için güç ve kuvvet bağışla ki, felaha eren, İbrahim'e,(as) Muhammed'e (as)ve Hüseyin'e(ra)kavuşayım...
Ey mü'minlerin velisi Allah’ım! Bana hürriyet için katlanacağım, zorluklara, çilelere, işkencelere, desiselere ve kınamalara aldırmadan yürüme cesaretini ver ki, gerilerde kalarak dökülen bir kul olmayayım...
Ey benim samimi dostum Allah’ım! Ancak sana dayandım, beni senden başkasıyla kokutamazlar. Çünkü ben, hürriyet için varım ve hürriyet için öleceğim..."
27.12.1991
Elazığ
Erol KEKEÇ

SELAM SANA EY ÇOCUK(7)!

Sen kardeşim,(la)diyerek yıktığımız hayattan uzaklaştığımız zaman, başına geleceklerin bir hesabını yaparak yola çıkmıştın, Tevhit gerçeğini haykırırken... Bu gerçeği benimsedikten sonra yerinde kalmayı düşünmüyordun; karşına çıkacak zorlukların üstüne üstüne giderek, o zorlukları yenebilecek bir insan olduğunu da haykırıyordun. Çünkü sen inanmıştın ki;"Her zorlukla beraber bir kolaylık olacaktır".İşte senin karşılaşacağın zorluklarda onlardan sadece birisi olabilirdi, bu zorluklara göğüs gererek sonunda bir kolaylıkla karşılaşacağını biliyordun... Ama tüm bunlara rağmen sen günlük hayatta tereddütlerle karşı karşıyaydın; sana sesleniyorum kardeşim! Unutkanlıklarından da hesaba çekileceğini bilmiyor musun?
Bak kardeşim, bu dünyalık istekler isim değiştirerek, bizleri düşünce ve istekler açısından istila etmişler. Bunlar gelecek endişesi olarak kalplerimizi kuşatmışlar, sonra da oradan bize seslenerek şöyle demektedirler: Bana bak, sen yarın değişik koşullarla karşı karşıya kalacaksın, şimdiden kendini iyi ayarlamaz, bana tevekkül etmezsen, beni kazanmak için değil de başka şeylerin mücadelesini verirsen, nelerin başına geleceğini göreceksin... Fakat bunlarla karşılaşmadan önce, ben sana diyorum ki, bana sahip ol, beni yakala, beni yakalayabilmek için, hep gecelerini gündüzlerini çırpınarak geçir. Yoksa kaybedenlerden olursun, bak insanlar hep çalışıyorlar, beni ele geçirmek için; senin hiç aklın yok mu? Kafan çalışmıyor mu? Ne zaman ki, diğer insanlar seninle alay edecekler, sana hava atacaklar, o zaman mı anlayacaksın kıymeti mi? Ama şunu da hiç unutma ki, insanın inandığı dinin gereklerini öğrenmesi için bazen kitapları karıştır, arada dost meclislerinde bulun rahatlayarak günahlardan temizlenmiş bir şekilde evine dön... İlerde bana tam sahip olduğunda, daha fazla okuyacaksın, aynı zamanda okuduklarını yaşayarak başkalarını da uyaracaksın diyerek; insanın önündeki en büyük ölüm gerçeğini insana unutturmaktadır. Bak kardeşim Ölüm bizim arzu ve emellerimizin önünde bulunmaktadır. Ama bizler, bu hakikati görmeyerek arzu ve isteklerimize takılarak gitmekteyiz.
İşte kardeşim, isim değiştirerek, kafalarımıza kalplerimize giren, omuzlarımıza, ayaklarımıza ve ellerimize yapışan, bu dünyalık değerler, insanı aldatarak, yapmış olduğu antlaşmanın gereklerini yerine getirmeyi unutturmaktadır. Hâlbuki bizler, onların aldatmalarına takılmadan, gaflete dalanların bizi oyalamasına aldırmadan, arzularımız gerçekleşmeden ölüm gerçeğinin bizi yakalayacağını bilerek yürümemiz gerektiğini biliyorduk...
Bak kardeşim, kendisiyle antlaşma yaptığımız Rabbimiz Allah, kendine yönelen kulları uyararak şöyle der:"Heva ve hevesinin peşine düşerek, onu düşünmeyen kimse sakın seni, Onu düşünmekten alıkoymasın."Evet kardeşim, sakın ha hevalarını ilah edinenler, bizi yaptığımız anlaşmaya uymayı unutturmasın."Onlar, Allah’ı unuttular, Allah’ta onlara kendi nefislerini unutturdu."Evet kardeşim bizler onların isteklerini kendimize taşırsak hüsrana uğrayanlardan oluruz, ben de döne döne sana o antlaşmanın sorumluklarını hatırlatıyorum belki yanlış yolda olabiliriz korkusuyla...
Yoksa sen o antlaşmayı unutacak kadar gaflette misin?Hani sen söz vermemiş miydin?Rabbim sadece sana kulluk edeceğiz ve sadece senden yardım diliyoruz diye?Bak kardeşim, omuzların çökmüş,saçların beyazlamış,ellerin düşmüş,düşüncelerin karamsarlaşmış,kafan hep meşguliyetlerle dolmuş,uykuların kaçmış,düşünerek yaratılışını ve sonunu sorgulayacak zamanın kalmamış;isteklerinin freni patlamış,kınayıcıların çoğalmış,sen hala bunlara rağmen o antlaşmaya uyduğunu sanıyorsun öyle mi...?Kendini tatmin etmek için arada bir kitapta karıştırıyorsun,kıldığın namazın sadece şekilleri hayatında kalmış,kur'an ayetlerinin üzerindeki tesiri kaybolmuş,daha sonra da bu amellerini sevmeye başlamışsın;bu kadar da yeter dercesine dirhem dirhem azalmaktasın,ama sen hala o antlaşmaya sadık kaldığını sanmaktasın...?
27.12.1991
Elazığ
Erol KEKEÇ