ÖYLE BİR GELİR Kİ KARANLIK KENDİNİ BULAMAZSIN

“De ki: "Biz, Allah’ın yerine bize ne faydası dokunan ne de zarar verebilen şeylere mi yalvaralım? Ve Allah bizi doğru yola ilettikten sonra topuklarımızın üzerinde gerisin geri mi dönelim? Tıpkı kendisini doğru yola çağıran arkadaşları (uzaktan) "Bizimle gel!" diye seslendikleri halde şeytanların ayartmasına kapılıp dünyevi zevkler peşinde körü körüne koşturan kimse gibi (mi olalım?)" De ki: "Şüphe yok ki Allah’ın rehberliği, yegâne rehberliktir ve biz, kendimizi bütün alemlerin Rabbine teslim etmekle emrolunduk,” Enam:71

İnsanlık günümüzde bir kör ebe oyununda rol kapabilme derdinde. Sesime gel diyene karşı gözleri kapalı halde koşup, hakikate varacağını nasıl da kabullenmiş durumda…İnsan önce kendisinin sahtesini yarattı, sonrasında bu sahte kendisine kabullendireceği, nesneler dünyasında yeni bir çalışmanın içine girdi. Sahte insanlara, yaratılış özelliklerini monte etmek öyle kolay olmayacağı için, o sahte insanın dünyası, gerçeklikten uzak, sahte yaşamlar gülüşler, eylemler ağlamalar kazanımlar, aileler, çocuklar, eğlenceler ve ideallerle buluşması sağlandı. Bu sürecin tamamlanmasıyla, içinde yaşadığımız bu sahte yaşam alanlarındaki hayatlarımız ortaya çıktı. İnsan kendini kaybettiği halde, neyi aradığını anlamadan bu arayışın kollarında yorgun ve bitap düşerek akşam ve sabah arasında git gelleri oynar oldu. Oysa şunu birazcık idrak etseydi ne kendisini kaybeder ne de anlamsız arayışlar peşinde koşarak, birikimlerine anlam veremez hale gelirdi…Allah’a yakın olan, onunla bağları sağlam kurulmuş olanlar bu yaşamda başka ne arar ki, Allah’ı kaybetmiş olanlar onun dışında neyi arayıp bulacaklar ki, Allah’ın yaşamdan çıkarıldığı bir düşüncenin insanlığı götürebileceği bir mutluluk ve sükûnet ortamı hiç olmayacaktır.

İnsanın kendi özünden kopuşu, kendi özünü kendi yaptığı nesnelerin içinde arar hale gelmesiyle yoğunluk kazandı. Doğal yaşamın kollarında varlığın ne olduğunu anlamamış olanlar, hep bir arayış içinde olduklarından ve bu arayışlarını da gök kubbe içinde aradıklarından hakikate daha yakın bir yaşam oluşturdular. Yani kendi özlerinden ve yaratılış hamurlarından kopmadılar. Ancak yaratılış hamurundan uzaklaşan insan, gelişmişlik diye bildiği, anında tüm isteklerine kavuşabildiği bu çağda, kavuşmadığı ve asla kavuşamayacağı bir gerçeklikle karşı karşıya olduğundan da habersiz kaldı. Günümüzün en acımasız dişlileri arasında parçalanan ve öğütülen insan, kendi arayışını sürdürüyor olsa da ne aradığını kendisi bile bilmiyor. Ondan dolayıdır ki, asla bir daha kavuşamayacağı kendisini kaybetti insan…

Kendi varlığını, sahip olduğu ve kendisine sunulmuş olan sahte yaşamın içinde, kendisinin dışında bir iç huzursuzluk ve boşlukların kışkırtmasıyla, arayışını sürdüren insan, aslında böylesi çatışmaları yaşarken de bu yaşamına gelecek nesilleri alıştırmak için bir görev üstlendiğini de fark etmiyor. Ne garip değil mi, fıtrat duvarlarını parçalamış bir varlık, bu aşamadan sonra edilgen bir varlık olmanın dışına çıkıyor ve kendi türüne karşı da önemli bir görevi üstleniyor.

Allah’tan bağımsız hiçbir anlamı olmayan, kendiliğinden varlık sahnesinde varlığı olmayan bir atmosferi, gerçek yaşam olarak kabullendikten sonra kopuşun arkası gelmiyor. İnsanlığın bu kadar hızlı değişimi ve hakikatten koparak uzaklaşması kendi özüyle olan bağlarını koparmasıyla ilgilidir. Bir tohum, bitkinin özünü taşıyorsa, o öz mutlaka aslına uygun olarak, bir gün ortaya çıkar. Ancak insanın özünü tanımlayan insan olma özelliğini barındıran tohumlar, tahribata uğradığından, o tohumlar kendi özüyle var olan bir varlığı ortaya çıkaramaz.

Geldiğimiz nokta da çok acı tablolarla karşılaşmaktayız. Kendi özüyle arasına mesafe koymuş, gerçek kimliğiyle örtüşmeyen yaşamı, gerçek yaşam gördüğü için, kendi bozulmuşluğunu kendi dışındakilere de hakikat gibi dayatarak, insanlığın özünün değişimine hız kazandıran ifsat kaynağı olurlar.  Dolayısıyla bu yaşamlar, pasif ve edilgenliği terk ederek başkalarını ortadan kaldırmak ve ifsat etmek için aktif bir görev üstlenir.

Günümüzde kimlik kaybına uğramış, sahte, özünü kaybeden varlıklar, kuşatılmışlıklarını insanlığın kurtuluş reçetesi olarak gördükleri için, her geçen gün insanlığı uçurumun kenarına taşımaktadırlar.

Allah’ın yerine konulmak istenen ve hatta konulan, onlar olmazsa yaşamın olmayacağını iddia edenler, kendilerine faydası yokken bizi de kendi bataklığına çekmeye çalışıyor. Üstelik Allah doğruyu göstermiş ve bizi doğru yola iletmiş olmasına rağmen, böylesi karanlıkların uygulama alanındaki denekleri olursak, Allah’tan başka bir kurtarıcımız da olmayacaktır. Allah’ın çağırdığı yaşam mutmainlik ve sükûnet üzerine oturmaktadır. Küçücük bir endişe barındıran ve acaba olabilir mi, gibi zihinden geçen hastalık halleri, insanı, Allah’ın gitmemizi istediği yolun dışına atar. Çünkü bu yolda yürürken şirket hukuku asla geçerli değildir. Şirket sözleşmesine uyan, şirket ortaklarının istediği gibi bir yaşam olsa da Allah bir değer vermeyecektir. Şirket ortakları kendi arasında anlaşarak bir görev bölümü yapabilirler, hatta herkes bu görev bölümüne uygun en iyi düzeyde rollerini oynayabilir. Ancak bunların şirket işlerinde çok başarılı olmaları, onların çok doğru oldukları anlamına gelmez. Çünkü Yaratıcı şirket hukukuna göre yaşamayı değil, Muvahhit olarak, mutlak gücün belirlediği istikamette yol almamızı istiyor.

Bu kadar keşmekeşlik ve hengâme içinde bize dosdoğru yolu gösteren, Rabbimizin bu uyarılarını dikkate almadan topuklarımız üzerine gerisin geriye tekrardan mı dönelim…Şeytan Allah’ın rakibi değil, böyle bir algı insanların kötülüğe yönelmelerinin önünü de açmaktadır. Şeytan ve avenesi, insan ve cinlerden olabilir. Bunlar Allah’ın yarattığı evrende, asilik yaparak kendi sorumluluğundan kaçan ve yeryüzünde ifsat çıkarmaya çalışan bir yaratılmıştır. Ancak insanların zihninde öyle yaralar açtı ki, sanki bir şeyi var etmeye gücü yeten, kötülüklerin yaratanı olarak tanımlandı. Bu yanlış algı insanı iyilik tanrısı ve kötülük tanrısı arasında bir tercih yapmaya zorlamış oldu. İyilik Tanrısının dediklerini yapamıyorsak, hiç olmazsa kötülük tanrısının dediklerini yapalım, hem bunlar bizim de istediklerimiz yaşamda lazım olanlar…Bunlardan dolayı iyilik Tanrısı bir ceza vermek isterse, biz kötülük tanrısına işi havale ederiz onlar kendi arasında uğraşır, en azından bizim yanımızda olacak biri var der gibi bir düşünsel çöküntü ve kopuş yaşıyor insan…İnsanın bu algı dünyasındaki karanlıkları yok etmek için öncelikli yapması gereken bir ve tek olan mutlak ilahın varlığını en ince hislere kadar idrak etmektir. Bu davranışı yaşamlarında ortaya koyanlar, her ortam ve şartta kendi özünden kopuşunu kutlayan insanların ortamında asla bulunmazlar. Ortamdan kastım aynı mekân değil, ortam yaşam değerleridir. Aynı mekânda olsalar da onlar kendi ruh dünyalarının birikimlerini yaşam alanına taşırlar. Dolayısıyla topuklarının üzerinde gerisin geriye dönecek herhangi bir eylemde bulunmazlar düşünür ve idrak ederler.

Allah’ın belirlediği rehberlik dışında bir rehberlik, onların yaşamına bir esinti kadar etki etmez. Onların tüm arayış ve çabaları Mutlak Yaratıcının aydınlattığı rehberliğin ışığında yol almaktır. Oysa kendi özlerinden kopmuş varlıklar için bir rehber yoktur. Onların menfaatine ne dokunuyorsa hepsi bir rehberdir. Ama Allah’ın rehberliğinde yaşamak, doğum ile ölüm arasındaki keskin çizgi üzerinde dengeli ve ölçülü yaşamak için, tüm kaygan zeminlere şahit olarak yol almaktır. Zemini kaygan kılan ve insanı özünden koparan hangi anlayış, insan için doğru bir rehberlik yapabilir. Yaşadığımız ortamlardaki bu seçeneksizlik ve tercih yapamamaktan kaynaklı korku ve tedirginlik nöbetleri, insanı kendi gerçek doğasıyla buluşturacak çekim odaklarını imha ettirmiştir. Bu imha süreci aslında insanı seçeneksiz bırakmanın çok daha ötesinde, ışıksız bırakma ve doğru ile yanlışı ayıracak bir tanımlama mekanizmasını da onun elinden almıştır. İnsan için bu kopuş aslında insanın yeryüzünde kendi doğasıyla var olan bir varlık olma yönünü de ortadan kaldırmıştır.

Bir bilgi üzerinde yaşayan ile, bilgisi olmadan insana dayatılan yaşamı hakikat olarak görenler aynı olabilir mi? Allah’ın belirlediği rehberlik yegâne rehberliktir. Ondan dolayıdır ki biz Kendimizi Alemlerin Rabbi Allah’ın rehberliğindeki yaşama vakfettik işte bizim yolumuz budur diyebilecek cesarette ve erdemlilikte olanlar ancak varlık özlerinden kopmayanlardır.

Rabbim bizleri kendi rehberliğinde eğitilen ve kendi özleriyle varlık evreninde var olanlardan eylesin…Selam ve iyilik dileklerimle kalın sağlıcakla….

Tıpkı kendisini doğru yola çağıran arkadaşları (uzaktan) "Bizimle gel!" diye seslendikleri halde şeytanların ayartmasına kapılıp dünyevi zevkler peşinde körü körüne koşturan kimse gibi (mi olalım?)" De ki: "Şüphe yok ki Allah’ın rehberliği, yegâne rehberliktir ve biz, kendimizi bütün alemlerin Rabbine teslim etmekle emrolunduk,” Enam:71

Erol KEKEÇ/13.04.2023/ 15.40/Namazgah/İST

KÜRESEL ŞEYTAN ÖZGÜRLÜĞÜ YOK ETME PEŞİNDE

“İnsanlardan öylesi vardır ki, onun dünya hayatına ilişkin sözü senin hoşuna gider ve o, kalbindekine Allah'ı tanık tutar. Oysaki o, düşmanların en yamanıdır.

Yanından ayrıldığında/işbaşına geçtiğinde yeryüzünde fesat çıkarmak, ekini ve nesli yok etmek için işe koyulur. Oysaki Allah, fesadı sevmez.

Ona, "Allah'tan sakın!" dendiğinde, gurur kendisini günaha götürür. Böylesine, cehennem yeter. Gerçekten ne kötü yataktır o!

İnsanlardan öylesi de vardır ki, benliğini Allah'ın hoşnutluğunu elde etmeye satar. Allah, kullarına karşı Rauf’tur, çok şefkatlidir.

Ey iman sahipleri! Hepiniz toptan barış içine girin. Şeytanın adımlarını izlemeyin. Çünkü o, sizin için apaçık bir düşmandır…”

Rabbim, hayatın hangi noktasında hangi tehlikelerin olduğunu bu ayetlerde açıkça ortaya koymasına rağmen, biz insanlar bu tehlike noktalarını ellerimiz cebimizde geçeceğimizi düşündüğümüzden hep yolun dışına savrulmaktayız. İdrak melekelerini nadasa bırakmış olanlar, tehlikenin ne olduğunu ve hangi zaaf anlarında karşısına çıkacağını hesap edemezler. Bu hesapsızlık yaşamı çoğu zaman alt üst eder ve hayatı çekilmez kılar. Yaşadığımız çağın, böylesi bir kuşatmanın kılcal alanlara kadar etkisinin altına girdiğini göstermektedir.

Konuşmalarında ve insanlara aktarılan tüm mesajlarda hep iyilik ve güzellikler anlatıp, hayatın içinde size kötülükten başka dokundurdukları bir eylemleri yoksa, bunlar hep manipülasyonla kendilerini ve amaçlarını örterek sizi kullanmak isteyen zihniyetlerdir. Dünyanın kirli elleri bu yöntemi vazgeçilmez bir kurtuluş aparatı olarak her dönemde ve ortamda kullanmaktadır.2020 yılında dünyayı etkisi altına alan küresel virüs coronayı dünyanın başına bela edenler, bu sorunların son bulması için, insanlık adına çalıştıklarını söyleyerek, bu virüsten insanlığı kurtaracak kurtuluş havarisi olarak piyasaya indiler. Oysa onların daha büyük ve uzun soluklu insanlık evrenini imha planları vardı, bunu hiç gündem yapmadan ve o alana girmeden doğrudan kurtarıcı olarak yaşama soyundular. Oysa o virüsün çıkaranı onlar olmasına rağmen, onların dışındaki bir hastalığa çözüm bulmaya çalışan fedakâr bilim insanları olarak bize taktim edildiler ve bütün bir insanlıkta bunları yuttu. Sorunun kaynağında olanlar sorun dışı algılanıp çözüm mercii olarak lanse edildiğinde, insanların uyuşturulmuş beyinleri kolay kolay uyanıp kendine gelemiyor. Aynı zamanda tehlike noktalarında kimlerin ve hangi anlayışların nasıl bir amaç için orada beklediklerini de bilemiyorlar.

Hakikat ve gerçeklik ayrıntılarda gizlidir diyoruz ya, hayat çok boyutlu, duyarlı ve algısal güçlülükle ancak fark edilebiliyor. Bunlardan yoksun olanlar o ayrıntıları idrak edemedikleri için kullanılan ve sadece bir nesne olmanın dışında varlık ortaya koyamıyor. Bütün insanlık evreninin kullanılan bir nesneye dönüşüm sürecinin, uygulama aşamasında olduğumuzu bile fark edememiş varlıklar, hala kim doğru, kim yanlış nasıl yaparlarsa bize faydası dokunur şeklinde eften püften menfaatler doğrultusunda yaşadığı evreni değerlendirmeye çalışmaktadır. İnsanlık kendi dışında kendisini kuşatmış olan küresel şeytanın ayak izlerini ve nasıl hareket ettiğini göremiyorsa, yok olacağı günü beklemek zorundadır.

“İnsanlardan öylesi vardır ki, onun dünya hayatına ilişkin sözü senin hoşuna gider ve o, kalbindekine Allah'ı tanık tutar. Oysaki o, düşmanların en yamanıdır.

Yanından ayrıldığında/işbaşına geçtiğinde yeryüzünde fesat çıkarmak, ekini ve nesli yok etmek için işe koyulur. Oysaki Allah, fesadı sevmez.

Corona korkusuyla kuşatılmış yaşamlara bir nefes aldıracak diye reklamı yapılan, insanlığı imha etmeye çalışan Biontek ve o buluşu yaptığı söylenen sözde bilim insanları bir havari gibi taktim edildi. Oysa insanlığı imha planının ilk aşaması başarıyla gerçekleşmiş, sonrasındaki aşamaya girildiği; kurtarıcılar lanse edilerek onların ağzından çıkan her sözün bir yaşam iksiri gibi algılanarak, herkes tarafından kabulünü sağlama aşamasına gelindiğini kimse bilmiyordu. Hatta toplu ulaşımlarda sen maske taktın sen takmadın diye beyin yoksunu deneklerde birbiriyle savaşma derdindeydi. Yani onlar asıl hedef olmaktan çıkmış, planlı ve programlı çalışmaları her aşamasında tıngır mıngır devam ediyordu. O günlerde pratik uygulama aşamasına geçen küresel şeytanın ayak sesleri çaktırmadan her tarafta hissedilse de insanlık kendi kurtarıcısı olarak onlara baktığı için, amaçlarına daha çabuk ulaşıyorlardı.

Oysa bu sürecin planı dünya ekonomi zirvesine katılan ülke liderleriyle paylaşılmış ve nasıl bir süreç izleyeceği açıklanmıştı; bu süreç günümüzde daha fazla hızlanarak istenilen hedefe doğru yol almaktadır. Küresel şeytani planlar, tamamıyla yaratıcıya karşı savaş açarak, yeryüzünde bağımsız bir cennet ve cehennem inşa etme derdindeler…Dünyanın büyük bir çoğunluğu için dünyayı yaşanmaz hale getirip cehenneme çevirmek isterken, şeytani planın kurucuları ve onların yakınları için de bir cennet oluşturma savaşındalar. Yani bu şeytanlar Tanrı ile yaptıkları savaşı onun kullarına karşı kullanıp onlara cehennemi yaşatma derdindeler. Oysa bilmedikleri bir şey var ki, tüm bu planlar onun belirlediği bir zamanda ve onun yok edeceği bir yerde konuşulmaktadır…” Mutlak galip Allah’tır.”

Dünya hayatına dair sözleri hoşunuza giden ve ayrıca söylediklerine de Allah’ı şahit tutarak konuşan ancak içi karanlıklarla kaplı olanlar, iş başına geldikleri zaman ilk işleri ekini ve nesli yok etmek olacaktır. Onlar iş başına gelmeden gözleriyle sizi iterler ve iş başına gelecekleri zamanı iple çekerler, çünkü onların bir hesabı vardır. Onların tüm amacı Tanrının yarattığı kullardan, tanrıya olan düşmanlıklarının hıncını çıkarmaktır. Bu hınç ve kindarlık ağızlarından dökülür. Hatta şunu rahatlıkla söylemede bir beis görmezler, şimdi bizi onlardan görsünler bizde onlardan görünmekten çok yorulduk ama bu süreç böyle olmalı köprüyü geçinceye kadar onları öveceğiz dayı diyeceğiz, ancak gücü elimize alınca onlardan görünmemizin bir nedeni kalmayacaktır. İşte o zaman istediğimiz gibi yaşar istediğimizi mutlu eder, istemediğimize dünyayı cehennem ederiz şeklinde konuşmalarına da şahit olabilirsiniz…

Bu şeytani kurnazlıklar yukarıdaki ayetin, yanınızdayken sizin rabbiniz adına yemin ederler ancak yanınızdan ayrıldıklarında hemen fesat düşünürler, ekini ve nesli yok etmek için mücadele ederler. Oysa onların o düşüncelerinden ve yapacaklarından haberdar olan Yerin ve Göklerin rabbi fesadı sevmez bunu bilmezler. Onlar bir tuzak kurmaya çalışırken o tuzaklarını kendi aleyhlerine çevirecek güçten habersiz yaşarlar.

Küresel şeytanın evrenimizi cehenneme çevirmeye çalıştığı bu dönemde, dirayet sahibi idrak zengini duyarlı yönümüzü canlandırmak zorundayız. Böyle olmazsak Küresel şeytan kendi sonuna giderken, bizleri beraber götürecek…Bunlara dikkat çekmem gelecek olan gelmeden evvel daldığımız uykudan uyanmamızdır. Çok yakın zamanda kurtuluş havarisi olarak girdiği her yerin, Azrail’i olacağından kuşkunuz olmasın.

Bu şeytan ve onun çocukları ülkemizin yıkılan enkazında boy göstermeye çoktan başladılar. Deprem öncesi hiç olmayanlar, depremden hemen sonra akıllı şehirler inşa ederek bizleri düşünür hale geldiler. Çok fazla enerji tüketmememiz için, 15 dakikalık şehirler oluşturuyorlar. Yani çok emek ve zaman harcamanıza gerek yok, yürüyerek 15 dakikada gideceğiniz yerlere varacağınız şehirler inşa ediyorlar. Her şey sizin için (!) Şeytan o kadar merhametli (!)ki hep sizi düşünüyor. Bu küresel şeytan öyle oyunlar oynuyor ki hissettirmeden amacına yaklaşıyor. Sizin yaşam alanınızda yapacağı ifsatların hepsini size iyilik adı altında dillendiriyor, ancak varlığınızı yok ederek sizin temelinize kibrit suyu döküyor. Deprem bizlerin uyanışı olmayacaksa yok oluşumuz olacaktır. Dünyada görülmemiş bir yıkım yaşayan bölgelerimiz, korkunun ve tedirginliğin yuvası haline geldi bu bölge insanlarımız açısından. Yakın bir gelecekte küresel şeytan tarafından kutsal bilinen bu bölgelerimiz için kurtarıcı geliyor, inmek üzere onun için bu yaşanılanlar onun gelmesi için kendiliğinden olan doğal oluşumlar diyerek yalanlarını yaymaya devam edecekler. Bu taktik avutulan insanların sömürülmesi ve yok edilmesi için söylenen kurtuluş cümleleri sonrasında gelecek kötü emellerin gizlenmesi taktiğidir.

Bu şeytanlar her ortam ve zamanda insanlığın kurtuluşu ve daha mutlu bir yaşama kavuşması için çalıştıklarını iddia ederek insanlığı cehenneme götürmektedir. Bizim temennimiz hatta daha ötesi eylemimiz bunlara karşı mücadelemizin gerekliliği ve kaçınılmazlığıdır. Şeytanın oyunları insanlığı bitirmek amaçlıdır. Allah’ın vaadi ise insan gibi yaşamanın yolunu göstermek ve huzurlu bir yaşama ulaşma uyarısıdır. Bizler Allah’ın uyarılarını dikkate almaz, küresel şeytanın çağrılarını kendi kurtuluşumuz olarak görürsek, inanıyorum ki insanlığın sonunun gelmesine bizler de katkıda bulunmuş oluruz. Bizler toptan Allah’ın ipine sarılarak şeytanın ağlarını parçalamazsak son hızlanarak gelir. Onun için rabbimizin buyruğu bizlerin hayatına mührünü vursun ki yarınlarımızı bu günümüzden almış olalım…Rabbimin İman edenlere buyruğu ile makalemi bitirmek istiyorum selam saygı ve iyilik dileklerimle kalın sağlıcakla….

Ona, "Allah'tan sakın!" dendiğinde, gurur kendisini günaha götürür. Böylesine, cehennem yeter. Gerçekten ne kötü yataktır o!

İnsanlardan öylesi de vardır ki, benliğini Allah'ın hoşnutluğunu elde etmeye satar. Allah, kullarına karşı Rauf’tur, çok şefkatlidir.

Ey iman sahipleri! Hepiniz toptan barış içine girin. Şeytanın adımlarını izlemeyin. Çünkü o, sizin için apaçık bir düşmandır…”

Erol KEKEÇ/29.03.2023/17.40/Namazgah /İst

ATIN ÖLÜMÜ ARPADAN İNSANIN ÖLÜMÜ HARASEDEN

“Şu kardeşimdir. Onun doksan dokuz koyunu var, benimse bir tek koyunum var. Böyleyken: "Onu da bana ver" dedi ve konuşmada bana üstün geldi. “Sad/23

“Dedi ki: "Andolsun, o senin koyununu kendi koyunlarına (katmak) istemekle sana zulmetmiştir. Gerçekten (varlıklarını) birbirine karıştıran ortakların çoğu birbirlerine haksızlık ederler. Sadece iman edip salih ameller işleyenler müstesna. Ama onlar da ne kadar azdır!" Davud kendisini imtihan ettiğimizi sandı da Rabbinden bağışlanma diledi. Rükû ederek yere kapandı ve gönülden (bize) yöneldi.” Sad/24

Bu ayetlerde vurgulanan hakikat hepimizin imtihanı olduğundan kuşkunuz olmasın…Söylenen her sözün niçin neden durup dururken bize sorulduğunu idrak etmeden hemen dalıyoruz üstün bilgi yüklü, (!) şeytanın hipodrom olarak kullanmayı çok istediği, o dağarcığımızdan konuşmaya…Ondan dolayıdır ki toplumsal yaşamımızın her katmanında herkes her şeyi bilen, mutlak danışılması gereken kanaat önderi gibi kendisini görüyor. İnsan olduğumuzu fark etsek te her an imtihan olabileceğimizi düşünsek, acaba bu kadar boşlukta mütekebbirlik edasıyla yaşar mıyız?

İnsan çok garip bir varlık, nasıl olduğuna neden yaşadığına nereye gideceğine, sonuçta ne olacağını düşünmeden hesapsızca yaşamayı kendisine hedef edinmiş olarak yaşamını sürdürür, âmâ bir aksilikle karşılaştığında da hemen gideceği yer aklına gelir ve onun en fanatik dillendireni olup çıkar.” Allah ölümü ve hayatı hanginizin daha iyi amel işlediğini görmek için yarattığı halde bizler kötü amelleri yapmada yarış halindeyiz. Böylesi bir ortamda bizler kendi hayatlarımız hakkında nereden nereye geldiği ve nereye gittiğini sorgulamazsak son nokta konulduğu zaman nasıl defterimizin kapandığının da hesabını yapamadan el aleme rüsvay olabiliriz; çünkü defterimiz umuma ait bir defter olacağı için herkesin okuma şansı olabilir. Yani açık defteri herkes okuyabilir bir sakıncası olmaz. Şimdi soruyorum, kendimizi ve zaaflarımızı korumak ve alenen ortaya dökmemek için bu kadar hassas davranan, insan denen bu varlığın kendi hesabıyla ilgili hiçbir hesap yapmadan sınır tanımayan bir ihtiras ve hırsla yaşamasını anlayabiliyor muyuz?

Çöldeki develerin harase dikenini yedikçe ağzı kanıyor kanadıkça hoşuna gidiyor ve daha fazla yemeye başlıyor, en sonunda kendi kanını içerek kan kaybından öleceğini bilmediği için kendi sonunu hazırladığı gibi biz insanlarda hırsımızın kurbanı olarak yaşarken aslında sona doğru kendi kanımızı tükettiğimizin farkında değiliz. Ondan olsa gerek bu hırs insanlığımızı elimizden aldı bizleri bir deve dikeni gibi görenin uzaklaştığı bir nesneye dönüştürdü. Son yıllara baktığımızda kendi toplumsal yaşam ortamımızda bunları açık seçik görebiliyoruz. Corona denen kimyasal ve biyolojik virüsle amaçlanan da kendi hırslarını doyuramayanların başkalarının yaşamlarına son vererek onların faydalanacağı imkanları onlardan almaktan başka bir anlam taşımıyordu. Büyük oranda da bu alanda amaçlarına ulaşmış görünüyorlar; yani bütün bir insanlık başlarına gelen olumsuzlukların doğal yaşamın bir sonucu olduğuna ikna olmuş durumda. Bu zorunlu ve çaresiz kabullenmişlik, bu oyunu kuranların hırslarını da zirveye taşıdığı biliniyor. Oysa Hırslarının kurbanı olan bu Küresel mikroplar kendi kanlarıyla beslendiklerini ve bir gün o kanlarının biteceğini bilseler belki şartlar değişir, âmâ nafile çünkü onlar kendi kanlarını içerek yok olacaklar…Bu hırs sadece onlarda yok, herkes kendi çapı oranında hırsla yaşamını sürdürüyor. Bu hırsların hepsi insanlığın başının belası olduğu bilinmelidir.

Kendi yaşam alanımız her geçen gün biraz daha yaşanmaz duruma geliyor. Bu yaşanmaz ortamı oluşturan belli eller değil sadece, toplumsal yaşamın içinde rolü olan her fert bu yaşanmazlık ortamının oluşmasına kendi çapında katkıda bulunuyor. Yani herkesin doğaya karbon gazı vermesi gibi, her fert bir hırsıyla bu yaşama damga vurmaktadır. Neden her varlık kendini kanıtlama ve kendi edinimlerinin doğru olduğunu ve herkesin onun etrafında toplanması gerektiğini savunur. Bu hırstan başka bir şey değildir. Hatta herhangi bir konuda cevap verilmesi gerekiyorsa, düşünmeden araştırma yapmadan bir an evvel karar verelim gibi çırpınışların arkasındaki güçte bir hırs göstergesidir. Ondan dolayıdır ki hırs kâinatın düzenini bozan en sinsi virüstür. Bu virüsü ıslah edemezsek bütün bir kâinat bu virüsün kuşatmasıyla infilak edecektir. Şu kardeşim kendisinin 99 koyunu olmasına rağmen benim bir koyunum var onu da ver diyor dendiği anda Davut (as) biraz düşünmeden olayı sorgulamadan altını üstünü araştırmadan hemen bunu yapmakla zulmetmiş olmaktadır diyor. Oysa biraz düşündükten sonra imtihan olabileceğini, diğerini dinlemeden bu diyaloğun arkasındaki sır perdesini aralamadan karar verdiğinden dolayı secdeye kapanarak af dilemeye başlıyor. Bu ani karar bir hırstan başka bir şey değildir. İnsan hırslı yaratılmış ve aceleden bir gen barındırmaktadır içinde. Bu acelecilik hemen bizi karanlığa taşıyabiliyor. Bu karanlıkları aydınlığa çevirmenin ve geçen günlerimize de elde ettiğimiz ve edeceğimiz aydınlıkların yansıması için bir imtihanda olduğumuzu idrak ederek hırstan arınarak kendimize gelmek zorundayız. Bu arayış ve ayıklama sürecine giremezsek açıkça deklare ediyorum ki kendi kanını içtikçe çok tatlı gelen deve gibi kendi kendimizi yiyerek tüketeceğiz.

Hayatın ve ölümün var olma gerekçesinin, hangimizin daha güzel ve iyi amel yaptığımızın görülmesi için yaratıldığını bilenlerden başka kimse, hırsın esiri olmadan hakikati idrak edecek duruma gelemez. Bu idrak sahipleri de o kadar az ki, onlar sadece Salih bir yolda sahih bir inançla dosdoğru yaşayanlardır. Yaşadığımız evrenimiz o kadar karardı ki, böyle bir inançla halis bir kalple dosdoğru bir duruşla istikamet üzere yürüyenlere hasret çekmeye başladık. Onun için o kadar çok keşmekeşlik var ki, bu hırslar herkesin gözünü bürümüş ve hakikati idrakten yoksun olduğu halde hakikatin temsilcisiymiş gibi davranmaktan da kurtulamıyor insan…

İnsanım diyen ve herkese insanlık dersi verecek kadar kendisini değerli bulan öyle varlıkların yaşamlarına şahit oluyoruz ki, insan kavramı içinde bunlarla birlikte anılıyor olmaktan utanmaya başlıyor insan. İnsan olmak için öncelikle derinlikli bir araştırma analiz ve ayıklama gerekir. Bu süreci dikkate almayanların vereceği karar ve ağzından çıkan her söz yaşamını kâbus gibi kuşatan bir imtihanın habercisi olur. İmtihanlar önemlidir arınmak için, her musibet asıl cevherin ortaya çıkması için cevherin üzerindeki posaların biraz daha temizlenmesidir. Ancak insanın yaşadığı karşılaştığı ve kendisine iletilen uyaranların etkisinde kalarak hemen harekete geçmesi imtihanı fark etmeden hırsın kurbanı olduğunun göstergesidir. Hırsın kurbanı olup imtihan olduğunu idrak edemeyenler, hakikat cevherinin ve hikmetin ortaya çıkmasını engelleyen posaların daha fazla kalınlaşmasını sağlarlar. İşte, yaşadığımız ortam hakikatin sürekli poslarla kalınlaşarak ortaya çıkacak bir aralık bulmakta çaresiz kaldığı çağ olarak yaşamımıza damga vuruyor. Bu karanlık yaşam dehlizlerinin damgalı bir merkebi olmaktan çıkıp hakikate karşı kulaklarını kalplerini ve gözlerini kapamadan yaşamak ve yabani aslanlardan ürküp kaçan merkeplerin durumuna düşmemek için, hırslarımızın esaretinden kurtulmak zorundayız. Yoksa o hırs bizi bitirecek zaten her gün kan kaybettiğimiz halde bunun bile farkında değiliz. Bu kayıp küresel ölçekte bir kayıptır…Dolayısıyla evrenimizin karanlıklara gömülmemesi ve gök kubbedeki ışıkların sönmemesi için bu çılgınlıkların tahakkümünden çıkmamız gerekir.

Ülke olarak büyük bir acıyla imtihan olurken bu acıları dikkate almadan hemen günlük yaşamlarını en acımasızca eğlenceye dönüştüren varlıklar insanlık geni taşıyıp taşımadığına bir baksın…Ölenle ölünmüyor derdi büyüklerimiz, doğrudur ölenle ölünmüyor, ancak onların geride bıraktığı acıları ve bulutları dağıtacak kadar insan olduğumuzu da ortaya koymak zorundayız. Bu çaresizliklerden çıkar devşirmeye çalışan ve onu kendi emelleri için kullanan varlıklar sahiden insanlık kitabının hangi sayfasında yer alabilirler. Bu acıların geride bıraktığı imkansızlıkları imkanlı kılma gücümüz kuvvetimiz yoktur, ancak o acıların üzerine daha fazla acı yüklemeyecek kadar gücümüzün kuvvetimizin olduğuna inanıyorum…Ne yazık ki ülkemiz gündemine baktığımda birilerinin attığı bir yalan, doğru da olabilir, bunu yaygınlaştırarak insanların huzurunu bozmak ve onlara daha büyük acı ve sıkıntılar yaşatarak kötülüklerin ve olumsuzlukların yayılmasına ve tek gündem haline gelmesinde insanı bu alana motive eden sahiden görev ve sorumluluk bilinci mi, yoksa içini kaplayan hırsların kuşatmışlığı mı? Herkes bunun ne olduğunu çok iyi bilir.

Hiçbir insan acıları yaygınlaştırarak acıların hafiflemesine ve unutulmasına katkı sunamaz. Acıları hafifletmenin en güzel yolu ortak insanlık geninde uyumlu hale gelmektir. Bir olumlu süreç varsa hayatta benim elimle olmasının gerekmediği, önemli olan o sürecin devamlılık kazanmasına nasıl katkı sunacağım olmalı ilkem…Ancak yaşadığımız karanlık ortamlara baktığımızda böylesi bir algı ve anlayışı bulmanın görmenin ne kadar zor olduğunun farkındayız. Aslında söylenecek o kadar çok mesajım var ki, içim dolu ama patlamak istemiyorum, hırsların kurbanı olarak can vermeyi değil, insan olarak imtihan olduğumun farkında olup akıl ve idrakle yaşayarak hakikate şahitlik yapmayı yeğliyorum…

Bu kısa hatırlatmalarımdan sonra, insanım diyen ve öyle kalmak isteyenlere diyorum ki, herkes 99 koyunu olan kardeşin bir koyununu acaba alacak mı almayacak mı öyle bir şey olabilir mi, bunlar beni sınıyor olabilirler mi, vereceğim karar beni yakabilir mi diye en hassas noktalara kadar dikkat edilerek Davut (as) gibi yanlış yapmış olabileceğimizi düşünerek, kendimizi hesaba çekerek yaşadığımız bir hayatımız olsun…O gün geldiğinde bir daha dönüş olmadığı için buradaki hırslarımız bize yarın ki hesabımızı unutturarak karanlığa bizi gömmesin…

El insaf limanından kalkan, Vicdan kaptanının öncülüğünde merhamet okyanusuna açılan Nuh’un gemisindeki yerimizi alalım…Titanik daha gösterişli herkes onu tercih ediyor orada daha güvendeyiz diye kendi elinizle kendinizi ateşe atmayın….Size söylediğimi bir gün anlayacaksınız ama o gün aramıza sel suları girmişse kimse bizi o sulardan kurtaramaz…Kenan gibi dağlara sığınırım ağaçlara dayanırım çırpınışlarımız boğulmamıza engel olmayacaktır…”Bu anlatılanlar bir haberdir, ancak her haberin bir gerçekleşme zamanı vardır,o günde çok yakındır…”Harase dikenini yemekten vazgeçelim ağzımızdan dilimizden boğazımızdan kan geliyor kendi kanımızı içiyoruz hala uyanmayacak mıyız, oysa uyanmamak için uyku saatimizin yaklaşıyor olduğunu görelim diyorum ve herkese bu günlerin bir idrak kapsı olmasını rabbimden niyaz ediyorum…Selam saygı muhabbet ve iyilik dileklerimi iletiyorum…

Erol KEKEÇ/27.03.2023/13.40/Namazgah-İST

 

Harese dikeni de denilen çöl dikeni bitkisini develer bir kez yediği zaman, ağzı kanayıp tuzlu kanın tadı hoşuna gittikçe daha çok yemesine ve sonunda da kan kaybından ölmesine yol açar.