BİR BAHAR MEVSİMİ TURNALAR NEDEN GİDER

Turna kafilesi gökyüzünden süzülerek geçerken barışın kahramanları güvercinler ülkesinde konaklamak isterler. Güvercinler korkak ve ürkek tavırlarıyla her ne kadar misafirlerini ürkütmek istemeden onlara yaklaşsalar da, Turnalar yine de bu işte bir hinlik olabilir diye gökyüzüne havalanmayı ihmal etmezler.

Yeryüzüne sığmayan Turnalar ömürlerinin çoğunu gökyüzünde geçirirler. Yeryüzü kirlendi, kuşların ötüşleri değişti, turaçlar uzaklaştı, kırlangıçlar gittiği yerden dönmek istemez oldu, ördekler daldıkları sulardan çıkmayı düşünmüyor… Avcılar ellerinde silah av derdinde, gece gündüz demeden pusuya yatmışlar, en kuytu yerlere evsinlerini kurmuşlar. Avcıların av derdinde olduğu yerin adı Güvercinlerin barış ülkesi olsa ne değişir ki… Güvercinler istediği kadar barış mesajı taşısınlar her biri bir haber uçursun ne fayda, avcılar ortalığı karıştırmak için her yere mevzilenmişler.

Böyle bir diyara yolum düşerse içimi dökeceğim, oradan çıkarken içim boş, yeni bilgilerle dolacağım ki, eskiyenlere yeni mesajlar taşıyayım diyordum… Ne yazık ki ben içimi boşaltsam ne çıkar eski ben olduktan sonra güvercinler başımda kanat çırpsa, barış mesajı benim içime nasıl girer. Biz hep savaşmayı öğrendik, en sevdiklerimiz savaş naraları atarak varlığını devam ettiriyorsa, bizim barış eri olmamızın anlamı neye yarar…

Çakalların derisini yüzmek için, aslanların yem olarak kullanıldığı bir yere, kırlangıçlar nefessiz gelse ne olur. Ne aslanlar ne çakallar mutlu. Aslanlar kükreyerek dağları inletirken, öyle bir yer ki burası, kurtların ulumasından nefesler tutulmuş, ayılar salınmış aslanlar zincire vurulmuş, kurtlar kahrından kendini imha ederken, ulumaları yarıda kalmış, gecenin insicamına gökyüzünden mehtabın şavkı düşmüş, ben nereye düştüm acep, kendimi bu ortamda bulamayan bir gölgeye döndüm. Gölgem benden habersiz çıkıyor ortalığa, dolaşırken benmişim gibi gölgemi kurşunluyorlar. Güvercinlerle kediler birlikte yaşarken resimlemişlerdi eskiden, şimdi ne kedi ne güvercin ne aslan ne kurt emin değil kendinden… Ayılar salınmış aslanlar zincire vurulmuş, atlar bukağılanmış, yorulmuş bir yolcu atın sırtında nasıl koştursun… At aciz, yolcu aciz, aslan köle, kurt damgalanmış, gölgem ortalıkta, dilime düğüm çalınmış, ben nasıl durayım burada, hani neresi barış ülkesi… Güvercinler kaybolup harabeleri baykuşlara terk etmiş, gece yarasalar sinek peşinde koşarken bülbülün nağmeli ötüşleri yerini, viranelerden acı acı üfleyen baykuşa nöbeti vermiş… Gel de yanma bu hale, ben yanarken, gökyüzünden güneş hasret çığlıkları ile imdadıma yetişsin diye, gündüzü beklerken, ansızın çıkan dumanlar kapladı semayı etrafımda bir ateş, meğer yanan benmişim, ateş etrafı kuşatırken bulutlar üstüme yağmuru serpmiş…

Barış diyarından sessiz gemiler geçerken, kuşların cıvıltıları ormanı büyülemiş gibi bir ahenk içinde, geceler gündüzleri, kış baharı, atalar evlatları kovalarken, yetişene aşk olsun koşan koşana… Kim nereye niçin koşar, bununla ilgili bir bilgi yok küfemde, bomboş bir küfe sırtıma vurmuşum, ben bu diyarların içinden ne zaman geçmişim…

Aşkın kollarında bir ömür törpülerken, sevgi ormanından ağaç dallarıyla rüzgârın geçişine izin vermedim… Ben engin gönüllerin mütevazı ve merhamet dolu bağrında konaklamak için bu diyara geldim. Barış ülkesi diye tüm eteğimdekileri bu topraklara serptim. Hasat mevsimi ürün devşirmek için, tüm heyecanımı bağrıma gömüp ovaya indiğimde, meğer benden önce tüm tanelerim kargalara yem edilmiş… Kargaların rahat gezdiği, sesinden, başka kuşların isyan edip kafeslere gizlendiği, aslanın kahrından çakalların ininde yere belendiği bir yerin, barış ülkesi olduğunu söyleyen güvercinler, meğer kargalar adına elçilik görevindeymiş…

Güvercinler takla atıp her biri bir yerden uçunca, Turnalar sevinçten inmiş yere, avcıların pusuda olduğunu görünce bir daha inmemek için çıkmışlar göğe, o gündür bu gündür, Turnalar göğün hep en yukarısından geçerler… Güvenmezler kimsenin nağmeli sözlerine, ondan avcıların kurşunları yetişmez peşine…                                       

Ben bu derde düşmeden el eyledim gel eyledim, turnam gelmedi yere, güvenmez sözüne sevdiğinin bile…

Barış ülkesi diye tüm canlar can ekti bu yere, can tükendi, ömür gitti, barış gelmedi bu ülkeye, hani nerede barış güvercinleri, Turnalar onlara aldanıp kıtaları aşarak sevinç gösterisi sunmuşlardı bize! Biz onlara eşlik edip kendimizi bulmuştuk onların sevincinin içinde! Hani nerede bizim sevincimize eşlik eden turnalar, kargalar halaya çıkmış ortalıkta güvercin aramaktalar… Acaba güvercinler mi bunlara bu kadar cesaret verdiler!

Hani o yer, güvercinlerin kanat çırparak takla atıp sevinçten kendinden geçtiği yer! Bizim ruhumuz aşka kement atarken, sevgiyi yüreğimizde besledik, barış çığlıkları beynimizde yankılanırken, savaş naralarına gecemizi heba ettik… Hangi gündüzler gökyüzüne havalanmış güzel sesli turnaları, güvercinler ülkesine geri getirebilir… Turnaların gittiği yerde, kargalar meydanı kirletir, adını da barış ülkesi diye herkese belletir…

Aslanlar çakalların ininde, aslanlığını iğdiş ettirip sesiz sakin uysal bir kimliğe bürünmüşse, burası barış değil olsa olsa, çakalların hazinedar, kargaların seyri sefa ederek gününü gün bilip her deliğe tünediği ayıların homurdandığı karanlık gecelerin karanlık çığlıklarının semada yer edindiği yerin adı olur… Ama Turnalar barış iklimini çok sever, ondan oraya hep göçe çıkarlar, kıtalar arası yorulmadan barış diyarında ölmeyi, savaş ortamında yaşamaya yeğ tutarlar…

Biz turnaların yoldaşı kervanın yorulmayan sırdaşı, muhabbet otağının sessiz ağlayan sesli gülmeyi içine sindiremeyen erleriyiz, ondandır hep barış ülkesinde yaşamayı tercih ederiz… Turnalarla gökyüzünde süzülerek uçmak en büyük hedefimiz… Gökyüzünden herkese selam etmek olsun bizim şiarımız…

Sevginin doruğundan, muhabbetin konağına içli dualarla, gönülden sızan hayırlar diliyorum hayır beklentisi içinde herkese…

Erol KEKEÇ/21.04.2022/03.59

 

                                      

AİLENİN HÜZÜNLÜ HİKAYESİNDEN DİPNOT

 Bundan 15 yıl kadar önceydi, gençlikteki sürüklenmeyi tahlil ettiğimde, romantizm öldü seksüalizm doğdu demiştim. Ben yanılmayı çok isterdim, ancak gelecek günlerin çok tehlikeli bir patlamayla etrafı tozu dumana katacağını tahmin edebiliyordum. Ne yazık ki, bu gün onları görüyor ve yaşıyor olmak acı veriyor. Sokak röportajlarını bazen izliyorum, gençlerin tepkilerini ve haleti ruhiyelerini anlamak için gördüğüm manzaralar karşısında, küçük dilimi yutuyorum.

Genç kızlara sorulan sorulardan biri şuydu, aşk mı cinsellik mi daha önemli? Gençlerden biri, aşkın daha iyi olduğunu, cinsellik olmadan da aşkın olacağını anlatırken, yanındaki kız mikrofonu kaptığı gibi konuşmaya başlıyor. Elbette cinsellik önemli, aşk karın doyurmuyor, âmâ cinsellikte hem karnın doyuyor para kazanıyorsun, hem sen mutlu oluyorsun, hem de karşında ki mutlu oluyor diyordu. Bu açıklama karşısında durup bayağı düşünmeye başladım ve gelinen noktanın nasıl da doğal bir atmosfer olduğunu anlatan bu gençleri gördüğümde, dünyanın nasıl bir uçurumdan yuvalandığını anlamaya çalışıyordum.

Sizce evlenecek kişide karakter, güzellik ve para hangisi önemli sorusuna, tabi ki de para, ondan sonra karakter, daha sonra yakışıklılık olabilir. Para olunca diğerleri olmasa da olur diyenler çoğunluktaydı. Para varsa diğerleri önemli değil mantığı ile, cinsellikteki kazancı dikkate aldığım zaman, karşıma çok çeşitli denklemler çıkıyordu. Bunlardan biri, ailenin gerekliliği anlamını kaybederken, paranın öneminin artması, haliyle evlilik dışı gerçekleşen cinsel yaşamdan beklentilerin para olması, evliliğin ömrünü de tüketiyordu. Aşk sadece bir kavram olarak varlığını haykırsa da, yeri çoktan doldurulmuş ona bu hayatta bir yer kalmamıştı.

SGK’nın eğitim ve araştırma hastanelerine cinsiyet değişimi yapacak olanların masraflarının SGK tarafından karşılanacağı bilgisini aktardıktan sonra, bu değişimi yaptırmak için müracaat edenlerle ilgili aldığım bilgiler sağlıklı ise, ciddi bir yığılmanın olduğu söyleniyor. Özellikle genç erkeklerin böyle bir tercihe yönelmiş olmaları, acaba bedenlerini bir cinsel obje olarak kullanımın dışında, bir sermaye aracı olarak görmelerinden kaynaklanabilir mi? Alt dinamiklerine indiğim zaman, böyle bir boyutun daha baskın olma ihtimalini oluşturuyor bende…

Bu örnekleri dikkate alarak, bu gerçekliği sosyolojik açıdan yorumlamaya kalkarsam, ciddi anlamda, toplumsal yönü artarak yayılan bir patolojik vaka ile karşı karşıya olduğumuzu görüyorum. Çünkü Cinsellik, aşktan daha önemli diyenler ile cinsel tercih değişimleri için operasyon olmak isteyenlerin yönelimlerine ve bu tercihleri ortaya çıktıktan sonraki tavırlarına baktığımızda, kendi bedenlerini bir sermaye aracı olarak kullandıklarını gözlemlemekteyim. Fiili olarak bazı açılımların olduğunun haberini de alıyorum zaman zaman. Ancak doğrudan bu ortamlarla muhatap olamadığım için ayrıntısına inemeyeceğim, erkek genel evlerin ortaya çıkmış olması da ciddi bir deformasyonun olduğunu göstermektedir. Yani erkeler içinde de bedenin sermaye olarak kullanıldığına şahit olabiliyoruz.

İçinde yaşadığımız çağ ahlaki öğretileri sıfırlayarak, eylemler üzerinden bir yaptırımı hayattan uzaklaştırarak, ilişiklerin tamamıyla hazlar ve sanal uyaranlarla yapılmasını amaçlarken, aslında insanın insanlığını ortadan kaldırmak istiyordu. Bu amaç kapsayıcı boyutta gerçekleşmemiş olsa da, toplumların kılcal damarlarında kuluçkaya yattığı muhakkaktır. Bu kuluçka döneminden sonra ortaya çıkan tablo, bu gün bizlerin de sorguladığı yaşam olduğu bilinmelidir. Değer sistemleri imha olduğu zaman, insan yaşamını sınırlayan herhangi bir ölçü kalmadığı için, hayvani duygular, hayvani tatmin yoluyla doyurulmaya başlandı. İnsanın hayvandan ayırıcı farkı, cinsel hazlara dayanan libidodaki birikimlerini ranta çevirmek oldu. Yeni dönemde yaşamdan beklenen, az zamanda çok kazanmak, hızlı yaşamak ve haz almak. Bu haz için ayrı bir çalışma ortamı oluşturmaktansa, hazla birlikte kazanç çılgınlığı önem kazandı. Bu algı insanların duygu ve yürek dünyalarını köreltti. Yürekleri imha olanların duygusal bağlılıkları da ortadan kalkınca, karşı cinsler birbirinden sadece faydalanma yoluna girdiler. Ama bu fayda hem cinsellik hem de maddi kazanım şeklinde düşünüldü. Ortaya çıkan tablo her an her değişime açık, birbirini koruyan, kollayan ve birbirini örten iki örtü olma dönemi kapandı, birbirinin açıklarından  kar sağlayan varlıklar türedi. Bu çılgınlıkların, otoriteler tarafından oluşturulan kural ve kaidelerle sınırlandırılmak istenmesi, doğal kabul edilen bu anlayıştan sonra anlamsız kaldı. Anlamsız kalan kurallarla bir yaşamı yeniden kurmanız ve onlarla ilgili gelecek tasavvuru inşa etme düşünceniz hiçbir anlam ifade etmeyecektir.

Bu yaşam sadece bizim toplumda meydana gelen bir deprem değil, kürenin her köyünde böylesi bir yaşamla, insanların ciddi bir kırılganlık evresine sokularak, bilinç ile insan arasına duvarlar örülmek istenmektedir. Her şeyin maddi bir nesne olarak algılandığı bir çağda, yaşamı “et ekmek, eti ete dürtmek “olarak kısaca tanımlamak mümkündür. Yani, ye iç yat ve tenleri birbiriyle bütünleştir haz al... Haz alırken de kazanç elde et, bu döngü yaşamsal sarmal haline geldi. Son dönemde üretilen araçlar, yolda giderken enerji depoluyor, tekerlekler döndükçe enerji motora gidiyor ve motorun devamlı çalışarak yol almasına neden oluyor. İşte, hayatta bu hale geldi ve vahşi manişizmin bir uzantısı oldu.

Bunları neden anlattığımı merak edenler olabilir, ancak ben merakımı gidermek ve toplumsal yaşam olarak, nasıl bir sona yaklaştığımızı görmek için verdiğim çabalar içinde böyle bir sürüklenmeyi görünce, bunları dillendirmemin gerekli olduğuna inandım. Onun için yazıya aktararak geniş kitlelere ulaştırarak, alınacak önlem ve yapılacak yeni plan ve programların devreye konulmasına katkı sunmayı amaçladım.

Youtube Kanallarında veya bazı video programları içeren sosyal paylaşım sitelerinde gençlerin yaptığı çılgınlıkları gördüğümde; insanın bu kadar basit ve sıradan bir nesneye dönüşemeyeceğini düşünsem de, gerçekler bunlar olduğu için, bunlarla ilgili nasıl bir çalışma başlatırız diye sesli düşünüyorum. Bu paylaşım sitelerindeki şov gösterileri, asla belden yukarı çıkamıyor, hep bel altı çalışıyor, kız erkek karmakarışık bir ortamda, bu gençlerin çılgınlıklarının adı program oluyor. Bu çılgınlıkları izleme oranlarına bakarsanız şok olursunuz. Acaba gençlerin buralarda içindeki canavarı  konuşturuyor olması, kime nasıl fayda sağlar ve neleri imha eder.

Eğer bir sistem, gençleri kontrol altında tutamayacağını anlarsa, o zaman gençleri enerjilerini tüketeceği ve haz alacağı ortamlara yönlendirir ya da o ortamların oluşmasına göz yumarak, toplumsal yaşamı eylemsel olarak sarsacak davranışlardan gençleri uzaklaştırırlar. Çünkü böyle olmazsa, gençlerin içinde biriken bu enerji bir anlamda Otoriteye yönelebilir ve ciddi tehlike oluşturur. Onun için onların bu tarz ortamlarda bağırması küfretmesi ve çılgınca yaşamasına göz yumulur. Böylesi bir kapı aralığı sistem açısından  belki günü kurtarmak için olumlu görülebilir, ancak toplumların sağlıklı ve olaylar karşısında kolayca sarsılmadan uzun ömürlü yaşamasını sağlayan değer sistemlerini yok ettiği bilinmelidir. Bir toplumu ayakta tutan topu, tüfeği, parası değil toplumsal ve kültürel değer sistemleridir. Onlar çözüldüğü zaman toplumsal kimliğiniz kendiliğinden kaybolur. Büyük bir kovanın içine atılmış tebeşirden farsız olursunuz. Küresel ölçekte böyle bir çözülmeyi planlı olarak tasarlayanlar olsa da, biz kendi toplumsal ve kültürel kimlik kodlarımıza sahip çıkmak zorundayız. Onları hayatın ortasına korkusuzca herkesin görüp kafasında iz bırakacağı şekilde dikmek zorundayız.

TV ekranlarında periyodik olarak devam eden ve daha çok aile sorunlarını konu alan programların tamamı, aile yapısını imha etti. Uzaktan bakıldığı zaman toplumda bilinmeyen ve bulunmayan faili meçhul olayların açığa çıktığı sanılabilir. Ancak şunu özellikle belirtmeliyim ki, bunların neredeyse tamamı bir senaryonun ekranlarda oynanmasıdır. Polis kayıtlarında son aşamaya gelmiş çözülmemiş olaylar konu alınıyor insanlar ekran başına çekilerek reytingler uğruna, toplumda ar ve hayâ duygularının konuşulması utanma duygularını parçaladı. Yani arsızlık ve hayasızlık legalleşti, herkesin bu eylemlere girişebileceğinin doğallığı subliminal mesajlarla iyice topluma yerleştirildi. Sonrasında ise, eşim bana bağırdı, neden bağırdı, kızdı diye sorulunca, sevgilimle bir hafta evden uzaklaştığım için, bana sert çıktı diyen bir kadın, ekranlardan bu şekilde konuşabildi… Evet, hakikaten bir şeyler oluyor, toplumsal omurga çatırdıyor, içine virüs girmiş her yanı delik deşik…

Bir esnaf arkadaşımın verdiği ve özellikle kayıt aldığı bilgiyi sizlerle paylaşmak isterim. Hocam geçen sene, Alaşehir’e bağlı Üsküdar’a yakın bir mahallede 90’nın üzerinde düğüne gitmişim, takılar taktığım için nerelerde şimdi bu insanlar dedim. Ancak araştırdığımda bunların hemen hemen hepsi, ilk 6 ayda içinde ayrılmışlar, şimdi onlardan aile olarak devam eden 6-7 kişi olduğunu öğrendim, bunun sebebi nedir diye sordu… Ben de konuşulacak bir şey yoktur dedim. 

İki hafta önce Sancaktepe’de 25 binin üzerinde nüfusa sahip, muhtarımızdan, mahallesinin güncel durumu hakkında her konuda bilgi almak için sohbet ettik. Ancak ben bir amaç için o sohbeti yapıyordum, oysa muhtar sadece muhabbet ettiğimizi sanıyor ve belgeleriyle konuşuyor. Hocam haftada en az 5- 6'nın altına hiç düşmüyor, boşanma davalarının yazısı muhtarlığımıza bırakılıyor, ben onlarla özel olarak ilgileniyorum sorunlarını çözmeye çalışıyorum; hatta dün gün boyu bir iş adamını çağırdım mahallemizin tüm fakirlerini tespit ederek onlara nakti yardımlar yaptırdım. Her yıl bu iş adamı gelir ve bir gününü bize ayırır. Dün cumartesi günü tamamıyla sabah sekizden akşam saat 10 kadar birlikte olduk dedi. Böyle duyarlı arkadaşların çabaları yetmiyor artık... Freni patlamış bir tır gibi nereye gittiği belli olmayan bir yaşam var… İnşaat işçisi bir mahallelim akşam ağlayarak geldi ve bana dedi ki, muhtar sen şahit ol ben bu kadını öldüreceğim, niye dedim… Elinde evrakı, beni üç ay evden uzaklaştırmış, sebebi ise adam işten çok aç gelmiş, evde yemek yok bağırıp çağırmış sonuçta bu dedi. Burada kimsesi yoktu biz onu aldık bir tanıdığın evine yerleştirdik; kış günü adam inşaatta çalışıyor, evin kirasını ödüyor, üstü başı harç ama evine gidemiyor; neresinden bakalım hocam diyerek yakındı.

Bunları örneklendirmekle bitmez, çünkü çok absürt olan örnekler var onları paylaşmak istemiyorum. İnsanların kutsal tenlerinin bir sermaye aracına dönüştüğü ve hem  haz hem getirim sağlandığı bir yaşamda siz aile diye bir kurumu ayakta tutamazsınız. Ne yazık ki, küresel kasırga bizim toplumda çok ciddi patlamaya neden oldu. Bu kasırgalar için önlem alınmadığı gibi, sisteme etki edecek kuvvetleri dağıttığı için de, ses çıkarılmadı. Ancak bizi nasıl alıp götürdüğünü şimdi fark edince nasıl bu hale geldik diye bazı mırıltılar kulağıma gelir oldu.

Değişim dinamikleri size ait değilse, gelen değişim faktörlerinin sizi nereden alıp nereye götüreceğini kestiremezsiniz. Onun için bir toplumda bazı değişim dinamikleri toplumsal kimlik oluşumuna sebep olup, onları bir mana etrafında birleştirirken, bazıları da parçalayıcı yıkıcı dökücü olabiliyor. Eğer toplum değişime hazır değilse her ortamda olumsuzluklar kaçınılmaz olur. Mesela, Cep telefonlarını bulan ülkelerde cep telefonları bu kadar insanları istila etmemişken, tüketenlerin yaşamlarının tamamını kuşatmış durumdadır. Yani üretenler bir araç olarak kullanırken, tüketenler, tüketen bir köle haline gelebiliyor. Ne yazık ki, aşk ve cinsellik kavramları da böylesi toplumlarda hep yıkıcı tona sahip olmuştur. Cinselliğin bir yaşam biçimi olarak algılandığı yerde, cinsel güdülerin her ortamda doyurulmasının da bir sakıncası görülmez. Dolayısıyla bunu da bir ticari boyuta çevirdiğiniz zaman, trafiği tıkanan her ortamda araçlarınızın silecekleri arasına iletişim bilgilerinin olduğu kartvizitlerin konulması, bir iş ahlakı heyecanıyla yapılır. Yani tenlerin ticari bir araç olarak kullanımının bir sakıncası yoktur şeklinde bir anlayış geliştiği zaman uzun süreli ilişkiler haz vermez ve insanlar sürekli yeni arayışlar ve kazanımlar peşinde koşarlar. Bu durum en uzun süreli kurumda üyelerin karşılıklı  birbirinin üzerindeki hakları unutulur, her birey kendi beklentisini karşılayacak ortamlar aramaya başlar. Bu arayışlar çoğaldıkça aileler dağılır, ortada kalan nesiller, yıkılan binaların enkazı altından çıktığı zaman, aklınıza gelmeyecek formüller geliştirerek, hız haz ve emeksiz kazanım formülüne daha bir ivme kazandırır.

Anlatılacak çok mesele var, derdimiz büyük, umudumuz kesintisiz ama ortamı karartan gece baskıncıları ve yeraltı farelerine rağmen, bu günümüzü kurtaralım ki yarınlarımız olsun… Yoksa biz bu selde kaybolabiliriz, bunlar bir korku ütopyası ve felaket tellallığı değil, yaşamın içinde görmek istediklerimize gözlerimizi açarak baktığımızda, karşılaştığımız en basit düzeydeki toplumsal sapma davranışlarıdır.

Devlete büyük işler düşüyor, şunlar şunlar yapıldı diyerek, sadece kâğıt üzerinde not alarak, faturalandırarak cukkaya para aktaran STK ve Bazı firmaların tekelinden bu meseleler alınmalı ve gerçekten topluma yön çizecek ve ışık olacak dertli aydınlara bu sorumluluklar tevdi edilmelidir. Hep söylüyorum yine söyleyeceğim, köprüden önce çıkış kalmadı, araçların kaptanları değişmeli yoksa bu kaptanlar bu araçları köprüden aşağıya yuvarlayacak… Görünen köy aha şuarada…

“Bir insanı öldüren bütün bir insanlığı öldürmüş gibidir.” Tüm insanların dirilişine sebep olacak yaşamlar ortaya koymamızı rabbim bizlere nasip etsin… Kadavraya dönen tüketim kölesi nesillerimizi, bilinçli ve idrak edecek bir yaşama bizlerin mücadelesiyle dönmeyi rabbim müyesser eylesin…

Selam muhabbet ve en kalbi duygularımla …”Sabah yakın değil mi”?

Bahadır Hataylı/20.04.2022/03.14

AYRILIŞ GÜNÜNDEN ÖNCE ŞAHİTLER OLALIM

“Allah'a iftira eden ya da O'nun ayetlerini yalanlayandan daha zalim kim vardır? Onlara kitaptaki nasipleri erişecektir. Nihayet elçilerimiz gelip canlarını alırken, "Hani, Allah'tan başka yalvardıklarınız nerede?" dediklerinde, "Bizden kayboldular" dediler ve kendi aleyhlerine kendilerinin kâfir olduklarına şahitlik ettiler.” Araf/37

Rabbimizin bu buyruğu, bizim dini nasıl yaşamamız gerektiğini en güzel şekilde izah etmektedir. Allah’ın Halis dinini ancak Allah’a has kılarsak Allah’ın kulu oluruz. Allah’a has kılmaya çalıştığımız din, bizim uydurma masallarımızdan oluşuyorsa o zaman Allah’a iftira atmış oluruz. Onun için, Allah’a iftira atmadan dini ona has kılarak yaşayan mümin kullar olmak zorundayız.

Dini, iki cimle kuran hep başkasını kurtarma derdinde, çünkü kendisini kurtulmuş görmektedir. Durum böyle olunca karşısındakini kendi inandıklarına çekebilmek için, onun hoşuna gidecek her türlü anlatımın altına Allah böyle buyurdu diyerek konuşmakta bir sakınca görmez. Oysa bu doğrudan yalan ve iftiradır. Allah’a iftira atandan daha zalim kim vardır. Allah’ın ayetlerinde olmayan bir beyanı Allah’ın beyanı gibi anlatarak, onunla insanları ikna edeceğini sanan ve dindar olduğuna inanan her kişi Allah’a karşı yalan söylemektedir.

Hiç kimseye haksızlık edilmeyecektir. Allah’a iftira atan ve yalan söyleyenlere, ancak kendi çabalarının karşılığı olarak, kitapta anlatılan nasipleri ulaşır. Onun dışında biz onlara haksızlık edecek değiliz. İnsan yaptıklarının sonunda, önüne gelecek faturanın başka bir yerden piyango ile çıkacak bir fatura olduğunu ya da olacağını düşünüyorsa, hepten yanılgı içindedir. Allah her insana hangi eylemlerin karşılığının iyi, hangisinin kötü olduğunu tafsilatlı olarak anlatmaktadır. Tüm bu uyarılara rağmen insan olumsuz eylemlerle yatıp kalkıp, Allaha iftira atmakta bir sakınca görmediği ve yalanlarıyla kendisini kurtaracağını sanarak bahanelere sarılıyorsa, alacağı karşılık apaçık bellidir. Hüsran ve ziyandır.

İnsan o kadar nankör ve gaflette yaşar ki, bahsedilen hakikatlerle karşılaşacağı sonu ona hatırlatmak için elçiler gelinceye kadar bildiği yoldan sapmaz ve bunda da ısrarlı davranır. Çünkü o yaşadığı hayatın kendisini kurtaracağını ve bilinen hayatlar içinde en üst basamakta bulunduğuna inanarak yaşar. Ancak ne zaman ki ona yaklaştığında elçiler, o sonu haber vermeye geldiği zaman kaçacak bir yer ve seçenek kalmadığı için itiraf ettiğinde de kurtulacağını sanır. Allah’ın hesap dürmesinde, etkin pişmanlık yasası geçerli değildir. Çünkü insana hakikati görebilecek kadar zaman verilmiş ve hangi yoldan giderse gitsin sonuçta hesap görücü olarak Allah’a varacağı anlatılmıştır. Buna rağmen bunlara sırtını dönüp bildiğini yapan insanın etkin pişmanlıktan faydalanmayı umarak Allah gafur rahim diyerek kendisini aldatması tam bir oyundur. Çünkü insanın karşılaşacağı nasibi kitapta anlatılandan başkası olmayacaktır. Allah’ın kanunu böyle işliyor. Allah’ın sünnetinde bir değişiklik bulamazsınız. Ancak Allah kimi nasıl affeder, biz insan olarak onu belirleme hakkına sahip değiliz, o mütekebbirlik bize yakışmaz. Âmâ genel kural böyle işliyor hesap günü…

İnsanın, Allah’tan başka yalvardığı yakardığı hayatının en üst basamağında yer verdiklerinin tümü ondan kaçıp uzaklaşacaktır. Bilerek ya da bilmeyerek hepimizin kullandığı bir ifade var,” paranın açmadığı ve açamayacağı kapı yoktur denir.” Bu ifadenin kendisi başlı başına hastalık ve mabut edinmedir. Burada vurgulanan her ne kadar başkalarının değer verdiği bu olduğundan o insanlara bununla her şeyin yaptırılacağı anlatılıyor gibi görünse de, aslında bunu söyleyenin buna inandığını da göstermektedir. İmanın ve paranın kimde olduğu bilinmez deniyor, hayır imanın kimde oldu ve paranın kimde olduğu bilinir ve bilinmelidir. İman varsa, barış var denge var, düzen var, adalet var, sevgi hoş görü vakarlı yaşamak var… İman varsa zülüm olmaz, ispiyon fitne, taraftarlık, çifte kişilik ve çiftestandartçılık, savurganlık, nemelazımcılık, vurdumduymazlık, görmeden geçmek acımasızlık olmaz… Bunlar var ise orada iman yok demektir. İmanın göstergesi yaşamda bunları ortaya çıkarır. Dolayısıyla imanın kimde olduğu apaçık belli olur.

Paranın olduğu kişi bellidir, Cömerttir, ikramda bulunur, garip gurebayı gözetir, kabara kabara yürümez ve mütevazıdır. Zekâtı verir, sıdk ile sadaka ve infakta bulunur. Bunlar yapılıyorsa kişinin parasının olduğu da belli olur. Dolayısıyla, toplumsal yaşamda bir gelenek haline gelen deyimler çoğu zaman Allah’ın bizden istediği hayatın genleriyle uyuşmaz ve asla reaksiyona girmez onun için de akım gerçekleşmez. Demek ki Allah’ın Ayetlerine göre yaşandığı zaman hayata denge düzen geliyor, Hak gelince batıl yok oluyor ve Hak batılın beynini balyoz gibi parçalıyor. Hak olduğunu sandığımız ve Hakkı anlatır gibi yalan ve iftiralarla insanların beyinlerini kuşatanlar, haktan bir yaşamın ortaya çıkmasına şahit olamıyorlarsa, batıl ile bunların hak sandıkları arasında aslında hiçbir ayırıcı çizgi olmamasına rağmen, insanlar büyülenmiş gibi bunların sözlerine uyarak kendilerini helak ederler.

Allah’tan başka medet umulan yalvarılan ne varsa hepsi kaybolup gidecektir. Sadece hesap görücü olarak Allah var. Bunu bilen insan ne yazık ki buna rağmen, yaşarken hiç bunlarla karşılaşmayacak gibi yaşamayı da bir marifet bilir. Hesapla karşılaştığında da kendi aleyhine kendisi şahitlik yapar. Allah dışında yüceltilen ilahları hayattan uzaklaştırıp bir ve tek olan Allah’a bağlanılmadığı sürece kişi her zaman dünya yaşamında kendisini haklı çıkarmak için, çeşitli iftira ve yalanlara başvurmaktan vazgeçmeyecektir. İnsanın bu zindandan kurtulması için, burada idrak edip kendine gelmesi gerekir. Burada yapılanların karşılığı olarak, kitapta vaat edilenlerden başkasıyla karşılaşmayacağımıza göre, hesapların doğru ve iyi yapılması elzemdir.

Ey insan, kendi aleyhine şahitlik yapıp kâfirliğini kabullenip, hakikati örttüğünü itiraf etmeden evvel, bu dünya yaşamını anlamlı kılarak yarınlara mahcup gitmemeyi hiç mi düşünmek ve anlamak işitemiyorsun…

Sıratı şöyle geçirecekler, el verince füze gibi gideceğiz, onlar bize yardım edecekler, Allah’a karşı şefaat dileyecekler çünkü onlar evliyalar, gibi hezeyanlarla insanın kendisini aldatması kadar acı bir şey olabilir mi?

Allah, Allah’tan başka yalvarıp yakarıp medet umduklarınız sizi terk edecekler ve bunların terk etmesini de siz anlatacaksınız üstelik kâfirliklerinize kendiniz şahit olacaksınız demesine rağmen insan,  ama böyle de olur çünkü onlar farklı ve seçilmiş mübareklerdir diye hala diretiyorsa, doğrudan hakikate savaş açarak Allah’a iftira atıyor demektir.

Rabbimiz, bu uyarılarını dikkate alarak yaşayan, heva hevesini kendisine ilah edinmeden sadece Allah’tan yardım dileyen kullardan eylesin bizleri… İnsan nankör, unutkan ve cahildir. Bu özelliklerimizi fark ederek basiretle, bilerek ve inanarak sadece Âlemlerin Rabbine kulluk ederiz diyebilecek ve öylece yaşayacak mümin kullar arasına rabbim bizleri katsın… Hesapların seri olduğu, kimsenin kimseye yardım edemeyeceği günde sadece rabbimizin rahmetiyle kurtulan müminlerden olmayı diliyoruz, rabbim bu isteklerimizi karşılıksız bırakma bizi katında mahcup etme, sen her şeyi gören bilen ve olduransın…

Selam muhabbet ve iyilik dileklerimle, selamların en güzeli Rahmanın selamı hak üzere dosdoğru yaşayan, adaletten ayrılmayan ve hakikate şahitlik yaparak yaşayanların üzerine olsun…

Erol KEKEÇ/19.04.2022/01.30