HAYRAN OLUNACAK HAYATLAR BEDEL İSTER!

 

Modernite ile gelenek arasına sıkışmış, Batı modern yaşamını hayretle izleyen İslam toplumları kendi köklerindeki değerlerin öneminden ve ciddiyetinden haberleri yoksa, hep başkalarını izleyerek kendilerini ancak iyi bir seyirci olarak tanımlayabilirler. Seyirci bir toplumun hayatındaki başkalarına öykünme ve hayranlık genleri değişmediği sürece kendi yaşamları hakkında hayret edilecek bir çığır açamazlar.

Batı kendi değer sistemlerini kurarken çok büyük savaşlar vererek Kilise ve skolastik yaşamın engizisyon mahkemelerinde verilen kararların boyunlarına takılan iplerini göze alarak bugünkü özgürlüklerine ulaşabildiler. Bu özgürlükler bir bedel ödeyerek, bireysel yaşamın kollarında toplumsal bilinçlenmeye giden yolları oluşturdu. Batının düşünce sisteminin temelinde her ne kadar Descartes’in felsefesi bulunsa da sadece onunla yetinip ona öykünen ve ona hayranlık duyan bir batı oluşmamış, sürekli kendisini yenileyen ve düşünmeye sınır tanımayan bir yaklaşım, gün geçtikçe tüm evreni kuşatacak düzeyde yelpazesini genişletmiştir.

Batının bu hareketli ve sürekli dinamik bir alanda yeni hayranlıklar oluşturan düşünce birikimleri, İslam toplumlarını bunlara hayretle bakıp iyi bir izleyici olmanın ötesine taşımamıştır. İzleyici olmak istemeyip kendisinin de yeni harikalar yapabileceğine inananlar bu harikaları ancak batının bu özgürlükçü dünyasında gerçekleştireceğine inanarak kendi topraklarını terk etmesi, İslam toplumlarını her geçen gün daha bir çoraklaşmaya ve verimsizliğe götürmüştür. Peki soruyorum bu anlayış değiştirilmeden ve kendilerinin de kendi bulundukları ortamda yepyeni ve herkesin onu izlemekten kendisini alamayacağı muhteşem çıkışlar yaparak, harikalar yapacağına inanmadan bu dünyada adlarının anılacağını sanmaları bir uykunun devamı için yeni doz almanın ötesinde bir eylem olabilir mi?

Harika çıkışlar yapacağına inanmayan ve kendilerini tarihten gelen uyuşukluk genleriyle tanımlayan toplumların, böyle bir inançlarının gerçekleşmesi mümkün değildir. İnanılmayan hiçbir hayal gerçeğe dönüşmez. Geçekleşen tüm harika ve muhteşem çıkışlara bakın, hepsinin öncesinde inancın zirvesinde kuluçkaya yatan hayallerin olduğunu görürsünüz. Ancak bizim toplumlara baktığımız zaman herkesin ağzında sakız gibi gevelenen şu söz kendimizi nasıl da tanımlamaktadır. “Zaman sana uymuyorsa sen zamana uyacaksın…” Herkesin bir şeyi yaptığı ortamda, senin bunlardan farklı yaptıkların yanlıştır, yani doğruluk çoğunluğun yapıyor olması ve çoğunluğun alkışlamasının onayından geçiyorsa doğruluk kazanıyor. Bu algılar Muhteşem çıkışlar yapacak olanların önüne konulan en önemli duvarlar olduğunu görmek zorundayız. Bu duvarlarla mücadele ederek onları devirmek ve yoluna devam etmek için enerjisini bunlarla mücadele ederek geçirmek istemeyenlerin, hemen bir kuş gibi havalanıp çok uzaklara gittiğine şahit olursunuz. Yani bu uçuşlar, hayranlık oluşturacakların bu topraklarda hayranlıkla izlenecek buluşlarının da bu toprakları terk ettiğini görmek gerekiyor.

İslam toplumlarında yeni yaşam iksirleri acaba aklın kullanılmasında mı yoksa burhan olarak bize ulaştırılan kalın kaplı kitapların içinde mi saklı yoksa bunların dışında Batının ortaya koyduğunu kendimize uygun hale getirmemizde mi gizli diye düşünerek, âmin denilmeyecek dualara insanlardan âmin demesi için boş bir çabanın içinde ömürlerimizi tamamlama derdindeyiz…

İslam toplumlarını geçmişten günümüze ve geleceğe taşıyacak değer sistemi, öncelikle onları ayakta tutacak omurganın sağlıklı bir yapıya kavuşturulmasıyla mümkündür. Omurganın yerlerde süründüğü bir ortamda, hangi tedavi yollarını uygularsanız uygulayın omurgayı etkilemeyecek tüm çabalar boş ve anlamsız bir uğraş olarak size dönecektir. Her toplumun ve düşüncenin kendi yaşam alanıyla ilgili kuluçka doğma ve harekete geçme evreleri birbirinin aynı olmayabilir. Ancak Batıda böyle oldu o zaman bizler de böyle yaparsak ancak iyileşiriz ve çok hızlı bir gelişme gösteririz diyenler, sadece kendilerine uygulanan yanlış tedavi yöntemleriyle kendilerini ölüme mahkûm edebilirler.

Bir psikolog ABD’de birisiyle konuşurken onun gözünün içine bakarak onu dinlemesinin doğru bir davranış olduğunu düşünür ve gözlerini kendisinden kaçırdığı zaman da onun yanlış bir iş yaptığına karar verir. Bu uygulamanın aynısını bizim toplumda da uygulayıp aynı sonucu alacağınızı umduğunuzda 180 derece farklı bir tabloyla karşılaşırsınız. Çünkü bizim toplumda konuştuğunuz kişinin gözlerinizin içine bakarak sizi dinlemesi utanılacak bir tutum olarak görülür ve utanmıyor musun bir de gözlerimin içine bakıyorsun diye karşıdaki kişiye sert bir çıkışta yapılabilir. Âmâ kişi kafasını yere eğerek dinliyorsa terbiyeli uslu biri olarak görülür. Bir davranış biçiminin belirlenmesinde bile aynı uyaranlar farklı sonuçlar verebiliyorsa, toplumların yaşamlarında aynı süreçlerin izlenmesi gibi bir dayatmayı öngörmek ve onu mutlak bir kurtuluş reçetesi gibi algılatmak hakikaten insanlık kitabının imha edilmesinden başka bir şey olamaz. Onun için İslam toplumları çok ciddi olarak aklın hipnotize evrelerini tepeleyerek geçmek zorundalar. Bu sürecin sağlıklı atlatılması ancak omurganın kıyam ederek ayağa kalkmasıyla, farklı tedavi yollarından istifade etmek için çaba harcayabiliriz yoksa diğerlerinin tümü anlamsız geçen zamanları daha bir anlamsız hale getirerek, loş ortamda çalınan meyhane müziklerinden farksızdır.

Geçmişlerindeki tahlili doğru yapanlar bugün olumlu bir hayat ortaya koyarlar. Bugünleri sağlıklı olanların gelecek dönemleri etkileme ve onlara bir ufuk açma çabaları çok olumlu sonuçlar doğuracağı muhakkaktır. Bizler İslam toplumları olarak geçmişlerini kutsamış, onları dokunulmazlık zırhına alarak, bugünün ne olduğunu ve nasıl yaşadığını sorgulamadan, geleceği koruma altına almak için her yanını yüksek haşin ve dikenli tellerle kuşatmaya çalışıyoruz. Bu durum biz de kendi inine kapanmış yumak kirpi gibi hayattan kopan ya da bu zilletten kurtulmak için bulunduğu coğrafyayı terk eden, geride de inşaatlardan arta kalan moloz yığınları gibi kalan, kalabalıkları bizlere armağan etmektedir. Bu da ciddi bir akım problemini ortaya çıkarmakta ve reaksiyon gerçekleşmemektedir. Reaksiyonun gerçekleşmediği yerde de Tüm eğitim, hukuk, kolluk siyaset ahlak gibi, en önemli laboratuvarlarımız işlevsiz kalmakta ve öylesine ürünler ortalığı doldurmaktadır. Ortaya çıkan ürünler de bugün yaşadığımız hayatı bizlere sunuyorsa bundan dert yanmak bizlerin hakkı değildir. “İnsana ancak emeğinin karşılığı vardır. Emeği değerli olan ve o emekler uğruna can verecek kadar cesur olup özgürlüklerine gölge düşürmeyenler, bugün ortaya çıkıp ciddi tahliller yapabilirler diğerleri boş sözleriyle laf olsun torba dolsun türünden, sorumluluktan uzak beyinsel mastürbasyon yaparak rahatlamak için bizlerin gündemini işgal etmekten uzak olsunlar…Bizler Sorunluluklarının gereğini yapabilecek düzeyde özgürce karar verebilen ve kendi iradeleriyle yeni bir yaşam alanının oluşumunu kendi ortamlarında oluşturmak için, gece gündüz demeden koşturanlarla hayatın her noktasında kol kola ve yürek yüreğe insanlığın dirilmesi ve aydınlanması için yürümeye hazırız ama diğerleri bizim zamanımızı bize bıraksınlar daha fazla hayatlarımızda katliam yapmasınlar.

Batının batan gemisinde yolculuk yapmaktan haz alanlara ve o yolculuğu da kutsal yolculuk olarak takdim edeceklere çağrım, kendileri olmaktan utanç duyanlar başkalarının oluşturduğu kimlikle varlıklarını asla meşrulaştıramazlar. Kendi varlıkları meşrulaşamamış olanlar yeryüzünde bir cazibe merkezi olamayacakları için, hayranlık duyacakları hayattan uzaklaşıp kendi hayatlarını hayran olunacak bir yaşam haline getirmeleri gerekir. Bunun Yolu günümüzde Nuh’un Gemisine binerek orada neslin devamı için yeni yaşamın tohumlarını deli sulardan kurtarıp sular çekildiğinde yeryüzüne yayılmaktır. Böyle bir hayata evet diyenler varsa yola çıkalım ve bekleyelim…” Sabah yakın değil mi…” Muhakkak ki senin Rabbin sözünde durandır.”

“Aklını kullananlar için bunlarda çok büyük örnekler vardır. Ey insan hakikati anlayarak onunla yoğrulup o uğurda insanlık için bir aydınlatıcı olmaktan seni alıkoyan nedir…” Ey insan hangi yoldan gidersen git muhakkak ki sen, Rabbine varan bir yol üzerinde çabalayıp durmaktasın nihayet ona varacaksın…” İnşikak:6

Erol KEKEÇ/21.02.2021/12.45-13.56

SANCAKTEPE/İST

GELİN BU DÜNYAYI DEĞİŞTİRELİM!

Yönetenlerinin itibarlarını, israflarıyla tanımlayan toplumlar, helak olmaya mahkumdur.

"Biz bir ülkeyi/medeniyeti mahvetmek istediğimizde, onun servet ve nimetle şımarmış elebaşlarına emirler yöneltiriz/onları yöneticiler yaparız da onlar, orada bozuk gidişler sergilerler. Böylece o ülke/medeniyet aleyhine hüküm hak olur; biz de onun altını üstüne getiririz."İsra:16

İslam toplumu olarak bilinen toplumların, istisnasız hepsinin, yöneticilerinin mal varlıkları araştırılsa sanıyorum dünyadaki tüm açları rahatlıkla o açlıktan kurtaracak düzeydedir. Bir günde Afrika’da 20 bin insan açlıktan ölürken, bu yöneticiler, nasıl bir İslam toplumları ise onların yöneticileridir.

Aşırı doyumsuzlukların temelinde bilinçaltındaki doyurulmamış aşırı isteklerin olduğunda kuşku yoktur. Zenginlikler içinde yaşayan toplumlara baktığınız zaman onların yöneticilerinin hayatları ülke insanın normal yaşam akışından farklı bir özellik göstermez. Nedeni ise aşırı doyumsuz olmamalarıyla alakalıdır. İslam dünyası olarak bildiğimiz ülkelerin tüm yöneticileri hem kendi ülkelerinin hem de dünyadaki zenginlikte ilk sıralarda yer alanların arasında bulunuyorsa ne taraftan ele almaya çalışsanız da mutlaka tutarsızlıklar ve ele avuca alınmaz yaşamlarla karşılaşıyorsunuz.

İnsan merak ediyor bu ülkelerin yöneticileri kendilerini dindar ve aynı zamanda Müslüman olduklarını söyleyerek böyle bir hayatın debdebesiyle varlıklarını kanıtlamaya çalışıyorlarsa, söyler misiniz itibarı ve izzeti insanlardan gasp ettikleriyle ne kadar elde edebilirler?

Allah şehirlerin anası olarak tanımladığı şehre, Medeniyetlerin beşiği olan bir şehir olarak isim vermiyor, kutsal bir şehir olarak adlandırılsa da medeniyetin beşiği olmada asla bir özellik taşımıyor. Medeniyetin ilk ve temel dinamiği adalettir. Onu tamamlayan unsurlar ise, hak, hukuk, saygı, sevgi,kardeşlik,dayanışma ve insanlar arasındaki iletişimin güçlü olmasıdır. Binalarınızın yere çakılarak gökyüzüne tırmanması, tüm doğanın beton çöplüğüne çevrilmesi, tüm sahilleri en debdebeli yalılar haline getirmeniz, kullandığınız arabalarınızın en lüks araçlar olması, uçakların en alasına sahip olmanız, yeryüzünde doymayıp gökyüzünü işgale başlamanız hiçbir zaman medeniyetin ölçüsü olamaz. Öyle olmuş olsaydı, Mekke Arap Yarımadasında en gözde ve tüm ticaret kervanlarının merkezinde bulunmasına ve hatta Rabbimizin şehirlerin anası olarak adlandırmasına rağmen medeni bir yer olmadığını görüyoruz. Çünkü kuralsızlık gasp başkalarının mallarını rahatlıkla alan Ebucehiller gibi bedeviler vardı ve adalet yaşamın kıyısında bile yoktu. Oysa Allah’ın Resulü Mekke’den Yesrib’e göçünce buranın ismi sonradan değişti ve Medine olarak adlandırıldı. Yani Medeniyetin temeli atıldı. Medine-tül Münevvere olarak yeni bir isim aldı…

Yesrib’te yeni bir hayat başladı bu hayatın temel dinamiği kimseye haksızlık yapılmayacak, kimden olursa olsun kabile ve dinine bakılmaksızın oluşturulan kurallara herkesin uyması gerekir. Herkesin kendi hukukuna göre, herhangi bir cürümden dolayı yargılanacağı ama oradaki hüküm neyse ona uyulacak ve asla kimseye iltimas tanınmayacak, açlar doyurulacak, ülke savunmasında tüm vatandaşlar ülkesini savunacak, yani herkes birbirinin hakkını gözeterek hukuk karşısında oluşturulacak ortak yaşam birliğine uymak zorundadırlar. İşte bu devletin, medeniyete giden ilk yol işaretleri belirtilmiş oldu. Allah’ın Resulü daha sonra O şehrin adını medeniyetin beşiği olarak Medine diye adlandırdı. Değerli okurlarım kıl çadırlarda da yaşasanız orada adalet varsa o yer dünyanın en medeni yaşam alanıdır. Ondan dolayı İslam dünyası diye bildiğimiz bu Hadari bedevi toplumların, kendilerini anlatmak için gökyüzüne uzanan gökdelenler sahibi olmakla Medeni olacaklarını sanıyorsanız yanılıyorsunuz çünkü medeniyet Adaletle gelir. Adaletin olmadığı yerde Dünyanın tüm kazanımlarına sahip olsanız da, bedevi Hadari bir toplum olmanın ötesine gidemezsiniz.

Bu örnekleri vermemdeki gayem Medeniyetin kökeninden yola çıkarak İslam Dünyası olarak bilinen Bu Bedevi toplumların hayatını biraz tahlil etmektir. Kendi köklerinden habersiz ve hayatlarını uydurmaya çalıştıkları yaşamın üzerine oturduğu yaşam, bu değerlerin nasıl ortaya çıktığından habersiz ne olduğu bilinmeyen dünya mezbelesi üzerine oturuyorsa kalkıp kendimizi İslam’la İfade etmekten utanç duymak zorundayız. İslam Dünyası olarak bildiğimiz ve bizim de içinde olduğumuz bu dünyanın tüm yönetenleri istisnasız bedevi bir yaşamın sorgulamayan ve kendilerini tanımlamaktan aciz zavallıların akıllarını peşinen satın aldıkları bir mirasın üzerine oturduklarından, böylesi bedevi bir yaşamın yönetenleri olarak varlıklarını devam ettirmektedirler. İslam’ın girdiği gönüller sömürülmek istemezler sömürmek isteyenlerin hipnotize seanslarına da asla inanmazlar. İşte, o zaman Allah’ın yeryüzündeki imaratına katkı sağlayacak, insanlığın huzuru ve mutluluğu için çalışan insanlık ailesi yeniden şekillenmeye başlayacaktır. Eğer bu oluşum gerçekleşmiyorsa, İslam toplumlarının kullanım sürelerini henüz tamamlamamış olmaları gerçekliğinin olduğunu görmekteyiz.

Allah’ın yolu bellidir da Huuktur.Hukuk ölçüdür o da kaderdir. Bu ölçüye dikkat edilmezse Allah bu yaşamları asla dikkate almayacak ve onların duası gökyüzünde bulut olmadığı halde yağmur bekleyenlerin durumuna dönecek. “Siz en sevdiğiniz (bağlandığınız kendinizi onunla anlattığınız itibarınızın şerefinizin o olduğunu düşündüğünüz ve o olmazsa bir hiç olduğuna inandığınız çok değer verdikleriniz var ya adı ne olursa olsun ister bir nesne ister bir süje olsun fark etmez, yani sizi siz olmaktan alıkoyup kendisiyle sizi tanımlayan her şey Allah’ın dışında)şeyleri Allah için(yani Allah’ın yeryüzünde istediği adil ve huzurlu bir yaşamın oluşması ve insanların hiçbir baskı olmaksızın doğrudan hak ile iradeleri arasına herhangi bir aracının girecek cesaretinin kalmayacağı şekilde mücadele edip insanlığın huzuru ve mutluluğu için)harcamadıkça kesinlikle birre iyiliğe hakikate kavuşamazsınız ”Bu uyarı, sanıyorum hayatımızın rotasının ne ve nasıl olması gerektiğini anlatmaktadır.

Ey İslam dünyası olarak bildiğimiz dünyanın karanlık yönünün hiç aydınlıkla yer değiştirmediği yerin, yaşayanları! Kural belli, Allah bizi yok etmek isterse, kimleri iş başına getirip bizi kimlerle imha edip azaba bizi duçar ettiğini daha ne zaman anlayıp bu karanlık dünyamızı ne zaman aydınlatmayı düşünüyoruz, yoksa bu karanlıkları Cebrail’in bize müjdeli haberi getirdiğini düşünerek mi sonlandıracağız?

Ama lakin fakat gibi bağlaçlarla kuracağınız her cümle hayatın tam ortasına atılan bir kurşun gibidir.” Kalk ve doğrul” herkes bu ayetin kendisine indiğini düşünerek yaşamı ve hafızasına doldurduğu tüm eskimiş yükleri atıp sıfır km olarak hayata başlamadığı sürece, hep Kaybedecek. Kaybedecek çok şeyi olanlar asla hakikat yolunun yolcusu olamazlar.

İnsanları münzevi bir hayata ve bir lokma bir hırka hayatına davet etmiyorum, Hayatın odağında adaleti tesis ettiğimiz bir hayatın yeryüzün her yanına yayılması için mücadele edelim o adaleti tesis etmeyen ve adil olmayan kim olursa olsun isterse Kum kentinden gelen yarım metre sakallı Ayetullah bir molla olsun asla dikkate alınmamalıdır. Yoksa sömürülmek kendi irademizle tercih ettiğimiz kaderimiz olur. İnsan bu kaderi değiştirecek güçte olduğuna inandığı gün dünyanın çehresi değişecek ve yeryüzünde yeni bir dünya kurulacak….

Gelin bu dünyayı değiştirelim…!

Erol KEKEÇ/20.02.2021/20.40-21.38

Beğen

Yorum Yap

Paylaş

BEYNE VURULAN PRANGA

Onlara, “Allah'ın indirdiğine uyunuz” dendiğinde, “Hayır, biz atalarımızı üzerinde bulduğumuz şeye uyarız” derler. Ya ataları akıllarını kullanamamış, doğruyu da bulamamış idiyseler de mi? /Bakara:170

Tarihin her döneminde insanlık ailesi çok ciddi bir akıl tutulması yaşamıştır. Kendi akıllarını kullanamamanın faturasını da çok ağır bedellerle ödemişlerdir. Bazıları yere gömülmüş, bazıları bir sesle diz üstü çöküp kalmış, kimisi toptan suda boğulmuş, kimilerini bir hastalık kasıp kavurmuş nihayetinde aklı kullanmamanın faturası hayli kabarık olmuş…

Aklın başkalarının yaşam alanlarının gölgesinde kalarak kendi varlığını hissettirmemesinin adının akıl tutulması olduğunu sanıyorum anlamayan olmaz. Yani kimin karanlığındaysanız onun baskınlığını yaşamak zorunda kalırsınız. Hiçbir tarih, üzerine basılıp geçilmesi gereken bir birikim ve kalıntı değildir. Olumsuz olanlardan ibret alırsınız fazla gaz pedaline yüklenmez ve arada bir frene basar bazen de vites değiştirir kendinizi doğru konumlandırırsınız. Doğru olanları kutsamaz ve onlara kutsallık gömleği giydirmeden istifade edilecek yanlarını kendi yaşadığınız dönemin içinde harmanlayarak size bir vitamin olmasını sağlarsınız. Böyle bir mantıkla hayatı değerlendirenler kendi akıl kalıplarının değirmeni içine, geçmişte yetişen ambarda kalmış küflenmiş buğday tanelerini koymazlar; kendi yetiştirdikleri ürünleri atarak un haline getirir ve eskilerin kullandığı doğru yöntemler varsa onlardan da istifade etme yollarına giderler. Böyle bir yaşamın doğru denklem kurucuları akıl tutulmasından uzak bir hayata öncülük ederler. Bunlar her dönemin içinde sesi kısık ama aydınlattığı ışık çok büyük olan nesilden nesle aktarılan insanlık değer sisteminin aynı zamanda hem inşasında hem de taşınmasında rol alan az bir topluluktur.

Akıl tutulması yaşayanlarda böyle bir değer mirasının aktarımına şahit olamazsınız, onlar ancak ve ancak yeryüzünü ifsat eden birikimlerin ve sellerin çoğalarak evrenimizi yağmalamasına öncülük ederler. Bunun en kötü örneklerine de yaşadığımız dönemde hep birlikte şahit olmaktayız. Korona illeti bir Laboratuvar virüsü olmasına rağmen akıl tutulması yaşayan insanlık ailesi korku ve tedirginlikleriyle bu korkuyu yayanların gölgesinde kalarak çok ciddi bir travma yaşamaktadır. Bu travma insanlığın kılcal damarlarına kadar nüfuz etti. Ancak bilmedikleri bir şey vardı o da laboratuvarda ürettikleri bu virüsün kendi kontrol alanlarının dışına çıkabileceğinin hesaplanamamış olmasıydı. “Mutlak galip ancak Allah’tır.” Tüm ifsat mekanizmaları tarihin her döneminde ıslah ediciler olduklarını ve onlar ancak geçmişten devraldıkları geleneklerini yaşattıklarını iddia ederek insanlık hanesine kara damga vurdular. Oysa Allah onların oraya vurduğu tüm damgalı müsveddelerin hepsini bir anda imha etti. Allah’tan başka kendisine dost veli edinip onların dediklerine göre yaşayanların evlerinin örümcek evine benzediğini yine Allah söylemektedir. Şunu biliniz ki evlerin en zayıfı da ancak örümcek evidir, demektedir. İşte, Sonraki nesillere bir geçmiş taşıyan ifsat sahibi müfsitlerin mirasının, bir örümcek ağı olduğunu bilelim ve ona göre yeni bir yaşam denklemi oluşturalım; aydınlık ufuklarda hayatın ve var olan tüm nesnelerin doğru tanımını yapabilmek için…

Anlatımlarım size biraz üstü örtük cümleler gibi gelebilir, çünkü alışılmış olan üzerine oturduğu temel dinamikleri sarsmadan hayatımız hakkında ne kadar doğru bilgi sahibi olabiliriz ki! Doğru bilgiler ancak doğru yöntemle elde edilir; doğru yöntem ise Rabbimizin bize uyarıda bulunduğu yukarıdaki ayette apaçık ortaya çıkmaktadır. Atalarımızı ne üzerinde bulduysak ona uyarız bizim atalarımız seçilmişlerdi onlar asla yanlış yapmazlar demek kadar budalaca bir hareket olamaz. “Ya ataları doğru yolda değilse…” Bakar mısınız Yüce yaratıcı bizi o kadar çok düşünüyor ki ben sana bir beyin verdim, hazır duruyor sen neden hazır duran sermayeyi kullanmıyorsun da ya tutarsa diye başkasının sana vaat ettiği hayali bir sermayeyle ticaret yapıyorsun der gibi bizi uyarmaktadır.

Buradan benim anladığım, insanların doğrudan doğruya bir hakikate yönelmelerini sağlamaya dönük vurgu yapılmaktadır. O hakikatte elinizde bulunan çalıştırdığınızda ve onun içindeki yazılıma uygun davranıp, idsel melekelerinizi ön plana çıkarıp libidonun doyurulması için sürekli hedonist dürtülerle koşan evrimleşememiş, elleri üzerinde dört ayaklı yürüme pozisyonundan çıkmanızla mümkündür.

“Allah’ın indirdiğine uyunuz…” Ancak Allah doğruyu söyler, Allah’ın sözünde bir değişiklik asla bulamazsınız, çünkü onun ilmi tüm olanları olacakları bilmediklerimizi zerreden kürreye ne varsa hepsini kuşatmıştır. Biz ise sadece bize uygun olanları fark ediyoruz ve onları yaşam alanına çekiyoruz. Bize uygun olanı derken yaşadığımız atmosferde gördüklerimize uyabilen tanıdık ve bize fazla enerji tükettirmeyi gerektirmeyenleri alıp onun gölgesine sığınarak yaşamayı kendimize bir hayat edinmişiz; oysa onun doğru bir hayat olduğuna dair destekleyici bir bilgi ve onların temellendirilmesini sağlayan bir formülde yok akla dayanan, buna rağmen onlar bizim hayatımızın vazgeçilmezleri oluyor ama yaratanın buyrukları, ya, veya ama gibi bağlaçlarla üzerinde tereddüte yol açacak şekilde değerlendiriliyor. O zaman Rabbimiz de soruyor “ya ataları akıllarını kullanamamış ve doğruyu da bulamamışlarsa…”

Naçizane, tüm insanlık ailesine bir çağrımdır. Kendi akıllarını kullanmaktan korkan ve ne ile karşılaşacağından endişe eden, kolaycılığa sarılan, efor harcamaktan kaçınan, hep dünyalık kazanımlarının peşinde koşup, yeryüzündeki imarat sorumluluğunu atlayan ve aslan gördüklerinde korkup kaçan yaban merkepleri gibi basit bir hayatın taşıyanları olmaktan kurtulmak istiyorsak…Yaratılış hamurumuza dönelim ve hayata yeniden başlayalım…Hayata yeniden başlamak için, Hakkın dışında hiçbir bağlayıcı referans almayalım, Yeryüzünde adaleti esas alalım, akıl ve yürek denklemini iyi kuralım, merhamet ile korkaklığı birbirinden ayıralım, günahsız, yaratılan sorumluluk sahibi olmayacağını bilelim, kendi kendine yeteceğimizi düşünerek müstağnileşerek haddi aşıp Tağutlaşmayalım.

Sahibimizin olduğunun idrakinde olup kendimizi yeryüzünün hamisi olarak göremeyelim. Tüm bunların gerçekleşmesinin yolu aklımızı doğru kullanmaktan geçer. Aklını kullanamayanlar nesiçtir. Aklı kullanmak ifadesini doğru anlamak lazım, şeytanın mantık yürütmesi aklı kendi kurallarından ve kalıbından çıkararak bir kıyas yapmasıydı, bu aklı kullanılması, gerektiği gibi çalıştırmak değil, aklı isteklerin kölesi haline getirip yanlış öncüllerden doğru sonuç çıkarma çılgınlığıdır. Bizim rabbimizin bizden istediği her şeyin kendi yaratılış doğasına ve hukukuna uygun olarak kendi kuralları içinde çalıştırılmasıdır. O zaman hepimiz göreceğiz yeryüzünün nasıl huzur gezegeni olduğunu. Huzur gezegeni demek herkesin ortak inanç sahibi olacağı anlamına gelmez, ancak herkesin yeryüzünde ifsat çıkarmadan evrensel ortak değer sistemine göre yaşayacağı anlamı çıkar…O günlere, ancak bizler akıllı bir varlık olduğumuzu idrak eder, kendi sorumluluk alanlarımızdan başlayarak iyilikte yarışmalar çoğaldığı zaman ulaşırız. Bu çok zor değil ama basitte değil bizden istenenler var, onları gözümüzü kırpmadan istenildiği şekilde hassasiyetle yerine ulaştırdığımızda olur. “Siz en sevdiklerinizi Allah için(yani onun yeryüzünde olmasını istediği huzurlu bir hayat için)vermedikçe kesinlikle iyiliğe kavuşamazsınız…”

Hep birlikte iyilik yolunda yarışı ötelemeyelim, “İnsanların hesabının görüleceği zaman çok yakındır ancak onlar daldıkları gafletle hala yüz çeviriyorlar…” Ne dersiniz dostlar bu bir aydınlatma fişeği olsun, gerçek mermileri hep birlikte kullanalım ama öldürmek için değil diriltmek için… Selam ve dua ile….

EROL KEKEÇ/13.02.2021/23.00