EY İNSANLAR! HAKKI AYAKTA TUTANLAR OLALIM- 7

Allah şu iki adamı da misal verdi: Bunlardan biri dilsizdir, hiçbir şeye gücü yetmez; efendisine bir yüktür. Onu nereye gönderse bir hayır getiremez. Şimdi, bu adamla, adaletle emreden ve doğru yolda bulunan adam eşit olur mu? Nahl:76

Allah, hayatın her noktasındaki incelikler için örnek vermekten aciz değildir. Bu ayette hayatın devamı için liyakatin ne kadar önemli olduğunu görmekteyiz. Toplumsal yaşamda bu uyarıyı dikkate almayan yönetimler yok olmaya mahkumdur. Konuşmaktan aciz, hiçbir şeye gücü yetmeyen ve kendisini oraya getirene yük olan ve nereye koyarsan orada kalan farklılık oluşturamayandan ne hayır gelir. Rabbimiz bu örnekleri veriyor ki, belki insanlar akıllarını kullanırlar diye. Ne garip bir alem ki, adaleti tesis edeceğiz diye yönetim mekanizmalarının çarklarını ellerine geçiren her anlayış, bu çarkların doğru ve insanlara fayda üretecek durumda çalışmasını dikkate almadan, her çarkın başına kendisine yakın olanı getirmekten yana uygulamalar yapar. Bu durum birçok farklı kurumsal yapıların işleyişinin durmasına, çoğu zamanda rotasından çıkarak ciddi bir kaosa sebebiyet verebilmektedir. Bunları ayrıntılarıyla ele anlatmaktan ziyade, sadece hayatta verdiği tahrifatları ve yaşamın nasıl yaşanmaz hale geldiğini ortaya koymaktır hedefimiz.

Bir kurumun başına getirilen yöneticide aranması gereken en önemli özellik kurumun çalışma şekline ne kadar vakıf ve yöneticilik yanının bir toplumda sorunları çözebilecek kapasitede aklını kullanabilecek liyakate sahip olup olmadığına bakmak olmalıdır. Buna dikkat edilmeden nereye koyarsan orada kalan ve yukarıdan gelebilecek bir talimat olmadan herhangi bir problemi çözmekten aciz olanlar, hem insanları bıktırır kimseye fayda vermez, hem de onu oraya atayan anlayışa yük olur. Hiç kimseye faydası ve hayrı olmayanları kurumsal yapıların başına getirip sonrasında iyi bir yolculuk yapacağını söyleyen her anlayış yalan söylemektedir. Beyin kodlarını yaratıcının yerleştirdiği şekilde değil de, kendisini atayanlara borçlu olduğunu düşünerek, inisiyatif kullanma becerisi olmayan ve yeniliklere kapalı, günü takip edemeyen ve kurumsal işleyişi sağlayan mevzuatlardan habersiz bir yönetici atamak demek, topluma yapılan en büyük zulümdür. Allah, bu konuları açıkça ortaya koyuyor ki, biraz olsun belki aklımızı kullanırız diye…

Allah bize, kimi nereye atayacağımızı ya da kime nerede makam vereceğimizi mi, söylüyor diyen aynı zaman da Müslüman olduğunu iddia edenlere yazıklar olsun…Allah’ın gönderdiği kitap, yaşamın nasıl olması gerektiğini ve yaşamın kurallarını en güzel şekilde tanımlamasına rağmen, kendi çıkar menfaat ve beklentilerimize uymadığından dolayı ya onları değiştirmeyi ya da kendimize onun dışında bir hayat oluşturmayı marifet bilen zavallılar olduğumuzu da bilmeyiz.

Şimdi siz, başkasının müdahalesi olmayan yerinden kalkamayan bir taş ile, toprağa atılan bir tohumun gövermesini, kök salmasını, gövdeye binmesini, dal budak salıp yapraklar vermesini tomurcuklanıp çiçek açıp meyveler verip insanları faydalandırmasını aynı şey mi sanıyorsunuz. Bunlar asla birbiriyle aynı olamaz ve birlikte kıyaslanması da imkansızdır diyecek birçok insanın olduğu muhakkak. Âmâ yaşamın içine inildiği zaman taşlar ile bir meyveyi kıyaslayıp, hatta koyduğumuz yerden hiç kalkmayacak olan o taşın daha değerli olduğunu anlatacak, taş beyinlerle ortalık dolup taşmaktadır. Ne gariptir ki, bu tür eylemler Kur’an’ı bir hayat kitabı olarak gördüğünü iddia edenlerin hayatlarında karşılık bulmuştur. Ondan sonra da herkesin adil bir yaşama sahip olması gerektiği anlatılır. Bu kadar sahte yalancı dalavereci bir yaşamla, dosdoğru yaşamı inşa etme imkanının olup olmadığını bir dirhem beyni olan herkesin sorgulaması elzemdir. Adalet Mülkün temelidir. Allah Maliki-l mülktür. Bu kâinatın ayakta durması ve hiçbir sütun ve ayağa ihtiyaç duymadan üzerimizde kalmasının yegâne sebebi adalete uygun dizayn edilmesidir. Adaletsiz bir donanım olsaydı, bu şekilde bir düzenliliğin oluşması düşünülemezdi. İslam Adalet dinidir. Adaletin olmadığı bir yaşamda İslam’ı aramanız sadece ona bir hakaret içerir.

“Adalet Mülkün temelidir” Sözü, bizlere tüm hakikatleri en ince ayrıntısına kadar anlatmaktadır. Mülkü, mal olarak ifade edip onunla insanları kandıran anlayış, bu yaklaşımı ortaya koymaktan acaba hiç mi utanç duymamıştır. Mülk, güç Kuvvet, saltanat ve iktidar anlamlarında kullanılır Allah’ın kitabında. Oysa bizler elimizdekileri korumak adına, hep kullandık bu kavramı. Böyle bir anlam kayması ve daralmasının olduğu bir yerde tabi ki, adalet de hayatın hiçbir noktasında karşınıza çıkmayacak basit sıradan bir kavram olarak anlaşılacaktır. Allah’ın Malik olmasında asla bir adaletsizlik göremezsiniz. Âmâ yeryüzü Firavunları, tüm günahlarının, zalimliklerinin ve zındıklıklarının bedeli olarak yaratıcıyı gösterip kendilerini rahatlatmaya çalışsalar da” Maliki-l mülk Allah’tır ve Allah mutlak galiptir.

İktidarlarını, saltanatlarını güç ve kuvvetlerini adaleti ayakta tutmak için kullanmayan tüm güçler, adaletle yok olacaklardır. Mülkün ayakta durması için, o temelin adalet üzerine inşa edilmesi Allah’ın bir emridir. Namazdan oruçtan Hacdan bahsedenler, onların olmazsa olmaz olduğunu söylerken acaba Adalet, namazdan daha mı az önemlidir. İkame etmek kelimesine derinlemesine bakıldığı zaman Adalet ortaya çıkar. Adaletin tüm bireysel ibadetlerden daha önemli olduğunu anlamadığımız sürece, diğer ibadetlerimizin Allah katında bir karşılığının olmayacağını idrak edelim. “Vay o namaz kılanların haline” Acaba hiç düşündük mü buradaki vurguyu, işte onlar harama gitmezler diyerek, hemen geçiştirmeye çalışırız. İnsan niçin harama yönelir. İçselleştirilmemiş bir adalet her ortamda insanın yanlışa yönelmesine neden olur. Eğer bir insan yeryüzünde yaşarken nasıl yaşaması gerektiğine inanıyorsa, kendi dışında olanların da aynı haklara sahip olduğunu bilirse yanlışa yönelmez ve daima ilkeli davranır. Bu da adalettir. Yani herkesin hak ettiği karşılığı ve yaratıcının ona bahşettiği haklarını titizlikle korumak ve sadece hesabı Allah’a vereceğini düşünerek yaşamak, adaletin temelidir.

Şimdi siz adaletin kıyısından köşesinden geçmeyenlerle, adaleti emreden ve doğru yolda olanları aynı mı sanırsınız…Hiç mi akdetmeyeceksiniz. Adalet Tevhidin özüdür. Adaletin olmadığı bir yerde kimse Tevhitten söz etmesin. Tevhit mutlak adalettir. Allah’tan başka tüm ilahların hayatımızdan atıldığı bir ortamda, adaletsiz bir yaşama şahit olamazsınız. Varsa dahi bireysel ve lokal boyutta kalır. Mutlak adalet Allah’ın emrettiği bir eylem ve İslam’ın özüdür. İslam’ın özünü kevgire çevirmiş hiçbir anlayış Allah’ın huzurunda hesap verecek bir yüzle Allah’ın huzuruna çıkamayacaktır. Allah size adaleti emretmektedir,” diye her cuma günü hutbelerde okunan bu ayetin hayatımızdaki karşılığına bakar mısınız yerlerde sürünüyor. Ey Müslümanım diyen Allah’ın gönderdiği dinden habersiz yaşayıp, İslam’ı kimseye vermeyen biz zavallılar, acaba ne zaman,” Ey İman edenler! Allah’a ve Resulüne iman edin” ayeti ile muhatap olacağız.

Bu konuları daha fazla ayrıntılara dalarak gitmek istemiyorum. “Benim size söylediğimi bir gün anlayacaksınız…” O gün geldiği zaman “keşke toprak olsaydım,” keşke şu andaki hayatım için önceden bir şeyler yapsaydım…” Diyeceğimiz günlerin arifesinde yaşamaktayız.

“İnsanların hesabının görüleceği günler çok yakındır, ancak onlar daldıkları gafletle hala yüz çevirmektedirler.” Rabbimizin bu buyruğunun bizleri diriltmesi ve kendimize getirmesi ümidiyle…

Erol KEKEÇ/14.01.2019

EY İNSANLAR! HAKKI AYAKTA TUTANLAR OLALIM- (6)

“Dönüşünüz hep O'nadır. Allah'ın vaadi haktır. Her şeyi ilk baştan yaratan O'dur. Sonra iman edip Salih amel işleyenleri hak ettikleri ölçüde mükâfatlandırmak için, geri döndürecek olan yine O'dur. Kâfirlere de inkâr ettikleri için kaynar sudan bir içki ve acıklı bir azap vardır.” Yunus:4

Dönüş mutlaka orayadır. Bunda kimsenin kuşkusu olmasın, Allah’ın vaadi haktır. Her şey aslına dönecektir. Yaşadığımız evrende ne tür kılıklara girersek girelim varacağımız yer aslımızdır. Her şeyi bilen ve ilk yaratan bizim ne özelliklere sahip olduğumuzu ve o özelliklerimize ne kadar uygun yaşayıp yaşamadığımızı bilmez olur mu? Allah her şeyden haberdardır.

Dünya yaşam denklemi denen bu kaotik yaşamın referansları, zaman zaman insan denen mahluka, yaratılış gayesini ve Allah’ın vaadinin hak olduğunu unutturmaktadır. Her şeyi ilk baştan yaratana döneceksiniz, nerede olursanız olunuz. Önceki yanlışları referans göstererek onların arkasına sığınarak kendimizi kandırmaya çalışmayalım. Allah her şeyi ilk baştan yarattığına göre, bizim içinde bulunduğumuz ortamın koşullarını ve yaşamını da yeniden inşa edecek özelliklerle bizi donattı. Bu özelliklerimizi açığa çıkararak ve en iyi olanı hakka uygun olarak yaşam alanımıza aktarmak zorundayız. Neden bunları yapalım, öncekilerden kalan bir miras var, onları alalım ve yaşayalım demek gibi bir sorumsuzlukla, kendi yanlış eylemlerimizin faturasını bir başkasına kesmeye hakkımız yoktur. Çünkü dönüş hep Allah'adır.

Adalet, onun belirttiği şekilde uygulanmak zorundadır. Tüm insanların iradi seçim yapmalarının önündeki engelleri kaldırmak bizim görevimizdir. Baskı ve zorlamayla, onların tercihlerini istediğimiz alana yöneltme hakkına sahip değiliz. Anlatmak hatırlatmak, doğru ile yanlış arasındaki keskin ve belirgin çizgileri Allah’ın istediği şekilde açığa çıkarmak bizim görevimiz, ancak insanların, çizginin hangi tarafında yer alacaklarına dair onların hayatına müdahale etmek hakkımız değildir.

İman edip salih amel işleyenleri, hak ettikleri ölçüde mükafatlandırmak için; geri döndürecek olan ancak Allah’tır. Yapılan iyi ve kötü hiçbir eylem karşılıksız kalmayacaktır. Nice krallar Şahlar Padişahlar tahtı tacı bırakıp gittiler. Çünkü yapılan her amelin mutlaka hakkıyla karşılığının ödeneceği gün gelecektir. Yaratılmışlara karşı itibar kaybına uğramamak ve prestijimizi korumak için yapılan yanlış eylemlerimizi, gizlilik içinde yapmaktan kaçınmıyoruz da, Allah’ın karşısına çıkıp mutlak mahkemenin kurulmayacağını mı sanıyoruz. Her insanın yaptığı amelin karşılığının hakkıyla ödeneceği günün yaklaşarak geldiğine, hazırlıklı olalım, eylemlerimizi hep hakkın ve adaletin ölçeğinde yerine getirmeyi tercih edelim.

Yaratıcının bizlerden yapmamızı istediği bu amellerin kapsamı dışında dolaşmak ve sürekli kendi menfaatlerimizin çığırtkanlığını yaparak, hakkı örtmeye çalışmanın bedelinin çok ağır olacağını bilmemiz gerekiyor. Hakkı gizlemek ve örtmek kadar kötü bir davranış olamaz. Oysa Rabbimiz bizlerin mutlaka ilk günde olduğu gibi kendisine döneceğimizi anlatarak, hakikatlerin her ortamda aydınlatılmasını ve üzerinin açılmasını istemektedir.

Yaşadığımız dünyanın gözle görülen cazibesine kapılarak, hakikatleri örtmenin bedelinin çok ağır ve ödenecek faturanın da çok kabarık olduğunu asla unutmayalım. Buradaki yaşamın ziyneti ve içinde bulunduğumuz imkanların kalıcı olduğunu sanarak, hakkın ve adaletin yönünü değiştirmenin karşılığında, kaynar, su, içki ve acılı bir azabın bizleri karşılamak için beklediğini hiç unutmayalım. Kafir dendiği zaman hemen Allah’ın varlığını inkâr eden aklımıza gelir. Oysa Kafir hakkın ve adaletin üzerini örterek onun ortaya çıkmasından rahatsız olmaktır. Bu rahatsızlık ta en fazla Hakikate göre yaşamadığı zaman vicdan azabı çekenlerin, bu rahatsızlıktan kurtulmak için, Hakikatin üzerini örterek kısmi olarak kendisini rahatlatma seanslarının adıdır.

Hakka ve adalete şahitlik yapmaktan kaçınmanın ve isteklerimizi bir yaşamın olmazsa olmazı olarak sunmanın bedelinin, çok ağır olacağını bilerek yaşayalım ve kendimize gelelim. Burada kendimize gelmezsek, buradan sonra kendimize geleceğimiz yerin adı hesaptır. Allah’ın hesabında hiçbir yanlışlık olmaz. Önümüze konulan kitap eksizsiz olarak her şeyi yazmıştır.

“Her Ümmetin bir Resulü vardır, resulleri gelince, aralarında adaletle hüküm verilir. Ve onlara hiç zulüm yapılmaz.” Yunus:47

Resullerin en önemli vazifesi adaletle hükmetmeleridir. Her ümmete, adaletle hükmeden bir resul mutlaka gelmiştir. Allah adaletin nasıl uygulandığını göstermeden ve uygulamadan kimseye azap etmemiştir. Bugün ortaya çıkıp herkesin kendine göre bir adalet tanımlaması vardır, adalet kime göre olacak gibi, itirazların tamamı anlamsız ve yersizdir. Resul, hem adaletle hüküm vermek için geldiği gibi, herkesin hakikati görmesi için hak ile batıl arasındaki perdeleri kaldırarak onlara hakikati açıkça da tanımlamaktadır. Bunun temel sebebi insanların yarın benim bundan haberim yoktu, olmadı gibi bahaneler üreterek, hakkın kendisine ulaşmadığı iddiasının anlamsızlığını ortaya koymaktadır. Çünkü Allah kimseye zulmetmez ve asla Resuller göndermeden azap edecekte değildir. Allah’ın adaletinde bir sapma asla bulamazsınız. Onun gönderdiği Resullerin getirdiği hakikatler de, insanlar arasında adaleti ikame etmek amaçlıdır. Adaletin dışarıda bırakıldığı kimin kim adına nerede bulunduğunun belli olmadığı, çıkarların her yerde kol gezdiği ortamda, adalet yaşamın kapsam alanının dışında kalmaktadır. Adaletin kapsam alanının dışında kaldığı bir yerde bireysel ferdi ibadetler bizlerin hesabını kolaylaştırmayacaktır.

“Zulüm yapmış olan herkes, azabı görünce yeryüzündeki her şeyin sahibi olsa da, (o azaptan kurtulmak için) hepsini feda ederdi. Ve içten içe pişmanlık duyardı. Fakat aralarında adaletle hüküm verilir ve hiçbirine zulüm yapılmaz” Yunus:54

Zalimlerin kendisini paklama imkânı o gün asla olmayacaktır. Azabı gördüğünde yeryüzünün tamamına sahip olsa, o azaptan kurtulmak için hepsini feda etse, yine yaptıklarının karşılığını mutlaka görecektir. Allah adaletle hüküm verir. Allah’ın tartısında asla bir eğiklik bulamazsınız. Yeryüzü kanunlarının zulmünü adalet sananlar, orada adaletin ne olduğunu çok iyi anlayacaklardır. Bir babanın ya da annenin suçlu olmasını bahane ederek küçücük sabilerin yaşam haklarını ellerinden alıp, onları ölüme ve açlığa mahkûm edenler, Allah’ın adaletinin ne olduğunu çok iyi anlayacaklardır. Hiç kimse kendi menfaatlerini devamlı kılmak için başkalarının yaşam haklarını elinden alma hakkına sahip değildir. Yaşama hakkı yaratıcının verdiği bir haktır. Onun yaşaması için gerekli olan nimetleri de yine o veririr. Ancak yeryüzü zalimleri, bir insanın yaptığı olumsuz davranışın yaptırımını uygularken, insanların biyolojik yaşamını devam ettiren haklarını da ellerinden almaya çalışırlar. Bu davranış hangi coğrafyada ve toplumda olursa olsun adı zulümdür. Suç ve ceza bireyseldir. Bireysel ferdi suçların karşılığı olarak, bir toplumun cezalandırılma isteği, haddi aşmaktır. Allah asla haddi aşanları sevmez.

Allah yeryüzü zalimlerinin yaptığı zalimlikleri bile, adaletle cezalandırıp hesaplarını görmesine rağmen, ben Müslümanım diyenlerin yeryüzünde suçu ve cezayı ferdi olmaktan çıkarıp, bir toplumsal yaptırımmış gibi uygulamalarını anlamakta zorlanmaktayım. Hiçbir günahkâr bir başkasının günahını üstlenmez. Baba oğul adına, oğul da babası adına hesap vermez. İnsana ancak yaptığının karşılığı verilir. Ey yeryüzü firavunları! şunu biliniz ki, pişmanlık duyup her şeyinizi feda edeceğiniz günler gelmeden önce, göklerin ve yerin Rabbinin adaletinde, hesaplarımızın görüleceği günü düşünerek, bugün haddimizi bilelim ve bir fani olduğumuzu unutmayalım.

Allah adaletle hükmeder ve kimseye asla zulmedilmez. Dünya bir handır, bu handa nice konaklayanlar vardır. Karacaoğlan der ki, kondum göçülmez, acıdır ecel şerbeti içilmez, üç derdim var; birbirinden seçilmez, bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm…Ölüm gelip çatmadan önce bugün hesapları yapma ve hesaba hazırlıklı olma günüdür.” Allah adaletle hükmeder…”

Erol KEKEÇ/12.01.2019

EY İNSANLAR! HAKKI AYAKTA TUTANLAR OLALIM- (5)

“Musa'nın kavminden doğru yolu gösteren ve doğrulukla adalet yapan bir topluluk da vardı.” A’raf:159

Hayatın her döneminde doğru yolu gösteren ve doğrulukla adalet yapan bir topluluğun olacağını asla unutmayınız. Bunun en güzel örneğini yine rabbimiz beyan ediyor. “İbrahim ve beraberinde olanlarda sizin için güzel örnek vardır.” “İbrahim tek başına bir ümmetti” yani o tek olarak mücadele etti ve ona iman edenlerden söz edince, sadece Lüt’un ona inandığını açıklamaktadır. Peki, O nasıl olur da bir topluluğu anlatan Ümmet Kavramıyla özetlenir. Bunu derinlemesine düşündüğümüz zaman şu hakikatle yüzleşiyoruz. Her dönemde Tevhidi düstur edinen, Allah’ın vahyini taşıyan ve ona hiçbir şeyi katmayanlarla İbrahim bir ümmettir. Çünkü o tüm ilahları ve anlayışları redderek Rabbine dönen bir elçidir. Ondan olsa gerek, Tüm ilahların tasallutundan kurtularak sadece rabbine yönelen, doğrudan Kur’an’dan almalıyız ilhamı, diyen Şairin dediği gibi, her dönemde vahye dayanan bir yaşamla ortaya çıkanlar İbrahim ile birlikte bir ümmettir. İşte bu ümmet, Allah’ın Resulü Muhammed (as)’ın arkadaşlarına bir örnek olarak sunulmaktadır. Bu ümmet, tevhit erlerinden oluşan doğruluğa şahitlik yapan ve yeryüzünde sadece adaletin mücadelesini verenlerdir.

Eğer bir toplumda doğru yolu gösteren ve herkese doğrulukla adalet yapanlar olmasa, vahiy gelmeyeceğine göre yaşamın kaybolan rotasını bir daha yakalamak zor olacaktır. Demek ki Musa (as) zamanında da doğruluğa, hakka şahitlik eden bir grup vardı ve de her dönemde bu grup devam edecektir. Doğruluğa hakka şahitlik edenler, herhangi bir grubun, partinin ya da cemaatin insanları değildir. Onların beslenme kaynağı doğrudan vahiydir. Allah’ın emrettiği doğruluk ve adalet dışında başka bir şeyi gözetmezler. Bunlar, tarihin kırılma noktalarında her zaman doğruluk ışığını, elleri, ayakları yansa, yüreklerinden vurulsalar da O ışığı taşımaktan yana reylerini kullanırlar. İşte, bu topluluk İbrahim ile birlikte bir ümmet oluşturur.

Firavunun tüm baskı ve zorlamalarına rağmen hakkın ve adaletin şahitliğini yapmaktan kaçınmayan o insanların durumunu göz önüne alarak, günümüz yaşamına en doğru seçenekler sunarak hakka ve adalete doğrulukla şahitlik yapmak olmalı görevimiz. Bu şahitliği yaparken her türlü saldırı oklarının hedefi olacağımızı düşünerek, hakkın dışında asla bir referansı dikkate almamalıyız. Hakkın dışında yamularak bir oyana bir bu yana olacak şekilde doğruluğa şahit olamayız. Çünkü adaleti doğrulukla ayakta tutanlardan olmamız gerektiğini, sadece beyinlerimize değil yüreklerimizin tam ortasına kazımak zorundayız. Neden bu kadar keskin konuştuğumu düşünebilirsiniz, ancak şunu unutmayalım ki, çok kötü ve etrafı kuşatan logar pisliklerinin temizlenmesi için, içine akıtılacak çok temiz suların da o pis sularla karışarak onun bünyesine sineceğini unutmayalım. Onun için bir pis suyun içine temiz suların akıtılması, pis suyu temizlemez, ancak temiz suyu kirletir o halde yanlış bir düşünce ortamında doğruları anlatarak o yanlışların değişmesini beklemek, hem boşuna kürek çekmek hem de kendinizi imha etmek olur. Rabbimiz, Musa’nın kavminden bahsederken de, onların içinde farklı yaşayan bir grubun varlığını anlatmaktadır. Yani onlar gibi yaşayıp farklı düşünleri anlatmıyor. Bu da gösteriyor ki, doğru yolu gösteren ve doğrulukla şahitlik yapan bir ümmet olursa, ancak doğruluk tarihi kırılmaların etkisinde kalmadan gelecek çağlara aktarılabilir. Aksi halde sadece iğdiş edilen ve tüm özellikleri imha edilen bir şirk dini ve zulüm mekanizmaları sonrakilere miras bırakılır.

Doğru yolu gösteren bir doğrulukla adalete şahitlik yapılmazsa, insanlığın tüm iyilik genleri imha edilir. Onun için bizlerin bu konuda sarf edeceği özveri her şeye rağmen durmamalıdır. Fedakârlığın olmadığı bir değer, gün gelir kendi kendisini imha eder. Uğruna fedakarlıkların yapılmadığı bir yaşamın devam etmesi zaten mucizelere kalır. Gelecek kuşaklara mucizelere kalan bir yaşamı miras bırakmak istemiyorsak, hep birlikte erdemli, doğruluğu hayatlarının olmazsa olmazı gören ve adalete doğrulukla şahitlik yapacak insanlar olarak bir ve beraber olarak dünyaya meydan okumak zorundayız. Doğrular ve doğru yolu gösterenler, doğrulukla adalete şahitlik yapma cesaretini göstermezlerse, körler dünyasında tek gözlü olanlar daima o toplumları sömürenler olarak varlıklarını devam ettirirler.

“Yine bizim yarattığımız insanlardan öyle bir ümmet var ki, onlar hakka yol gösterirler ve o hak ile adaleti yerine getirirler.” A’raf:181

Günümüz yaşamına bir göz atacak olursak, Hakka yol gösterenlerden ciddi anlamda rahatsızlık duyanlar olabiliyor, çünkü onlar içinde bulundukları halden memnun oldukları için, hakka yol gösterenleri potansiyel bir düşman ve hain olarak görüp onları bir anda imha etmek isteyebilirler. Çünkü hakka yol gösterenlerin topluma tuttukları ışık, herhangi bir kişisel yaşamı anlatan ve toplumu bir postu paylaşmaya davet eden ışık olmayacağı için, toplumların buna yönelmesi mümkün olabilir. Bu hakikatten rahatsızlık duyan statükolar, kendi avenelerinin elleriyle hakka şahitlik yapacak, Adaleti gözeten bu ümmeti tehlikeli bir zümre olarak tanıtıp onların yaşama haklarını ellerinden alma yoluna gidebilirler. Ancak şunu hiç unutmamak gerekir ki, O ümmet hak ile, adalete şahitliklerini yerine getirmek zorundadır. Ey dostlar! Neden hakka yol gösteren ve hak ile adaleti yerine getirenler bizler olmayalım…Şu üç günlük dünyanın lezzeti vicdanın vereceği o felahı size bahşedebilir mi? Günler hızla akarken bizler o günlerin içinde bir o yana bir bu yana savrulan güz yaprakları gibi çiğnenirken, zaman değirmeninin içinde de öğütülürken hala bura için adaleti gözetmeyeceksek ve doğrulukla hakka bir yol göstermeyeceksek, bu hayatı o zaman yaşanmadı  bilelim…Hak ile adaleti yerine getirmek ile göstermelik adil olmazlığı birbirinden ayırarak adam gibi yaşayan kullardan olmak kaydıyla, ”Onlar hiçbir kınayıcının kınamasından korkmazlar, bu Allah’ın bir lütfudur, onu ancak dileyen kullarına verir.”

Zaman geçmeden, yarınlar kararmadan, bugün bitmeden hakka yol göstermek için çıkalım yollara ve hak ile adaleti getirelim yerine, işte o gün rahmet iner üstümüze…

Erol KEKEÇ/10.01.2019