İnsan Denilen Meçhulün Varlık Sahnesindeki Yeri

İnsan... Kainatın ortasında durur gibi görünse de, gerçekte evrenin en karmaşık ve çözülmesi zor bilmecelerinden biridir. Onu anlamaya çalışan sayısız disiplin, felsefe, bilim ve sanat çabalarından bir iz bırakmış olsa da, insana dair cevaplar her zaman eksik ve yetersiz kalmıştır. Peki neden? Çünkü insanı anlamak, karmaşık bir evreni bir avuç suyla tarif etmeye çalışmak gibidir.

Bir bütün olarak ele almadığımızda, insanın sadece parçalarıyla yetiniriz ve bu parçalar bütünün gerçek anlamını asla vermez. Oysa insan, beden, zihin ve ruh üçlemesinden çok daha fazlasıdır. O, düşünce ile his, madde ile mana, çelişki ile ahenk arasında sürekli bir gelgit halinde var olan bir muammadır.

İnsan ve Bilinmeyenin İşareti

İnsana dair temel bir soru soralım: “İnsan nedir?” Bir canlı türü mü, bir ruh mu, yoksa sosyal bir varlık mı? Hepsi ve hiçbiri…

Biyoloji bize onun fiziksel yapısını, psikoloji onun düşünce ve davranışlarını, sosyoloji ise toplumsal ilişkilerini anlatır. Ancak bu disiplinlerin her biri, insana sadece kendi perspektifinden yaklaşır ve kaçınılmaz olarak yetersiz kalır.

Bir örnek verelim: Biyoloji, insanı bir DNA dizilimi olarak tanımlar ve fizyolojik mekanizmalarını ortaya koyar. Ancak, bu tanım sevginin neden kalp atışını hızlandırdığını ya da sanat eserlerinin ruhumuza neden dokunduğunu açıklamaz. Benzer şekilde psikoloji, bireyin duygusal derinliklerine iner, ancak bireyin ruhani deneyimlerini ya da toplumsal sorumluluklarını tam anlamıyla kapsayamaz.

İnsanın Kendiyle Savaşı

İnsan, çoğu zaman kendiyle savaş halindedir. Bu savaş, onun hem en büyük zaafı hem de gelişim potansiyelidir. Mesela bir insan, bir yandan ahlaki erdemlere bağlılığını söylerken diğer yandan çıkarları için bu erdemleri kolayca çiğneyebilir. Bu çelişki, insanı hem karmakarışık hem de derin kılar.

Bir bireyin, sevgi ve nefret gibi karşıt duyguları aynı anda yaşayabilmesi, onun çok bilinmeyenli bir denklem olmasının kanıtıdır. Freud’un “Çift Yönlülük” teorisi bu durumu çok iyi ifade eder; her birey içinde hem yaratıcı hem de yıkıcı bir gücü taşır. Hangisinin üstün geleceği, bireyin seçimlerine bağlıdır.

İnsan ve Evrenin Çelişkisi

Evrenin uçsuzluğunda insan, bir zerre kadar bile yer kaplamaz. Ancak bu zerre, tüm evreni anlamaya ve yorumlamaya çalışır. Bu çelişki, insanın hem büyüklüğünü hem de acziyetini gözler önüne serer.

Çünkü insan, evrenin bir parçasıdır ama aynı zamanda ona yabancıdır. Çok az bir zamana ve sınırlı bir mekana sahip olmasına rağmen, sonsuz bir anlam arayışı peşindedir. Bu nedenle dinler, felsefeler ve bilimler geliştirilmiştir. Ancak bu çabalar, insanın sonsuzluğuna dair bir parça açığa çıkarsa da, bütünü asla kapsayamaz.

Sorular ve Soruların Ötesi

İnsanı anlamak, sorular sormayı gerektirir. Ancak bu soruların yanıtları, genellikle yeni sorular doğurur. Mesela şu sorulara cevap arayalım:

1. İnsan neden hayal kurar?

2. Neden üzülür, neden sevinir?

3. Adalet ve sevgi neden insanlar için bu kadar önemlidir?

4. Vicdan nedir ve neden her insanın içinde farklı şekilde işler?

Bu sorulara cevap ararken fark ederiz ki, yanıtlarımız ne kadar ikna edici olursa olsun, insana dair tam bir resim sunmaz.

Birlikte Anlamak

İnsanı anlamak için, onu sadece fiziksel bir varlık olarak ya da sadece manevi bir özle sınırlandıramayız. Onun karmaşık yapısı, ancak tüm bu özelliklerin bir bütünü olarak ele alındığında anlam kazanır. İnsan, hem bireysel hem toplumsal bir varlık; hem yüksek bir bilinç hem de derin bir bilinmeyendir.

Bu bilinmezliğin ortasında, anlamaya çalışıp soru sormaya devam etmeliyiz. Çünkü her soru, insana bir adım daha yaklaşır ve her yanıt, onun gizemini biraz daha derinleştirir. Ancak böylece, insan denilen meçhulün varlık sahnesindeki yerini gerçek anlamda kavrayabiliriz.

Erol Kekeç/14.01.2025/Sancaktepe/İST

Toplumun Geleceği ve Liderlik Üzerine

Adalet, Çıkar İlişkileri ve Gerçek Sorumluluk

Saygıdeğer okurlar ve kardeşlerim;

Bir lideri değerlendirme kıstaslarımız nedir? Otoritesini sağlam tutmak için yaptığı hamleler mi? Yoksa adalet ve eşitliği toplumda ne denli tesis ettiği mi? Toplumsal dinamiklerin karmaşıklığı içinde liderlerin tutumlarını sorgulamak elzemdir. Liderlik yalnızca halkın desteğini almak üzerine kurulu bir oyunu temsil edemez. Aksine, liderlik en çok karşılık beklenmediğinde test edilir; makam, güç veya itibar peşinde olmadan adaletin uygulanması, hak ve hukukun gözetilmesi yolunda gösterilen çabalar, gerçek liderlik erdeminin en temel taşıdır. Bu yazıda, bu kavramları ele alacak, güncel yaşamdan örneklerle zenginleştirilmiş bir şekilde tartışmaya açacağım.

**Popülizmin Gölgesindeki Liderlik-Kameralar Önünde Gerçekleşen "Hediyeler"

Miting otobüsünden halka para ve oyuncak dağıtan bir lider, çoğu kişide ilk bakışta pozitif bir imaj yaratabilir. Halkın "gönlünü almanın" bir yolu gibi görünebilir bu tür davranışlar. Ancak sorulması gereken esas soru şudur: Bir liderin görevi halkına anlık mutluluk sunmak mıdır, yoksa uzun vadeli çözümlerle toplumda adaleti, refahı ve huzuru tesis etmek midir? Mitinglerde dağıtılan paralar ve oyuncaklar, kameraların ışığında bir "güzellik" sunarken, bu durum gerçekte neyi örtbas etmeye çalışıyor olabilir?

Kamu kaynaklarının bu şekilde, sadece "gösteriş" amaçlı kullanımı, çoğu zaman sorgulanması gereken bir meseledir. Kendi çocuklarına gelecek kurma telaşı içinde olan bir annenin ya da bir babanın gözleri önünde yapılan bu tür "paylaşımlar", bireyde kısa süreli bir memnuniyet doğursa da, asıl sorulması gereken şudur: Çocuğunuzu büyütmek için gerekli şartları sunmak yerine ona anlık bir hediyeyle teselli veren bir yönetici size nasıl bir gelecek sunabilir?

Toplumda gerçek bir liderin görevi, insanları ihtiyaç duydukları kaynaklarla baş başa bırakmak değildir. Tam aksine, bu kaynakların adil bir şekilde paylaşımını sağlayarak eşit fırsatlar yaratmaktır. Kendi menfaatlerine dayalı bir popülizm anlayışı yerine adaletin egemen olduğu bir sistemin varlığı, uzun vadede hem bireyler hem de toplum için hayati önemdedir.

Adalet, Uygulamak mı, Yoksa Anlatmak mı?

Liderlerin topluma vadettiği adaletin en çok uygulamalarda saklı olduğu unutulmamalıdır. Adalet, yalnızca miting meydanlarında veya meclis konuşmalarında söylenmiş güzel cümleler değildir. O; uygulamalar, yasalar ve herkes için eşit fırsat sağlama güvencesidir.

Bir liderin adil olmasının en temel göstergesi, toplumun zayıf ve mağdur bireylerini koruması, onların da eşit şartlarda yaşam sürmelerine katkıda bulunmasıdır. Eşitliğin tesis edilmediği, kaynakların adil dağıtılmadığı bir yönetim biçiminde toplumsal barış ve huzurdan bahsetmek mümkün değildir. Unutulmamalıdır ki adalet "timsah gözyaşları" döken bir liderin anlattıklarıyla değil; evrensel doğruların, hakkaniyetin uygulandığı pratiklerle ölçülür.

Çıkar İlişkilerinin Gölgesinde Liderlik

Bir lideri diğerlerinden ayıran, toplumdan aldığı yetkiyi nasıl kullandığıdır. Eğer bu yetki, kendi ve yakın çevresinin menfaatlerini artırmak, kaynakları israf etmek ve gösteriş yapmak amacıyla kullanılıyorsa, orada liderlikten söz etmek imkânsızdır. Örneğin, bazı yönetimlerin seçim dönemlerinde kamu kaynaklarını savurganca kullanarak popülist politikalar izlediğini görürüz. Bazı ülkelerde hükümetlerin, özellikle seçim öncesi süreçlerde, adaletsizlik pahasına yalnızca seçici kitlelerin memnuniyetini kazanma çabası içine girdiği vakalar görülmüştür. Halkın tepkisine yol açan lüks harcamalar veya ayrımcı uygulamalar, bu gibi durumlara örnek gösterilebilir. Lider, kendisini desteklesin ya da desteklemesin, tüm toplumun refahı için çalışmalıdır. Ötekileştirme politikalarını benimseyen, toplumda sınıfsal farklılıkları artıran ve bir "üst kast" oluşturarak gücünü yalnızca bu çevrelerde yoğunlaştıran bir lider, halkına ve toplumuna ihanet etmiş demektir.

Halktan Uzaklaşan Liderler ve Gerçek İletişim Eksikliği

Toplumun bir liderden beklediği bir diğer önemli özellik de mütevazı olmasıdır. Halk arasında dolaşabilmek, onların derdine ortak olabilmek, lider ile halk arasındaki en büyük güven köprüsüdür. Ancak bu noktada liderlerin yaşam tarzı ile halkın yaşam tarzı arasındaki uçurum dikkat çekicidir. Örneğin, bir ülkede liderin lüks saraylarda yaşayıp milyonluk araç konvoylarıyla dolaşması, ekonomik sıkıntılarla boğuşan halk üzerinde büyük bir tepki yaratmıştır. Benzer şekilde, koruma ordularıyla halktan tamamen izole bir yaşam sürdüren liderlerin, sıradan insanların ihtiyaç ve problemlerini gerçekten anlamasının mümkün olmadığı sıkça dile getirilmiştir. Milyonluk koruma orduları, özel tahsisli araçlar ve lüks içerisinde geçen günler, halk ile liderler arasındaki mesafeyi artırmaktan başka bir işe yaramaz. Halkın çektiği ekonomik zorluklara ortak olmayan, onların dertlerini yalnızca raporlar üzerinden dinleyen bir liderin, uzun vadede güven kaybına uğrayacağı açıktır.

Güncel Yaşamdan Çarpıcı Örnekler

Bugün yaşadığımız dünyada liderlik, yalnızca hükümetler ya da yöneticiler özelinde değil, kurumlar, topluluklar ve şirketler gibi her alanda karşımıza çıkar. Son yıllarda dünya genelinde bazı popüler liderlerin, sosyal medya aracılığıyla büyük kitlelere hitap ederek popülerlik kazandıkları görülmüştür. Örneğin, bazı liderler etkileyici sosyal medya kampanyalarıyla kişisel markalarını ön plana çıkarırken, toplumsal sorunları ele almak yerine kendi bireysel imajlarına odaklanmayı tercih etmişlerdir. Bu durum, toplumun uzun vadeli çıkarlarından çok, geçici bir görünüm yaratma çabası olarak değerlendirilebilir.

Bu bağlamda, gerçek liderler halkın sorunlarına çözüm bulan, zengin ile fakir arasındaki farkı dengeleyen, bölgesel ve sınıfsal farklılıkları gideren kişiler olmalıdır. Bu noktada, "sözle değil, eylemle" anlayışının liderlik felsefesinin kalbinde yer alması gerekir.

Gerçek Liderin Yolu

Tüm bu gerçekleri göz önünde bulundurarak, bir liderin çıkar ilişkilerinden uzak, toplumun adalet beklentisine cevap verebilmesi gerektiğini vurgulamak istiyorum. Liderlik; dürüstlüğüyle, toplumun çıkarlarına olan bağlılığıyla ve adalet anlayışını uygulamadaki hassasiyetiyle anlam kazanır. Örneğin, bir ülkede liderin kendi yakın çevresine büyük ekonomik ayrıcalıklar sağladığı, kamu kaynaklarını seçim kampanyalarında kullanarak rakiplerine karşı avantaj elde etmeye çalıştığı durumlarda, toplumda ciddi bir güven erozyonu yaşanmıştır. Bu unsurlar göz ardı edildiğinde, adı ve kimliği ne olursa olsun, inancı ve ideolojisi neye dayanırsa dayansın, bir liderin itibarını sürdürmesi mümkün değildir.

Eğer bir lider kendisini sevdirmek için gösterişten medet umuyorsa, toplumu yanlış yönlendiriyor demektir. Asıl sevgi, liderin adil olması, dürüstlüğü ve halkına olan samimiyetinden doğar. Gerçek lider, toplumun vicdanında yer eden ve nesiller boyunca saygıyla anılan kişidir. Örneğin, bazı liderlerin toplum nezdinde itibar kazanmak adına büyük kamu harcamalarıyla kendilerini ön plana çıkarma çabaları eleştirilmektedir. Geçmişte lüks yaşam tarzları ve kişisel imajlarını parlatma uğruna, halkın kaynaklarını israf eden liderler, hem uluslararası kamuoyunda hem de kendi halkları arasında büyük bir güven kaybına uğramışlardır. Bu yüzden, halkın emaneti olan yetkileri israf etmeden kullanmak ve bu süreçte kendisini her zaman hesap verebilir durumda tutmak bir liderin temel sorumluluğu olmalıdır.

Bir liderin, geçmişte ya da günümüzde, toplum nezdindeki itibarını artırmanın yegâne yolu, kendisine bahşedilen gücün halktan geldiğini ve bu gücün halk için kullanılmak zorunda olduğunu unutmamasıdır. Çünkü hesap günü yalnızca ahiret için değil; tarih ve toplum için de kaçınılmazdır.

Erol Kekeç/12.01.2025 20:42/Sancaktepe/İST

Los Angeles Yangın Analizi

 

Los Angeles yangınları, birçok kişinin dikkatini çeken ve farklı teorilere yol açan çok boyutlu bir olay olarak karşımıza çıkıyor. Bu yangınlar sadece bir çevre felaketi olarak görülmemeli; siyasi, ekonomik, toplumsal ve hatta manevi boyutlarını da düşünmek gerekiyor. "Kim yakıyor, niye söndürmüyorlar?" sorularından başlayarak bu olaya derinlemesine bir bakış atalım.

ABD’nin Teknoloji ve Kapasite Eksikliği mi?

İlk olarak, ABD gibi ileri teknolojilere sahip bir ülkenin, bu çapta bir yangını kontrol altına alacak kapasiteden uzak olmadığını anlamak önemli. Yangın söndürme teknolojileri konusunda dünyada önde gelen ülkelerden biri olan ABD, bu yangınlara neden yeterince hızlı ve etkin bir müdahalede bulunmuyor? Bu durum, hayatın doğal akışına uygun olmayan bir tabloyu gösteriyor. Yangının çıkış noktalarına ve yayılış hızına baktığınızda, bu olayın tekil bir doğal felaketten ziyade organize bir planın parçası olabileceği fikrini güçlendiriyor.

Hatay’da manyetik dalgalarla depremler yapıldığına inanılırken, Los Angeles yangının söndürülememesinin sadece acizlikle açıklanması mantıksız görünüyor. Bir eyaletin yardıma gelebilmesi için bir hafta gibi uzun bir süreye ihtiyaç duyması, ABD gibi bir ülkede hayret verici bir durum. Böyle bir senaryo, devletin organize bir operasyon yürüttüğü ihtimalini akla getiriyor.

Yangınlar ve ABD’nin İç Politikaları

Los Angeles yangınlarını daha iyi anlamak için, bu şehrin ve bu bölgede yaşayan kişilerin ABD’nin iç ve dış politikasındaki etkilerini anlamak gerekiyor. Los Angeles, sıradan bir şehir değil; çok sayıda milyoner, milyarder, şöhret, ünlü sanatçı ve siyaset dünyasında etkili figürlere ev sahipliği yapıyor. Bu figürler, yalnızca büyük servetleriyle değil, aynı zamanda ABD’nin toplumsal yapısını şekillendiren ve politik süreçlere müdahil olan grupları temsil ediyor. Hollywood üzerinden kültürel etkiler yaratırken, siyasi bağışlar ve lobi faaliyetleri ile hükümet politikalarına yön verebiliyorlar. Evangelist ve Siyonist grupların yanı sıra, teknoloji devleri ve medya patronları da bu figürlerin arasında yer alıyor. Bu gruplar, yalnızca Amerikan iç politikasını değil, küresel stratejileri de etkileme kapasitesine sahiptir. Dolayısıyla, bu yangınların bu kişilere yönelik bir mesaj veya bir operasyon olup olmadığını sorgulamak önemlidir. Bu kişiler, ABD’nin çıkarlarını şekillendiren grupları temsil ediyor. Evangelistler, Siyonistler ve diğer zengin grupların etkisi, ABD’nin dış politikalarına yön vermekte oldukça büyük bir rol oynuyor. Yangınlar, bu gruplara verilen bir mesaj olabilir mi?

Yangınların yayılışı ve söndürülmesindeki gecikme, şu soruyu akla getiriyor: ABD’deki derin devlet, bu grupları cezalandırarak belirli stratejik hedeflere mi ulaşmaya çalışıyor? Bu hedefler arasında, mevcut güç dengelerini yeniden şekillendirmek, nüfuz sahibi bireyleri ve grupları zayıflatmak veya yeni politik paradigmalara zemin hazırlamak olabilir. Örneğin, Evangelist ve Siyonist grupların etkisini kırmak ya da Hollywood’un ABD iç ve dış politikalarındaki kültürel hegemonya rolünü azaltmak, derin devletin gündeminde olabilir. Bu tür olaylar, sadece cezalandırma değil, aynı zamanda yeni bir siyasi düzenin inşası için bir yöntem olarak da değerlendirilebilir. Trump’ın derin devletle işbirliği yaparak bazı grupları tasfiye ettiği bir ortamda, bu yangınların organize bir planın parçası olması ihtimali hiç de uzak değil.

ABD’nin Bağımsızlık Arayışı

ABD’nin tam anlamıyla bağımsız bir devlet olmadığı yönündeki tartışmalar, bu yangınlar üzerinden yeniden gündeme gelebilir. Tarihi boyunca çeşitli lobi gruplarının etkisi altında kalan ABD, özellikle Yahudi lobisi ve Evangelist grupların politikaları üzerindeki baskısıyla bilinir. Yangınların bu grupların güç merkezlerini vurması, derin devletin ülkeyi bu etkilerden arındırma çabasının bir parçası olarak yorumlanabilir. Trump’ın önderliğinde gelişen bu harekât, ABD’yi yeniden bağımsız bir ülke haline getirme amacı taşıyor olabilir.

Trump, seçim kampanyasından itibaren "Kanada’yı alacağım, Grönland’ı alacağım, Ukrayna-Rusya savaşını bitireceğim" gibi söylemlerle gündeme gelmişti. Bu söylemler, yalnızca Trump’ın kişisel vizyonunu değil, aynı zamanda derin devletin stratejik çıkarlarını da yansıtıyor olabilir. Yangınlarla birlikte ele alındığında, Trump’ın bu iddialı açıklamaları, mevcut küresel düzeni yeniden şekillendirme arzusunun bir işareti olarak görülebilir. Los Angeles yangınları, bu söylemleri destekleyen bir operasyonun parçası olabilir mi? Örneğin, bu yangınlar, Trump’ın temsil ettiği derin devlet kanadının, ABD üzerindeki belirli grupların etkisini zayıflatma girişiminin bir yansıması olabilir. Bu tür olaylar, Trump’ın vaat ettiği gibi, ABD’yi dış baskılardan kurtarma ve iç politikadaki güç dengelerini değiştirme çabalarının bir aracı olarak değerlendirilebilir. Bu söylemler, ABD’nin mevcut yapısının dışına çıkılacağına dair sinyaller veriyordu. Derin devletin desteğiyle Trump’ın önü açılıyor ve ABD’deki şöhretler, zenginler ve bazı lobi gruplarının etkisi kırılıyor olabilir.

Manevi ve İlahi Mesajlar

Yangınlar sadece siyasi ve ekonomik bir perspektiften değil, manevi bir bakış açısından da ele alınmalı. “Allah, bir gruba diğer bir grup eliyle azap eder” ayeti, bu tür olaylarda manevi bir boyutun olduğu gerçeğini hatırlatıyor. Bu bağlamda, zalimlerin kimler olduğu ve hangi grupların üzerine musallat edildikleri sorusu önem kazanıyor. Örneğin, Los Angeles’ta etkili olan zengin, nüfuz sahibi gruplar ve onların politikaya etkileri, manevi bir hesaplaşmanın işareti olabilir mi? Bu ayet, zulümde sınırı aşmış bir grubun, başka bir zulmü temsil eden bir topluluk tarafından nasıl cezalandırılabileceğini düşündürür. Bu durumda, yangınlar yalnızca bir doğal afet değil, aynı zamanda toplumsal ve politik dengelerin yeniden şekillenmesine yol açan ilahi bir mesajın parçası olarak yorumlanabilir mi? Ayetin bu yönüyle ele alınması, daha derin bir sorgulamayı ve farklı ihtimalleri anlamayı mümkün kılar. Los Angeles gibi zenginliğin, şohretin ve bazen yozlaşmanın merkezlerinden biri olan bir şehirde yaşanan bu olaylar, insanlara ders çıkarma fırsatı sunuyor olabilir.

Evleri yanan kişiler, sadece zenginlikleriyle değil, topluma etkileriyle de öne çıkan bireylerdir. Bu kişiler, ABD’nin siyasi ve ekonomik dinamiklerinde belirleyici rollere sahiptir. Bu yangınlar, bir nevi şehrin ve toplumun sınıflarına verilen manevi bir uyarı olabilir. Özellikle ekonomik elitlerin topluma dayattığı politikalar ve kültürel etkiler, toplumun daha alt kesimlerinde rahatsızlık uyandıran sonuçlar doğurabilir. Tüm bunlar, Allah’ın insanları öz eleştiri yapmaya ve zulmün farklı yüzlerini sorgulamaya davet ettiği bir vesile olarak görülebilir. Bu bağlamda, toplumsal sınıfların birbirleriyle olan ilişkileri ve bu ilişkilerin hangi dinamiklerle değişebileceği daha kapsamlı bir analiz gerektirir.

Türkiye’deki Paralellikler

Los Angeles yangınları, ABD’de derin devletin hareketlerini sorgulatan bir olayken, benzer şekilde Türkiye’de de dikkat çekici operasyonlar ve olaylar yaşanıyor. PKK’nın silah bırakması, Öcalan’ın meclise gelmesi gibi tartışmalar, derin devletin şekillendirdiği politikalara işaret ediyor. Ahmet Türk’ün görevden alındıktan hemen sonra devlet adına elçilik yapması, bu operasyonların ne kadar organize olduğunu gösteriyor.

ABD ve Türkiye gibi ülkelerde yaşanan bu olaylar, sıradan birer doğal felaket ya da siyasi hareket olarak değerlendirilmemeli. Bunlar, daha büyük bir planın parçaları olarak görülmeli ve düşünülmeli.

Los Angeles yangınları, akıl ötesi bir operasyonun parçası olabilir. ABD, bu olaylar üzerinden kendi iç dinamiklerini sorguluyor ve dış bağımlılıklarından kurtulmaya çalışıyor. Aynı zamanda, bu olaylar manevi bir uyarı olarak da değerlendirilebilir. Tüm bu görüntüler, insanlığın ders çıkartması gereken olayları işaret ediyor. Yangınları sadece duman ve ateş olarak değil, siyasi ve manevi boyutları bir araya getiren derin mesajları olan olaylar olarak okumak gerekiyor. Bu tür olaylar, hem toplumsal düzeni sorgulatan hem de bireyleri ve grupları öz eleştiriye yönlendiren bir işlev görebilir. Aynı zamanda, politik ve ilahi mesajların iç içe geçtiği noktaları anlamak, bu olayların ardındaki stratejik veya manevi anlamları daha net kavramamızı sağlayabilir.

Bahadır Hataylı/09.01.2025/Sancaktepe/İST