BU KARANLIK DOĞAL DEĞİL BİR AN EVVEL DAĞILMALDIR

 Ekonomist değilim ama olan bitenlere baktığım zaman ister istemez insan içinde bulunduğu olumsuzlukları sorguluyor.34 küsur milyon konuta ihtiyaç varken,2022 yılı itibarıyla 40 milyonun üzerinde resmi konut varsa nasıl bu konutların fiyatları alabildiğine yükselir. Yabancılara konutlar satıldığı söyleniyor, oysa baktığımız zaman yabancıların konut alımları sadece %3 civarında o zaman burada başka bir şey olduğu insanın aklına geliyor. Son bir yıl içinde satılığa çıkan araçlar ile satılanlara baktığımızda 1/3 'ünün ancak satıldığını görmekteyiz, peki alıcı olmadığı halde bu fiyatlar nasıl bu kadar astronomik artabiliyor.

Toplumun ciddi anlamda sürü psikolojisine göre hareket ettiği muhakkak. Televizyonlarda her gün sabah akşam karga gibi öterek insanları yönlendirmeye çalışan bazı finansçılar toplumu istediği gibi yönlendirebiliyor. Adamın cebinde küçücük parası var parasının 100 kat üzerinde bir malı almak istiyor. Kardeşim senin buna çok mu ihtiyacın var, nedir bu acelen kendisini sorgulamıyor. Neden bu fiyatlar bu kadar artıyor diye yırtılırcasına bağırıyor.A101 satış raflarına baktığınızda "aldın aldın” “diyerek insanların içgüdüsel istekleri doğrudan tüketime yönlendirilerek onlarda korku hormonu salgılattırılıyor. Bu tarz Oyun oynayanların önü kesilmediği sürece insanların imkânları sürekli azalacak ancak ihtiyacı olan ürünlerin fiyatları artacak. Bu sanal ortamlar insanları bunalıma sokacak.

İnsan yaşamını sorgulaması gerekir. Üretim için gerekli olan girdilerin maliyetini hesaplayarak, bunun üzerine kendi karını koyarak ürününü  sattığında, yaşamını devam ettireceğini bilmelidir. Ancak öyle yapmıyor her gün ekranlarda hangi alana yatırım olursa daha çok kazanacağının hesabını yapıyor. Ancak bir inek sabah kalktığı zaman ne kadar süt vereceğini ve nereden otlanırsa daha çok kazanacağını sorgulamıyor, kendi görevi olan sorumluluğunu yerine getirerek insanlara faydalı bir ürün veriyor. Anlaşılan insan bazen bir öküz etmeyecek duruma gelebiliyor. Düşünen varlığın bir öküz kadar görevini yapmadığı bir yerde, herkesin başkasını suçladığı ve sorumluluğu kendi dışında aradığı bir ortamda sorunlar daima büyüyerek devam eder. Ondan dolayı sorunların kaynağı ve sorunların yayılmasına katkı sunanların kim olduğu bilinmeden sorunsuz bir yaşam hayal olur.

Bazen anlamakta zorlanıyorum üretilen ürünleri satacağınız müşterilerin alım gücü olmadığı zaman siz ürünlerinizi nasıl değerlendireceğinizi. İnsanların alım gücü ile ürünlerin fiyatları dengeli olursa hem üreten kazanır hem de tüketici ihtiyaçlarını karşılayabilir. Oysa kısa süreli kazanma hırsı belli bir kesimi yok ederken, yok olanların alım gücü olmadığı zaman üreticinin üretimi de elinde kalır. Birilerinin ölümünden kar elde edeceğini sananlar, kendi ölümlerini de yaklaştırırlar. Toplumsal yaşam böyle bir döngü içinde devam eder. Siz toplumun temeline çomak sokarsanız toplu imha gerçekleşir.

Yönetimin buradaki sorumluluğu yok değil, onun da büyük eksiği olduğu muhakkak. Çünkü yönetim toplumsal kargaşaya yol açan bu fesat unsurlarını tespit ederek onları ciddi anlamda denetime almadığı için faturanın bedelini ödemek zorunda kalır. Bugün olduğu gibi... Küresel ifsat şebekesinin insanları korkutarak getirdiği uçurum bizim toplumda fazlasıyla yangın çıkardı. Bu yangının doğmasına ve devam etmesinde etken olan bu yerli dinozorların önü kesilmediği müddetçe hep ortalığı karıştıracaklar.

Öyle bir ekonomik tanım yapıyorlar ki, kıt kaynaklarla ile sınırsız ihtiyaçların karşılandığını anlatıyorlar. Hiçbir yaratılmışın sınırsız ihtiyacı yoktur. İhtiyaçlar belli ancak kaynaklar mutlak rızık sahibinin elindedir. Peki, Tüm hazinelerin sahibi Allah olduğuna göre, onun katında bir sınır olmadığı halde neden insanlar bu kadar korkunun esiri yapıldı. İnanan bir toplumda insanların yaşamı ekonomik korkuların çukuruna düşmüşse, burada çok ciddi bir sorun var demektir. Toplum ciddi anlamda ahlaksızlığın dibine vurmasa böylesi bir çılgınlığın etkisi olmayacaktır. Toplum hep kendisini haklı çıkarırken sorunların kaynağını da yönetenlere yüklemekten zevk alır. Burada ince bir ayrıntı göze çarpıyor. Toplumun her alanında ahlaki virüsler genetik dokuyu kuşatmış görünmektedir zaman yapılması gereken toplum olarak kendimize nasıl geleceğiz onu ele almamız lazım.

Üretim maliyetleri değişmediği halde, her an zamlar alıp başını gidiyorsa, toplumsal doku her yanından yara alır. Biz toplum olarak yukarıda verdiğim bir kaç örneği dikkate alarak bu sorunların kaynağını kurutmak zorundayız yoksa toplumsal felaket ve felç bizi yok edecektir. Yamalar yapmakla bu sorunların üstesinden gelinmez. Dolayısıyla yönetim doğru tespitler yaparak sorunu kaynağından çözmelidir. Çok kirlenen ortama arada bir oksijen pompalayarak bu sorunu çözemeyeceğini artık anlamak zorundadır.

Son günlerdeki Tarım Kredi kooperatifleri aracılığıyla bu sorunların önüne geçme girişimleri sonuçsuz kalacağı bilinmeli ve hayali puslu hava oluşturanlar bir an evvel bulunmalı ve gerekli yaptırımlar yapılmalıdır. Yoksa bu pahalılık bir kadermiş gibi algılanacak ve insanlar bunalım yaşamaya devam edecektir. Ayrıntılı olarak yazmayı düşünmediğim halde buralara kadar gelmiş olmamdan dolayı da sizleri sıktıysam kusuruma bakmayın...

Selam saygı muhabbet ve dualarımla kalın sağlıcakla...

Erol KEKEÇ/16.08.2022/16.41

DESTANI OLMAYAN KAHRAMANLAR LAZIM BİZE

Yazılmamış bir tarihin her koşulda mücadeleden elini çekmemiş bir kahramanı olarak mücadele etmiş, ancak zihni yorgun bir savaşçısının hayatından kesitler sizinle paylaşacaklarım. Gönlü kırda bayırda, bedeni beton yapıtlar arasına sıkışmış, üzerinden bulutlar geçmemek için yemin etmiş gibi, bir kabus altında  yaşamak zorunda kalmış bir kahraman bu satırlarda kendisine yer bulmaya çalışan...

Bir zamanlar eni ve boyu belli olmayan vadilerin, ufukta Güneşin batmakta zorlandığı dağlara sığmaz iken, bu günlerini görmemek ona yapılacak en büyük iyiliklerden biri olabilir. Öyle bir çökmüş ki, yüce dağ başına kümelenmiş dumanlar gibi her yanından alevler çıkmakta. Böyle bir kahraman nasıl olur da dalları kırılmış bir ağacın, kuşların konmadığı bir bedeni, dumanların çöktüğü kara bulutların istila ettiği yüce dağlar, göllere teslim olmuş çılgın nehirlerin bir zerresi olarak yaşama tutunmaya çalışır.

Her olumsuzluktan sonra olumlu bir taraf bularak hayata yeniden sarılan bu kahraman bu günlerde kendi içine kapanmış ve iniltileri duyulmasın diye bir fanus içinde kendine  yer edinmiş öyle bakıyor içerden dışarıya. Bakarken dışardakiler onun çaresizliğine hep şahit olurken ,o çare olduğunu orada bile içinde saklayarak dışarıya çıkacağı günlerin hesabıyla yaşamaktadır. Nasıl bir kahramanlık öyküsü bu diyenlere aldırış etmeden, içerde geçirdiği tutsak hayatın, ona kazandırdığı enerji birikimiyle çılgın bir patlamanın gerçekleşeceği günlerin umuduyla cennette yaşar gibi hissediyor kendisini...

Kahramanlık hikayeleri, kahramanların dünyayı değiştirmesinden sonra anlatılır hep. Oysa bu kahraman, yaşarken hayatının anlamlı yanları varsa, o anlamlılıkları herkesle paylaşmak için çırpınır her günbegün bir ses geldiğinde fanusun içine kulaklarını kapamış kimseyi duymak istemese de o sesler onun yüreğine öyle bir dokunuyor ki, fanus ona kabus oluyor uyurken bile...Nedir bu anlaşılmayan kaderim derken kendi kendine, aslında tayin edilmiş bir kaderin seçeni olarak yaşadığının farkına varmadan ,acılardan bir kule yapar o koca yüreğine ve küçük bedenine şeffaf fanusun içinde.

Çılgınlıklar hengamesi alıp başını giderken ona dokunmadan, ancak yüreğinde acılar bırakarak her şeye rağmen olduğu yerde  bunlara kafa yorarken, alıp başımı gideyim diye kendini yer; dünyaya kapalı kendisine  açık o küçük kulübenin içinde...Küçük kulübeler diye küçümsemeyin, kulübeler ne kadar küçük olursa olsun, yüreğiniz tüm evreni içine alacak kadar geniş sevgi ve merhamet dolu ise,o alanlar size genişliği yer ve gökler kadar büyüyebiliyor. İşte o kahraman öyle bir huzura kement atmışken nasıl olurda, o küçük kulübede yerim dar diye düşünur.Günlerin anısına  söyleyecek mesajlarını içine atarak, gelecek günlerin umuduyla naatlar yazıyor şimdi, o küçük kulübesinin içinde...

Kahraman dedikse, kahramanlık için yaşayan bir insandan söz etmiyorum size. Onun yaşamı hep kahramanca geçmesine rağmen o meydanlara kahraman olarak çıkmamıştır hayatı boyunca. Ondan çekilmiş şimdi kendi kulübesine ve kendiyle dertleşiyor, derdini anlayanlar olmayınca...Onun derdi, doğumdan ölüme yaşam alanında varsa bir sorumluluğu, hayatta karşılık bulması için tüm çabaları.O çabalar onun yüreğini öyle daraltmış ki, aslında başkalarına değil kızgınlığı, acaba ben nerede yanlış yapmadım diye hep tersten sorarak soruları, doğru yaptığı yer neresi onu bulma peşinde...Oysa etrafa baktığında herkes hayatından o kadar memnun ki, acaba nerede yanlış yaptık diye, hayatlarının neredeyse tamamının olumlu geçtiğini düşünürken, bu hayatında olumlu izler var mı onları aramaya çalışır. Böyle olunca kedisi ile diğerleri arasında bir doku uyuşmazlığı meydana gelir. Ondandır, yaşamını bir fanusun içine hapsedip kendisine küçük bir kulübe yapmasındaki amaç...

Neden tüm dünyanın varlıkları hayatlarının hep olumlu geçtiğini düşünüp, olumsuzlukların hiç olmadığını ya da madden bir zarara uğradığı zaman, hayatında yanlış olabileceğini  hesaba katar. Oysa bu anlayış insana rutin bir hayat armağan eder ve kişi kendisini erişilmez bir güç olarak görüp öylece yaşar. Bu yaşamlar kritik, analiz ve analitik bakıştan yoksun kalırlar. Oysa bir fanusa kendini hapseden ancak evren içindeki tüm yaratılmışları bağrına basacak kadar yüreği geniş olan, kahramanlık destanına ihtiyaç duymayan bu kahraman, hayatındaki olumlulukları ararken geçtiği her yolu sorgulayarak geçer. Doğruları alır, yanlışları ayıklar sonrasında istikamet üzere dosdoğru yolun bir neferi olmayı kendisine hedef edinir. Ondan olsa gerek bunun yaşamı sorgulamayla başlar, tanımayla kendine gelir, tanımlamakla yol alır, inanmakla mücadeleye girişir ve sonrasında insanlık harcının tohumlarını dünyanın her karış toprağına serperek insanlık üretmek için çabalar. İnsan olmayı yük sayanların dünyasında yaşadığı için, insanlığın tohumlarını bu dönemde kimse alıp kendisi için bir ekim yapmayı düşünmediğinden, şu an kendisine  münzevi bir hayatı uygun görür ve  bir fanusa sığacak kadar küçülmüş, bulunduğu yerde koca bir yürek ve küçük bir kulübe inşa etme derdinde...

Ey yürek ikliminde her varlığa bir yer barındıracak kadar koca yürekli, cüssesi küçük kahraman, sana hayırlar diliyorum...Hayır demeyi bildiğin için, şu an evet dediğin bir yaşamın koordinatlarını doğru tespitle meşgulken, sana hayırlar yağdırmasını diliyorum...Gün ola harman ola gör bakalım neler ola...

Sen bir zerre olduğunu bildin ve bir tohum olup sorumluluğunu kor ateş gibi yüreğinde taşıdığın için ellerinin yandığının kimse farkında olmasa da senin sıcaklığın bizim buzlarımızı eritti...Selam olsun sana sen bizim patlayan tomurcuğumuz, kırılan umutlarımızı onaran mimarımız ve üstümüzdeki bulutları dağıtmak için açılan Güneşimiz ol ki, seninle birlikte yeni bir mücadele başlasın, hayatımızın son bulduğunu sandığımız bu karanlık ortamlarda...

Selam ve sevgiler sana yüreğin sükunet bulsun vakarın daim olsun kal sağlıcakla...

Bahadır HATAYLI/15.08.2022/14.29

AKILDAN YOKSUN HAYAT TAŞ VE BAYAT

Akıl pınarından çıkan enerji ile sulak beyinlerde üretim gerçekleştirmek için çıktığımız yolda, kurak beyinleri seçmiş olmak insanı öyle bir yoruyor ki, nasıl anlatsam bilemiyorum. Akıl, tüm yaşam alanlarında ekilmek istenen tohumların hepsine eşit mesafede fayda sağlamasına rağmen, bazı ekim alanları akıl ile arasına setler çekerek akıl pınarından faydalanmamayı daha çok tercih etmektedir. Akıldan faydalanmak isteyip te,akıl ile aralarına setler çekenler asla sulak bir araziye dönüşemezler. Sulak olmayan araziler nasıl ki, kıraç olduğu için tohumların filiz verip gövermesini sağlayamazsa, akıldan uzak beyinler de aynı özelliktedir.

Devenin hörgücünde bulunan sudan faydalanmaması zor durumlarda nasıl ki onu yaşam alanından çıkarıyorsa, aklı olan varlığın akıldan faydalanmaması da onu yaşamın dışına atar. Ondan dolayı akıl insan için çok büyük ve önemli bir nimettir. Bu nimeti tepeleyenler, Başlarına geleceğin hesabını yapamazlar. Gecenin karanlığında hiçbir ışık yokken önünüzü görmeniz nasıl mümkün değilse, akıl pınarının enerjisinden yoksun kalmakta aynen bunun gibidir. Akıl olmayan yerde doğru ile yanlış arasındaki fark ayırt edilemeyeceği için, insan nerede nasıl yaşadığını anlamaz hale gelir. Karanlık bir ortamın ayırıcı ve yol gösterici bir uyaranı olmadığı gibi, aklı kullanmamış olmakta insana böyle bir yaşamı sunar.

Kendi gizil değerlerinin farkında olmayan bir varlık, bu hazinelerini nasıl çıkarıp kullanabilir ki!İnsan,alışkanlıkların kurbanı olarak hayatını noktalamayı, kendi içindeki  hazineden faydalanmaya tercih ettiği müddetçe, karanlıkları hayatının vazgeçilmezi haline getirir. Karanlıkların dağılımında sabah aydınlığı ve Güneşin doğması ne kadar önemli ise, insanın yaşamına aydınlık günlerin gelmesi için de aklın kendi işlevine uygun görev yapması o kadar önemlidir. Bu gün insanın yaşadığı en büyük açmaz, aklını kullandığını sanıp, aklın dışında bir yaşamı sırtlanıp alışkanlıklarının kurbanı olarak hayatını sürdürmesidir.

Günümüz insanı rasyonel düşündüğünü söyler, ancak akılla arasına öyle haşin duvarlar koyar ki, duygularının esiri olarak yaşamasına rağmen, aklın onun için vazgeçilmez olduğunu söyler. Peki, insan söyledikleri ile ne kadar uyumlu yaşamış olabilir ki bu durumda.Aslında,İnsan dilinin esiri, yaşadıklarının kölesi ama aklın kılavuzluğunda var olduğunu sanır. Her insanın akıl kalıpları ve aklın etkilenme uyaranları birbirinden farklıdır. Öyle olduğuna göre neden herkes için, aynı uyaranlara aynı tepkilerin verilmesi arzulanır. İnsan aklı ile bunları sorgulamak ve doğru olanda aklı demirlemek zorundadır. Doğru seçimler oluştuğunda insan, aklı kazıktan boşanmış bir at gibi dizginlerini serbest bırakırsa, kendisi için en büyük kötülüğü yapmış olur. İnsanın kendisine yaptığı kötülüğü kendisinden başka hiçbir güç yapamaz. İnsan isterse ancak başkaları kötülük yapabilir. Bunun için de aklın devre dışı kalması gerekir. "Siz aklınızı kullanmıyor musunuz, hala akdetmeyecek misiniz, "gibi uyarılar insanın aydınlık ufuklara ulaşması için gerekli donanımlardır. Bunlar ihmal edildiği müddetçe, insan karanlıklarda, aydınlığa hasret, korkak ve ürkek bir varlık olarak yaşamını sürdürmek zorunda kalır.

Bir buğday tanesini öğütmek ve insanlık için faydalı farklı ürünlere dönüştürmek için değirmen taşı ne kadar önemli ise, insanın yaşadığı evrendeki tüm uyaranları doğru görüp onları ayıklayıp tasnif ederek yaşama katkısı olanlar ve olmayacaklar nelerdir bunların ayrımını yapmak için de akıl o kadar önemlidir. Aklın önemini kavramamış olan bu varlık, kendi içindeki aktif enerji kaynağını imha etmiş olur. İnsan kendisine bahşedilmiş olan imkan ve kaynakları imha ederken kendisini yok ettiğini anlamayacak kadar da kendinden uzak yaşamaktadır. İnsanın kendi iç dünyası ile sürtüşme halinde olduğu bir ortamda, fiziksel olarak insana benzeyen bu varlığın insan olduğunu söylemekte, o kadar insanın kendinden uzaklaşması anlamına gelir.

Doğa ile insan arasındaki benzerlik ve yakınlığı doğru analiz ettiğimiz zaman, doğadaki kanunlar nasılsa insan için de aynı kanunların geçerli olduğunu görürüz. Kayalık bir ortamda nebatın yetiştiğine pek rastlamazsınız, hatta kıraç topraklarda da sadece belli bitkilerin yetiştiğine şahit olursunuz, ancak sulak alanlarda yetişen bitki çeşitliliğinin çok olduğunu gözlersiniz. Yani su toprak için en önemli değerdir. Aynı durum insan içinde geçerlidir. Suyun toprak için önemi ne kadar gerekli ise, akıl da insan için o kadar gereklidir. Yer altı sularının olması ancak bu suların yeryüzüne çıkıp onlardan faydalanmamak suyun varlığı için nasıl ki bir önem arzetmiyorsa,aklın insanda olması ama ondan faydalanmamış olmakta aynı özelliktedir. Onun için, doğa ve insan iç içe bir yaşamın vazgeçilmezleri olarak değerlendirilmesi gerekir. Doğadaki denge ve düzenin işleyiş kuralları ile insan yaşamının devamının işleyiş kuralları arasındaki yakınlığı ve benzerliği doğru anlayıp ona göre yaşam oluşturmak insan için gereklidir.

Bu örneklemeleri vermekteki amacım insanı kendisi ve iç işleyiş mekanizması ile tanıştırmak ve hayata öyle başlamasına katkı sunmaktır. Bu katkıyı doğru sunabilirsek, insan, insan gibi yaşama erdemini elde edecektir. Aksi durumda gecenin karanlığında aydınlığa hasret kalan, seçim yapma becerisi olmayan bir varlığa dönüşecektir. İnsan olarak kendimle alakalı elde ettiğim keşifleri herkesin kendisini tanımasıyla elde edeceğine inandığım için, ey insan! bu gidiş nereye, sana verilen en büyük nimet akıldan faydalanmak istemiyor musun diye haykırmak istiyorum...

Akıl pınarından hayatın tüm katmanlarını sulayarak her yanında bir yaşam gövertenlere selam olsun...Akıl başa geldi ömür tükendi, demir tava geldi ateş tükendi demeden önce bu başın akıl tarafından yönetilmesini temenni ederek, bu aklın sahibinin direktiflerinin aklı harekete geçirmesini gönülden istiyorum. Diğer tüm uyaranlar aklı yaşamın dışına atar...Yaşamın içinde akılla var olup gönülle hissedenlere selam ve muhabbetlerimi gönderiyorum kalın sağlıcakla...

Erol KEKEÇ/12.08.2022/17.56