YOK OLUŞUN BAŞLANGICI ADALETSİZLİKTİR!

Sosyolog-Erol KEKEÇ

09.07.2014

“Adaleti çiğneyen devlet adamlarını cezalandırmayan milletler yok olurlar.”HZ.MUHAMMED 

“Allah, adildir adil olanları sever… Bir topluma olan kininiz sakın sizi adaletten uzaklaştırmasın…”AYET

Toplumların yok olmasına ve tarihin çöplüğünde yer almalarına neden olan en önemli faktör, adaletsizliğe göz yummalarıdır. Kendi yöneticilerinin fevri davranışlarını görmezlikten gelenler, bir gün yok oluş hırıltılarıyla karşılaştıklarında hiçbir gerekçe ileri sürme hakkına sahip değillerdir…

Tarih, adaleti bir sakız gibi çiğneyen nice zalimleri, toprağın derinliklerine bıraktı, ne adları kaldı ne sanları… Her zalim, döneminde en doğru olduğunu iddia ederek zulmünü sürdürür. Zalimlerin zulmü ellerindeki megafonları sayesindedir, megafonları aldığınızda güçlü ve kuvvetli olduğunu sandığınız nice zalimler fare gibi girecek delik ararlar.

Sokrates’i ölüme mahkûm edenler, adaleti yok ederek, tarih önünde kendilerinin mahkûmiyetine karar verdiler. Çünkü tarih zalimleri adil bir şekilde yargılamaya tanıklık eden bir insan gibidir. Bu yargılama süreci hep var olmuş ve var olacaktır…

İslam tarihine baktığınızda, zalim bir Emevi yönetiminin, yine bir başka zalim olan Abbasiler tarafından ortadan kaldırıldığını görürsünüz. Abbasîlerde zalim iktidarlarını yiye hayatlarının sonu ile ödediler. Şunu rahatlıkla görebiliyoruz, her zalim iktidar bir başka anlayış ve yönetimin palazlanmasıyla ortadan kalkmaktadır. Cumhuriyet döneminde bu topraklarda yaşanan acılı sahneler küçümsenemeyecek bir çıldırmışlık geçmişine sahip bir iktidarın, nasıl var olduğunu gözler önüne sermektedir.

Öyle yönetimlere şahit olduk ki, hepsi özünde baskı ve zulüm barındırmasına rağmen tek farkları, baskı ve zulümlerini dayandırdıkları kaynaklarıdır. Özellikle Ortadoğu’daki yönetimlerin çoğu zulümlerini din adına yaparken, Batı patentli yönetimler ise toplum ve demokrasi adı altında zulümlerini sürdürmektedirler. Suudi Arabistan da yönetim zulmünü dine dayandırmaktadır. Aynı uygulama İran’da da göze çarpar. Türkiye’deki 80 yıllık baskı ve zulme baktığımızda tamamıyla çağdaşlık, demokrasi ve laiklik adına zulümlerin yapıldığını görmekteyiz. Bu durum baskı ve şiddetin her yönetim sisteminin kendi geleceğini ve istikbalini koruma adına gerçekleştirdiğini ancak tek farklılığının baskının kaynağının farklı olmasıdır…

Son 11 yıllık Ak parti iktidarı döneminde yönetimin değiştiğini ve açık topluma doğru bir gelişmenin göze çarptığını hep anlattık. Bunu söylerken de geçmişten gelen baskı ve dayatmaların yerini daha özgür ve bireysel yeteneklerin geliştirileceği ortamlara bırakması toplum olarak bizleri hem heyecanlandırdı hem de gelecek hakkında oldukça umutlandırdı… Bu umutlarımızın devam etmesi, ancak bu sürecin baskı ve dayatmalara bünyesinde yer vermemesinden geçer. Ancak toplum genetiğimize yerleşmiş ve kazınması oldukça zor olan bazı tutum ve davranışlar yöneticilerin durum belirlemesine neden olacağından, gelecek hakkında çok fazla rahat olmamızı gölgelendirdiğini söyleyebilirim. Geçmiş böyle geçti bunu unutmak kolay mı, elbette herkes bedelini ödeyecek anlayışları bazı zamanlarda olduğundan fazla sert tepkilere neden olabileceği için, bulacağı karşılıkta o orada orantısız olabiliyor. Orantısız güç ve baskı, beraberinde hep dikta anlayışları ve adaletsiz uygulamaları getirir. Bu tarz geleceklerin oluşmasına zemin hazırlamamak için, ne olursa olsun asla adaletten taviz vermemek gerekir. Bize yapılmış olan olumsuz uygulamalar var diye, bu uygulamaları yapanların eylemlerini referans göstererek, aynı dehlizlerde yürürsek o zaman bir topluma olan kinimiz bizi kesinlikle adaletten uzaklaştırır, istişareden ve danışmadan uzak bir anlayışla diktatör olur çıkarız.

Bizi destekleyenlerin duygusal beklentilerine hitap ettiğimiz sürece onlar da bizim yaptığımız olumsuz çıkışları görmeyecekleri için, bizleri cezalandırma gibi bir eylemin içine de girmeyeceklerdir. Bu süreç “körlerin ve sağırların birbirini ağırlamasına dönüşürse”, Allah korusun, toplum olarak yok oluşun kıyısında konaklamaya başlarız ki, bir rüzgâr bizi alır ve götürür. Nice toplumlar vardır ki, onlara ne bir gazap indi ne de üzerlerine taş yağdı, “onlara sadece bir rüzgâr esti ve onların kökünü kuruttu, şimdi onlardan geriye hiçbir şey kalmadı…”

BİLMEK İLE İNANMAK AYNI YERDE BULUŞUR MU?

İnanmak ile bilmek arasında ulaşılması imkânsız bir uzaklık vardır. İnanmak, kendi becerilerimizle ulaşamadığımız konular hakkında inanarak içinde bulunduğumuz sıkıntı ve endişelerin verdiği rahatsızlıktan biraz olsun rahatlamaktır. Oysa bilmek öyle değildir. Bilmekte başlı başına bir istek heyecan ve arayışın doyuma ulaşması söz konusudur. Bilerek onaylamak veya kabullenmemek bilinçli bir tercihtir. Bilinçlice yapılan eylemler, ne olduğunu anlamadan gücü yetmediği için kabul ediyor gibi görünüp inandım denilen eylemlerle aynı düzlemde asla değerlendirilemez. Bilinçlice kabullenmek bir bilgi sayesinde olur.Blinçsizce kabullenişin temel omurgası taklit üzerine kuruludur. Dolayısıyla taklitçi bir davranış ile bilerek yapılan eylemlerin aynı boyutta değerlendirilmesi mümkün değildir.

Hz. Ebubekir’e gelerek senin arkadaşın bunları anlatıyor, kafayı yemiş diyen müşriklere karşı,Ebubekirin o diyorsa doğrudur demesi sadece kuru kuruya bir kabulleniş ve arkadaşına toz kondurmamak için duygusal bir bağlılık değildir. Ebubekir, arkadaşının kim olduğunu nasıl bir kişiliğe sahip olduğunu hayatındaki önem verdiği değerleri çok iyi bildiği için böyle bir sonuca gitmektedir. Bu da temellendirilmiş bir bilgi üzerine olan inanmanın ne kadar tutarlı sağlam ve kopmaz bağlanışı içinde barındırdığını göstermektedir.Allah,”İman edenler bilerek iman etsin, inanmayanlar da bilerek inanmasın diye kitabını apaçık indirmiştir. Bu da gösteriyor ki, bilgi her zaman ve her ortamda inanmadan hep yukarda olmuştur. İman bilgiden sonra gelmiştir. Bilgisi olmayan bir inancın ise hiçbir anlam ifade etmediği Kuran’ı kerim de birçok yerde anlatılmaktadır.

Bilmek, doğru düşünme ve doğru eylemleri ortaya çıkarır. İnsanlar genellikle, hayatlarını bilgi olmadan duyduklarına inanma üzerine kurdukları için hayatın her aşamasında olumsuzluklarla karşılaşmaları mümkündür.

Çoğu ortamlarda inanan insanlardan oluşan topluluklarda, çıkmaza girildiği zaman, Allah’a göre her şey çok kolaydır gibi kendimizi rahatlatmak amaçlı söylediğimiz sözlerin arkasında çok ciddi bir inancın olmadığını gözlemlemekteyiz. Elbette Allah’a göre her şey çok kolaydır, ona göre kolay olması ve onun her şeye gücünün yetmesi benim sorumluluk alanlarıma karşı olan görevlerimin sorumluluğunu da Allah’ın yerine getireceği anlamı çıkarılamaz. Oysa insan kendisiyle alakalı çözemediği veya çözmek için kafa yorup enerji harcamadığı konularda, Allah’a göre her şey çok kolaydır diyerek kendince bir çıkış yolu bulduğunu sanmakta ve inancının da ne kadar güçlü olduğunu dolaylı olarak anlatmak istemektedir. Bu tarz çıkışların kuru softalık ve cehaletten kaynaklandığını görememek insanın kendisini imha etmesi olur. ”Siz Allah’ın sünnetinde bir değişim bulamazsınız…”Uyarısı böylesi basitlikler üzerine kurulan hayatları köklü temellere oturtmak amaçlı olduğunu düşünüyorum.

Bilenler ile sıradan inanışların değerlere sadakatindeki direncin çok farklı olduğunu görmek mümkündür. İnanma üzerine oturan yaşamlar, inandıklarının tersi istikamette sarsıcı bir uyarıyla karşılaştıklarında uyaran doğrultusunda inandıklarını rahatlıkla değiştirme yoluna giderler. Bun en açık örneği de İsrail oğullarının denizi geçtikten sonra birkaç günlük bir bekleme sürecinde tapmak için Samiriden bir buzağı yapmasını istemeleridir. Hemen inanma rotaları değişiyor ve farklı bir tapınma unsuru oluşturuyorlar. Yaşamlarında inanmanın baskın olduğu toplumların yaşamları ve tutuculukları çok değişkendir ve bunların sürekliliğine güvenilmez. Ortam, zaman ve uyaranların etkileme şiddetine göre yön değiştirebilirler. Âmâ bilgi üzere olan yaşamlar, idrak süzgecinden geçirilerek bilinçlice bir tercih yaptıklarından dolayı onların değerlerine sadakatinin sürekliliği ancak yaşamlarıyla son bulur. ”Ben ve bana tabi olanlar biz bilerek bu yola çağırırız…”Diyen elçi, bilginin iman etmedeki etkisinin ne kadar kuvvetli olduğunu da ortaya koymaktadır.

Bir bilgi üzerine hayatlarını ikame etmeyen toplumlar, bilgi üzerine yaşayanların kobayı olarak kullanılırlar. Tarihin her döneminde bunu görmek mümkündür. Bugün yaşadığımız çağa baktığımızda bilgiye kim sahip ise diğerleri onların önünde el pençe divan durmaktadır. Yaşamsal alandaki donanımların doğru çalışması için, yaşama ait yasaların bilinmesi gerekir. Bu yasalardan haberi olmayanların ben bunların hepsini biliyorum, Kur’an’da var diyerek sığ ve basit anlayışlarını Kur’an’ı referans alıyormuş gibi davranmaları tam bir fiyaskodur. Kur’an’ı referans alanlar, onun gösterdiği ortamı doğru anlamaya çaba harcarlar. Hiçbir çaba ve gayret harcamadan bu bana verildi diyerek başkalarını buna inandırmaya çalışanlar cehaletin zirvesine demir atarlar.Allah,yaşama dair tüm koordinatları belirlemiş ve o çerçevede mücadele edildiği zaman insanlığın doğru bir yörüngede yol alacağını anlatmıştır. Ancak biz böyle bir arayış çaba ve istek oluşturmadan her şeyi inanarak çözeceğine inanan yaşamları arzular olduk. İnanarak hayatı düzenleyeceğini düşünenler varsa öyle bir yaşam Allah’ın sünnetinde yoktur. Elçilerin yaşamlarında normal akışa aykırı mucizeleri gündem yaparak bunlar Allah’a göre çok kolay demekle insan, aklına kendisine ihanet etmekle kalmayarak Allah’ı kendisi için bir kolluk kuvveti olarak görmeye çalışmaktadır.

Allah’a göre her şey çok kolay ancak Allah, işlerin insanın kendi çaba ve mücadelesine bağlı olarak devam etmesini istemektedir. Bunun için yaşadığı ortamı tanımayan hayatın üzerine oturduğu dinamiklerin oluşum gelişim ve devamlılıklarının neden kaynaklandığını bilmeyenler, bütün bir insanlığın yaşamına dair sorunları çözeceğini ancak inanıldığı taktirde çözüleceğini söylemekle çok büyük bir yalan söylerler ancak kendileri bunu idrak edemezler.

Okumayı bir külfet görenler ve okumadan ben bunları yaparım iyi ki bu kadar okumadım cahil kaldım gibi açıklamalar iç dünyanın karanlık dehlizlerinden çıkan ortamı karartacak cehalet gazının etrafa koku salmasıdır. Cehalet gazıyla gazlanmak, insanları dönüşü olmayan bir çıkmaz sokağın imha timlerinin kurşunlarına hedef yapmaktır. Cehalet gazıyla gaza gelenlerin bu gazın etki alanından çıkarak bilen ve idrak eden yaşama kucak açmalarını beklemek kolay olmaz. Çünkü onlar inanarak bu aşamaya gelmişlerse, bundan sonraki yaşamlarını bilerek geçirmelerini istemek onları ölüme çağırmak gibi algılanır. Onlar inandıkları ile olan ilişkilerini kutsayarak devam ettirdikleri için, hayatlarındaki yanlışları onlara izahata kalkarsanız, sizi inanca saldıran olarak tanımlayıp hakaret ve küfretmekte bir sakınca görmezler. Çünkü onlara göre, onlara yapılacak bir kritik onların inandıklarını söyledikleri ilahi değerlere yapılan bir saldırı olduğunu söyleyecek kadar da süreci çarpıtmakta bir sakınca görmezler. Yani inanarak yaşayanlar bilerek yaşayanların varlığını kabullenmezler. Bilerek yaşamak sorumluluk,emek,gayret sabır, istikrar,kararlılık,ahlakilik,adalet ve gerektireceği için bu külfetin altına girmeyi düşünmezler. Allah’ın güç ve kuvvetinin kendileri için taksim edilmiş bir lütuf olduğunu iddia ederek çevrelerindeki insanları hipnotize ederek onların da papağan gibi kendilerini taklit etmesini beklerler. Böylesi yaşamlar her zaman ve her ortamda İlahi eksende düzgün doğrusal bir yaşam grafiği oluşturacak hayatın kendileri için bir tehlike olduğunu anlatarak bilgi üzere yaşamın ortaya çıkmasını asla istemezler. Çünkü bunlar cehaletin taşıdığı su ile değirmenlerini döndürür ve menfaat üzere kurulu hayatlarını yarınlara taşımak isterler.

Ey Allah’ın kulları bilerek yaşamayı inanarak yaşama tercih etmediğiniz sürece sömürülen birer kobay olmaktan asla ve asla kurtulamayacaksınız ne derse doğrudur diyebilmek için o yaşamın en ince ayrıntısına kadar bilgisine sahip olmanız gerekmez mi? Bu bilgiye ulaşırsanız o zaman karar vermede de zorluk çekmezsiniz. Ancak bir hususu inanarak onaylıyorsanız biliniz ki, inandığınız ve inanmaya sizi ikna etmiş olanların uyaranlarının şiddeti değiştiğinde sizin inandığınız olay kişi ve nesnelerde kendiliğinden değişecektir. Eğer bir yerde çalıştığınız için geçiminizi sağladığınıza inanıyor ve Allah’ın sizi yaşattığı için rızkınızı bir yere koyduğunu ona ulaşmak için mücadele edip ona kavuşacağınızı bilmiyorsanız, sizin ihtiyaçlarınızı kim karşılarsa ona bağlılığınız ve inancınız artar. Göklerin ve yerin tüm hazineleri Allah’ındır buyruğu sadece bir ninni gibi gelir.

Tüm bu açıklamalardan sonra şunu açıkça beyan etmeliyim ki, Allah’ın dini bilmeyi gerektirir. Neyi niçin neden ve nasıl yapmam gerekir ve amacım nedir, sorularının anlamsızlaştığı bir yaşamdan, görüntülemek için anlamlı bir sonuç elde edemezsiniz. Bilmediğimiz bir inanç sadece kuru softalıktır. Belli bir amaç için emanet verilmiş olan uzuvlarımızı amacına uygun kullanmadan anlamlı ve yarını olan hayatın kollarında ruhumuzu teslim edemeyiz. ”Ey insan bilmediğin bir şeyin ardına düşme, zira göz kulak ve kalp ondan sorumludur. Bu sorumluluğu taşıyacak bir yaşam oluşturmamız dileğimle…

Sabahın içindeki tüm hayırların kâinatı kuşatmasını rabbimden niyaz ederek selam sevgi saygı ve muhabbetlerimi iletiyorum…

Erol KEKEÇ/14.06.2021/07.10

YÖNETENİ MÜSLÜMAN OLAN MI İSLAMİ YÖNETİM?

 “Ben insanları ve cinleri ancak bana kulluk yapsınlar diye yarattım…”

Bu ayette insan ve cinin yaratılış amacı açıkça anlatılmaktadır. Ancak bu kulluğun hangi şartlarda ve nasıl istenilen şekilde gerçekleşeceğinin ilke ve kurallarını da Rabbimiz belirlemektedir. Bu ilke ve kurallardan birkaçını ya da herhangi birini temel alarak Allah’a giden yolu bunlar üzerine oturtmaya çalışan anlayışlara şahit olduğumuz muhakkak. Bu anlayışlar samimi niyetle yola çıktıklarını anlatsalar da dinin bütününden bir parçayı ayırarak bunun üzerine dini ve kulluğu ikame ederek dinin muhtevasını parçaladıklarını da hiç anlamazlar. Dinin tüm muhtevası, Allah’a giden yolda kulluk için gerekli olan donanımlardır ancak bunların ağırlığı birbirinden farklı olabilir. Bunların farklılığı ya da ağırlığı sadece dinin bunlardan biri üzerine kurgulanmasını gerektirmez. Öyle olursa sağlıksız bir düşünsel gelişim oluşur ki bu tamamıyla sağlıksız bir din algısını ortaya çıkarır.  

 Allah’a kulluğun temelinde şirkten arınmak ve Allah’ı birlemek vardır. Bunun gerçekleşmediği hangi yaşamlar dinin hangi noktasından tutarlarsa tutsunlar samimiyetleri sadece Allah’a kulluk yapmak üzerine kurulsa da Allah’ın dininden uzak yaşarlar. “De ki, halis din ancak Allah’ındır, Ben dini sadece Allah’a has kılmakla emrolundum…”Dini, Allah’a has kılmak için gece gündüz çaba sarf ederek yorulduğumuz din, Allah’ın dini değilse Allah’a kulluk gerçekleşmez, Allah’a kulluk ancak ve ancak Allah’ın dini ile gerçekleşir. Allah’ın dinini öğrenip ancak kulluğu sadece Allah’a yapmayıp aracıları gözettiğimiz zaman din sadece Allah’a has kılınmış olamaz. Allah’ın dinini yaşamanın doğru formülü yukarıdaki ayeti kerimedir. Bunu dikkate almamak ve sonrasında dinin herhangi bir cüzünü bayraklaştırarak Allah için mücadele ettiğimizi söylemek, sadece söyleyeni aldatmanın dışında bir işe yaramaz.

İnsanın amacı Allah’a kulluk ise, tevhid kelimesi bunu apaçık ortaya koymaktadır. Önce hayata hükmeden olmazsa olmaz olduğuna inanılan tüm bağlayıcılar hayattan uzaklaşacak, ondan sonra ancak Allah’a yönelme başlayacak…Biz önce Allah’a dönelim bunları zamanla yok ederiz demek bu dinin doğasıyla savaşmaktır. Dinin doğasına aykırı her düşünce ve eylem insanı Allah’a götürmez, kişinin gerçek amacı ne ise ancak yolculuğu oraya olur.

Çocukluğumuzdan beri bize öğretilen İslam’ın şartının beş olduğudur.Namaz,Oruç,Hac,Zekât ve sona eklenen Kelime-i Şehadettir. Oysa Kelime-i Tevhit bu dinin özü ve temelidir. O olmadan diğerlerinin ikamesi mümkün değildir.İslamı bireysel bağlayıcı bu temele oturtmak bilinçlice bu dine yapılacak en büyük kıyım olduğuna inananmaktayım.Bir insanın bireysel ferdi kimseyle münasebetinin olmadığı yaşam için bunlar geçerli olabilir ancak toplumsal bir dinin bu kadar daraltılarak insanlığa evrensel bir din olarak sunulması, din üzerinden çıkar devşirenlerin kendi kirli emellerini gizlemek adına yaygınlaştırdıkları bir operasyon olduğunu düşünüyorum. Her Müslümanım diyenin kafasının derinliklerinde İslami bir yönetim algısının yattığı muhakkak ancak bunun nasıl gerçekleşeceği ve hangi ilkeleri bünyesinde barındıracağı konusunda ortaya çıkacak sonuç hayatın gerçeklerinden bir o kadar uzaktır. Hayatın gerçeklerini dikkate almayan bir din Allah’ın dini olabilir mi, kesinlikle net inanıyorum ki olamaz. Allah’ın gönderdiği elçiler hangi topluma gidiyorsa o toplumun dilini çok iyi biliyor ve onların sorunlarına çözüm olmak için geliyor. Dil bir lisan olmanın ötesinde bir yaşam tarzı ve kültürdür. Çünkü dil bir aktarım ve iletişim aracıdır. Doğal değil sonradan insanların nesnelere yüklediği anlamlarca şekillenmiş ortak anlaşma biçimidir. Bundan dolayıdır ki, elçiler geldikleri toplumu tanıyorlar ve onların yaşamının dışında anlamadıkları bilmedikleri ve zorlanarak altından kalkamayacağı sorunlarla onları bunaltmıyorlar.

İslami bir yönetim kurgusu da bunları kuşatıcı nitelikte olmak zorundadır. Bu kurgulamayı yapmayan şekilsel ibadetleri dinin aslı bir unsuru ve toplumsal yaşamın olmazsa olmazı olarak dayatıp insanların Allah’a verecekleri hesaplarının faturasını burada sormaya kalkmak bu dinden bihaber yaşamaktır. Bir başkasıyla münasebetimizi etkileyen yaşam şeklimizin faturası ancak burada sorulabilir, başkasıyla alakası olmayan eylemlerin faturasının bedelini ancak Allah sorgular. Ahlak ve hukuk içerikli kapsayıcı eylemler toplumsal olduğu için, ancak bunların sorgulaması burada yapılır. Bunların dışında kalan ve İslam’ın şartı olarak çocukluğumuzdan beri bize dayatılan bu algının faturasını burada kimse sorgulama hakkına sahip değildir. Diyeceksiniz ki birey olmadan toplum olur mu, elbette bireylerin ortak yaşam algısı, toplumsal yaşamı ortaya çıkarır. Ancak bir inanç üzerinden toplumsal yaşam oluşturulamaz. Müslüman toplum demek,%100 herkesin Müslüman olduğu toplum demek değildir. Müslümanların Müslüman olmayanlara göre yoğunluğunun daha fazla olduğu ve yaşam olarak Müslümanların yaşam değerlerinin diğerlerine göre daha belirginlik kazandığı toplum demektir. Dolayısıyla Müslüman toplumda herkes Namaz kılacak veya oruç tutacak diyerek ferdi bireysel sorumlulukları insanlara dayatarak, bunun adına İslami yaşam tanımlaması yapmak, İslami Yaşamın ne olduğunu idrakten yoksun yaşamaktır. İslami Yaşam demek, hakkaniyetin ve adaletin temel kıstas alındığı ahlaki değerlerin tüm değerleri kuşatacak bir özelliğe sahip olduğu yaşamdır. Ahlak adalet ve hakkaniyet ölçülerinin hayatın rotasına oturmadığı ortamda hangi dini kıstası temel bağlayıcı ilke olarak koyarsanız koyunuz böyle bir toplum İslami yaşam asla olamaz. İslam dendiği zaman akla gelmesi gereken temel ilke Tevhiddir.Tevhide sahip olanların yaşamlarını biçimlendirdikleri değerler onların bireysel bağlayıcılarıdır.

Allah’a kulluk bireysel sorumluluktur. Allah’a kul olanların kenetlenerek bir araya gelerek tüm insanlık için ortaya koyacakları evrensel yaşam denkleminin adıdır aslında İslami yaşam. Bu yaşamın kıyısından köşesinden geçmekten mahrum olanların bireysel ferdi sorumluluklarını evrensel bir değer sistemi gibi insanlara dayatarak bir yönetim biçimi düşleyerek bunu adına da İslami yönetim demeleri onu hiçbir zaman İslami yapmayacaktır. İslami Yönetim demek, yönetenlerin Müslüman olmasını da gerekli kılmaz ama Müslümanlardan oluşursa çok daha iyi olur. Tabi ki Kur’an’ın tanımladığı Müslüman’dan bahsediyorum…Yerkürenin neresinde olursa olsun, Adaleti esas alan, ahlakı toplumsal yaşamın temel kodları olarak gören herkese hakkaniyet ölçüleri içinde yaşam alanları oluşturan yönettiği insanlara zulmetmeyen, onları sömürecek tüm yolları kapayan faizi yaşamın dışına atan, günlük yaşamı sağlayan ihtiyaçları karşılamak için bir değer sistemi ve değişim aracı olarak kullanılan para ve türevlerindeki dalgalanmaları sıfıra ya da altına çekmiş, kötülüklere yöneleceklerin gidiş yollarını çok zorlaştıran ve bağlayıcı hukuk normlarının herkes için aynı olduğu yönetim İslami bir yönetimdir. Müslümanların yaşamadığı bir yönetim olsa da…Kendimizin de içinde bulunduğu İslam toplumlarında illaki İslami bir yönetim beklemek bizleri avucunu yalayacak bir bekleyişe taşıyabilir.

Neden mi anlatıyorum, İslami bir kimlik kişilik ve kulluk bilincini geliştirememiş olanların İslami bir yaşam ve bunun üzerine oturan bir yönetim sistemine kavuşmaları mümkün değildir. İslam bir temenniler mecmuası değildir. İslam bir yaşam ve yönetim anlayışının dinamik akışkan ve sürekliliği olan bir manifestodur. Bu sorumluluğun altına girmek isteyenlere naçizane önerim, ne pahasına olursa olsun kendinizi ve sahip olduğunuz tüm birikimlerimizi evrensel yaşam denklemine hizmet eden ve bize kulluk bilincimizi geliştiren bir birikim olması durumuna getirelim. Öğrendiklerimiz içinde yaşadığımız mağaramızın duvarlarını her gün biraz daha kalınlaştırarak dışarıdan gelebilecek kıvılcımların girmesini hepten yok edecek duruma geliyorsa, yıkın gitsin o duvarları kimseye bunun bir faydası olmayacaktır. Faydasız ilimden Allah’a sığınalım…

İnsanın din ile olan ilişkisini Güneş sistemi gibi düşünebiliriz. Güneş sisteminde bulunan gezegenler hem kendi yörüngelerinde kendi ekseni etrafında dönerken ayrıca Güneş sistemindeki dönüşüne de asla bir gölge düşürmez tüm bunları birlikte yapar. İnsanın bireysel ferdi ibadetleriyle olan ilişkisi Dünyanın kendi ekseni etrafında dönmesi sonrası ortaya çıkan sonuç gibi bir fonksiyona sahiptir. Dünya kendi etrafında dönmezse nasıl ki gece gündüz olmadığı için yılı oluşturan günler olmayacaktır. Ancak kendi ekseninde dönmeyen dünya Güneş etrafındaki dönmesi devam ettiği sürece mevsimlerin varlığı devam edecektir. Mevsimlerin varlığı devam etse de doğal akışa sahip olan bir sistem de eksiklik olacağından istenilen sonuç hakkıyla yerine getirilmiş olmayacaktır. İşte Ferdi İbadetlerin durumu da Bireyin kendi ekseni etrafında dönmesidir. Onun sonucunda İslami bir kişilik ve kimlik oluşur bu kimlik Allah’a kulluğa giderken belirleyici bir özellik taşır. Ancak Hukuk, ahlak ve adalet gibi kavramlar ile insanlığın yaşamına bir düzen oturtmak, Dünyanın güneşin etrafında dönmesi gibidir. Yani yılların oluşmasına nasıl ki, dünyanın kendi ekseninde dönmemesi engel değilse, Bireyin ferdi bireysel sorumlulukları içinde olan ibadetleri yapmamış olması toplumsal yaşamda bunları uygulayan bir yaşam ortaya çıkarmasına engel olamaz. Âmâ düzen bozulduğu ya da eksik kaldığı için gece ve gündüz gibi bir nimetten mahrum olmak gibi hayatımızda çok önemli yere sahip bazı değerlerden mahrum kalabiliriz…

Ey insan Allah’a kulluk olan sorumluluğun önüne kulluk için gerekli olan parçalardan birini geçirerek kendini parçalamazsan, yörüngen seni istenilen hedefe yaklaştıracaktır. Allah’a kulluğun yerine kendi ilahlığını öne çıkarıp kulluk yaptığını sanan zavallılardan eylemesin Rabbim bizleri…Ey Rabbimiz yanıldıysak unuttuysak bizi sorumlu tutma, bilerek yanlış yapmaktan bizi uzaklaştır, yanlışta ısrar ettirme bizi, sehven yaptığımız hatalarımızdan dolayı da bizleri bağışla…

Selam saygı muhabbet ve merhamet dileklerimle herkesi Allah’a emanet ediyorum…

Erol KEKEÇ/16.06.2021/16.06