MARTIYLA BAŞLADIM SORGULAMAYA UÇARAK GELDİM BU GÜNLERE

Orta okul yıllarında Richard Bach’ın Martı kitabını okuduğumda hayatım bir anda, yaşadığım her anın sorgulamasıyla geçmeye başladı…Hatta Orta ikinci sınıfta Sınıf öğretmenim ve aynı zamanda Türkçe öğretmenim, dönem sonu karneme” Her karara itiraz eden çok çalışkan bir öğrencimizdir, itirazlı yönü çalışkanlık özelliğini bozuyor,” notu düşmüştü. Bugün gibi hatırlıyorum çünkü o ifadeyi beynime kazıdım.

O günden beri adımız çıktı dokuza bir daha inmiyor sekize, o yıllarda İslam’ı düşünceyle tanışıyoruz ve ben karşılaştığım her şeyi sorgulayarak yaşamak istiyorum, kafama yatar aklım onaylar ve kalbim hissederse ondan dönmem ancak benim ölümümle mümkün olur; öyle de bağlanıyorum. Hem namaz kılıp, hem İslam’ı anlatan ve aynı zamanda başkalarını aldatmaya çalışan bir anlayışın benim inandığım kitapta yeri olmadı. Yanlış olduysa hata diyerek af ve mağfiret dilenmesi gerektiğine inandım. Bir arkadaşımız vardı, Camilere gider Kur’an’ı kerimleri alıp getirirdi her hafta; Kitabı olmayan arkadaşlara dağıtırdı. Hatta bir gün, Pansiyondan çıkıp çarşıya doğru direk aşağı inen bir sokak vardı; o sokağa sağlı sollu arabalar park ederdi. Avrupa’da çalışanlar çoktu, yeni araçlardan birinin çok uzun bir anteni varmış o anteni kırmış ve içine bir tükenmez kalem yerleştirmiş, onu bize tanıtmak için çıkardı cebinden; bu postayla bana Japonya’dan geldi dedi. O arkadaşımız çok havadar ve öyle şeylerle insanları hem avutmayı hem de ilgi odağı haline gelmeyi severdi. Etüt saatinde aynı masada oturuyoruz, çıkardı anteni onu kalem gibi kullanarak ders çalışıyordu, o anda belletici öğretmenimiz sınıfa girdi, aaaa ne bu x dedi. O da kalem dedi, nasıl kalem oğlum, bunu nereden aldın dedi. Bir tane de bana al, o her yerde olmaz hocam, Japoncadan bana özel geldi deyince, o zaman bana ver onu dedi. O da satayım hocam dedi arada pazarlık yapıyorlardı…Ondan sonrası orada kalsın…

Neyse, hoca gittikten sonra biz sıkıştırdık oğlum sen doğru söylemiyorsun nereden aldın dediğimizde, oğlum burası darul harp her şey mubah, ne yaparsan yap başaklarının malı sana helal siz bunu bilmiyor musunuz diye, bize de yedirmeye çalışıyordu. Ben bana ait olmayan bir şeye dokunmanın ne insani ne İslami olduğunu savunurken bu arkadaşım bana o dinin inceliklerini anlatıyordu. Hatta Banyoya gidip o ve o kafada olan aynı yere gidip geldiğimiz bu arkadaşların açık bıraktığı ve yanık bıraktığı ampul ve muslukları çok kapattığım olmuştur. Ortaokul yıllarında başlayan bu sorgulamalarım, çıkar ve isteklerini ilah edinip ona dini kılıf geçirip yaşayan ortamlarda beni hep yalnızlığa taşıdı. Yani bir yanlışa, nefsin arzularına dini kılıf geçirdiğinizde yapamayacağınız eylem kalmıyor. Hatta sizin dışınızda sizin gibi düşünmeyenleri bile aforoz edip öldürebiliyorsunuz. Böylesi çelişkilerin ve karanlıkların yaşandığı ortamlardan bu günlere gelirken hayatta Rahman’ın indirdiği ve kati emirleri dışında sorgulanmayan bir bilginin insanı hakikate götürmeyeceğine hep inandım. Onun için sorgulamadan merkezi sistemlerce zihinlere yerleştirilen anlayışlar içinde pek albenimiz olmadı. Olmasın zaten olsun diye bir derdim de yoktur. Ben inandığımı yaşarım hatırlatırım, dileyen alır dileyen reddeder. Nasıl olsa yolun sonunda aynı gişeden geçeceğiz, hesaplar orada ekrana yansıyacak ondan dolayı rahatım. Ancak yapmak zorunda olupta yapamadıklarımdan rahatsızım. “Ey insan muhakkak ki sen rabbine giden bir yol üzerinde çabalayıp durmaktasın, hangi yoldan gidersen git muhakkak ki ona varacaksın…” İnşikak:6

Öyle zamanlarımız oldu ki, bize din anlattığına inandığımız abiler vardı, onların her dediği bizim için çok önemliydi, onlara itiraz etmeyi bırakın soru bile sorulmazdı. Sorduğunuzda sen bu anlayışa uygun bir kişi olmuyorsun ve her şeyi sorguluyorsun, dolayısıyla sana bir şeyi kabullendirmenin kolay olmadığına inanılıyordu. Hatta bir ara böyle bir durumdan dolayı bana ciddi bir tepki gösterildi ve aylarca kimse benimle konuşmadı ve yalnızlığa itildim bunu hiç unutmuyorum. Sebebini sorduğumda öyle gerektiğini sen biraz düşün ve nelere itiraz etmemem ve neleri yapmam gerektiğini anlayacağım anlatıldı. Bir gün o abileri rüyamda gördüm ve benimle ilgili ne düşündüklerini ve nasıl bir sonuca gitmek istedikleri ayan beyan ortadaydı. Özellikle olayın birinci sorumlusu olan o kişiye, abi seninle biraz gezmek istiyorum müsait misiniz dediğimde akşam olur dedi. O zaman böyle araba falan yok o karanlıklarda koluma girdi o sokak senin bu sokak benim geziyoruz ve bana bir şeyler anlatıyor. Bir yere geldik gayet samimi duygusal bir ortam oluştu, abi önce yemin et sonra sana bir şey soracağım dedim. Tamam dedi, dedim ki benimle ilgili şöyle şöyle düşünüyorsunuz neden, ben ne yaptım bunları hak edecek niçin öyle bir tecrit duygusu sizde oluştu dediğimde, öyle bir şey yok falan dedi, sonra bunları sana kim söyledi, biz onu seni tanıyan bir kişi ile konuştuk, ama o seninle bunu konuşmaz bu söylediklerini aynen konuştuk ama nasıl oldu bu iş sana aktarıldı dedi…Ben o zaman güldüm. Onların tamamını ben rüyamda gördüm dedim, o anda durdu kaldı ve inanır gibi oldu ve hakkını helal et dedi ve ondan sonra benimle ilgili düşünceleri gayet resmi oldu…Yani şunu söylüyorum o gün insanlara anlatılan hikayeler kayıtsız şartsız teslimiyeti gerektirir. Oysa benim kafam ve yüreğim böyle bir geçite yer vermiyordu. Ondan dolayı hep çıbanbaşı oldum ve kullara kul olmayı yeğlemedim. O zamandan beri şunu anladım ki insanları avutmanın ve onları istenilen doğrultuda bir düdük peşine taşımanızın en önemli etkeni, düşünmeyen sorgulamayan sürü psikolojisiyle yaşatmanızdır.

Tekrar araba antenlerinden kalem yapan arkadaşa dönecek olursak, yıllar sonrası biz onunla sosyal medyada birbirimize girdik, sebebi ise var olan iktidarın yaptığı olumsuzlukların bir veba gibi yayılıp, insanların düşünemeyen bir deneğe dönüşeceğine dair açıklamalarım vardı. O da fanatik iktidarı savunuyordu. Ortaokuldan beri başkasının mallarını kullanmanın caiz olduğunu piyasanın darulharp olduğuna inanan bir anlayışın bugünkü çıkışlarının aslında onların sahip olduğu inançtan kaynaklandığını görüyorum. Demek ki inanılan inanç neymiş, onu tanımak gerekiyor. İnancınız anlayışınız buna iyi bakıyorsa, sizin yanlış yapmama ve onlara meşruluk kazandırmama gibi bir tavrınız olmuyor…Onlar yemesinde başkaları mı yesin, ne için aldığını biliyor musun, onlar yardım kuruluşlarına aktarıyorlar Kur’an kursu ve imam hatip açıyorlar gibi anlayışlar için haram ve helal sınırlarının hiçbir önemi yoktur. Merkebi kesip satarken adına helal kesim diyen birinin algısı, bize ancak böyle kötü yaşamları miras bırakır. Vallahi besmeleyle kesildi diyor, âmâ sattığı eşek eti…Allah’ın adının anılmadığı bir lokma bu boğazdan geçmedi diyenlere bakın çok doğru söylüyor, haramı yerken besmeleyle tüketerek meşruluk kazandırmaya çalışıyor…Allah’u- Ekber diyerek kafa kesenler gibi…

İşte, böylesi atmosferlerin havasını soluyarak, büyürken bunlarla olan mücadelemiz durmadı ki, bugün bu sorgulamalarımızı yapmayalım…” Ben ve bana tabi olanlar biz bilerek bu yola davet ederiz” diyen elçinin buyurduğu gibi hayatımızın olmasını isterken, yanlışları meşrulaştırmış ve gelenek olarak yaşayan anlayışlar içinde yerimizin olmayacağını da çok iyi hesap ederek bu yolda var olmaya çalışıyoruz. Üç kuruşluk yaşam için, 100 liralık hatta sürekli ikramiyesi çoğalan bir yaşamı harcarsak bunun bir hiç olduğunu bilerek yaşamayı tercih ettik. Tek farkımız bu…Sahip oldukları ile övünerek baki olduklarına inanan ama söylerken her şey geçici diye kendini avutan bir yaşamın kıyısında durmuşum, onların yabancı olduğu benim özümle aynı olan bir ıslık tutturmuşum…Zaten ıslığın dinde yeri yok diye fetvaları ellerinde olduğu için, saldıran saldırana bilmiyorlar ki benim ne kavalım ne zurnam var o ıslık nefesim olduğu sürece devam eder….İşte böyle bir hayatta ben hep tehlikeli mayınlarda yürüyüp tehlikeli sularda kulaç atarken akledemeyenler bazen çıkıyor, vah zavallı vah davayı da terk etti sonunda diye acınacak halleriyle bana acıyorlar. Sağ olsunlar en azından acıyan bir yanlarının olduğunu görmekte bir şans(!)

1995 yılıydı, bir iftiradan dolayı 3 yıl Gaziantep ağır ceza mahkemesinde yargılanırken, başkan savunmamı istemişti, ona verdiğim cevap şuydu, Değerli Başkan ve kıymetli üyeler, karşımda yazan “Adalet mülkün Temelidir,” bu veciz sözün altında yargılandığımı biliyorum ve adaletin tecelli edeceğine canı gönülden inanıyorum. Savunmamın, Sokrates’in Ölüme giderken hanımıyla arasında geçen konuşmadan farklı olduğuna inanmıyorum. Hanımı Sokrates’e seni suçsuz yere ölüme götürüyorlar dur demeyecek misin, hayır suçlu olsam daha mı iyiydi…Ondan dolayı çok rahatım, sen de hiç üzülme çünkü ben sevdiğime gidiyorum der ve ölümü tercih eder.” Dedim, ama başkan bizimle dalga geçip Felsefe yapma dedi. Onun üzerine Savcıya döndü ve kararı açıklayacak, savcı şahsın bu yaşta hal ve hareketlerine bakıldığında, savunması dikkate alındığında bu olaylarla yakından uzaktan alakasının olmadığı ve kamuyu yanıltacak bilgi vermediği anlaşıldığından beratine diye cevap verdi. Ancak Reis Efendi dedi ki bir şahıs bu kadar sorguluyor ve bilgi sahibi ise, bu olaylarla ilişkisi olmadığına kananat getirilmemiştir. Sayın başkan doğruları konuşmak suçsa bunu söyleseydiniz onu bileydim dedim aldığım cevap, yalan söyleme hakkın var dedi…Ben de o an tüm film koptu. Yani adalet dağıttığını sandığım ağır ceza reisi, benim yalan söylemem halinde bu işin bitirilebileceğini ifade etmesi ve mahkemenin 6 ay sonrası Nisan…bilmem kaç demesi beni hepten ayartmıştı.

Evet dostlar sonucu göze alamayanlar sorgulama yapamazlar sonuç ne olursa olsun Allah’ın taktirinin dışında bir şey olmayacağına inananlar ancak sorgulamanın Nirvana’sına çıkarak hakikate şahitlik yapabilirler. Rabbim, bizleri o kulların arasına kat…Hz. İbrahim’in deyimiyle, siz benim Rabbimden sakınmıyorsunuz, hesabı dikkate almıyorsunuz, istediğiniz gibi koşturuyorsunuz da ben sizin düzmece ve ne olduğu belirsiz muktedirlerinizden mi sakınacağım, rabbim her şeye şahittir….Ey Rabbim ölüleri nasıl yarattığını bana gösterir misin, İbrahim sen inanmıyor musun, hayır rabbim öyle bir inanıyorum ki, kalbim mutmain olsun istiyorum diyen İbrahim, Allah’ın yaratmasını sorgularken, bizim yaşadığımız evrende neden yaşadığımız, bizim dışımızda bizim için ne planlar yapıldığını sorgulamamız büyük bir çoğunluğu rahatsız ediyorsa varsın etsin….Biz kırılan kolu yen içinde bırakmayız. Toplumsal yaşama dönük başkalarını ilgilendiren her şeyi sorgularız ancak kişinin bireysel günahlarının çetelesini tutacak kadar da çukura düşmeyiz o bizim işimiz değil….

Sorgulayan beyinlerden korkmayın, onlar sadece sizi doğruya götürmek isterler, doğrular eleştiri ve sorgulama oklarının içinde taşınırlar, size acı verip kafanızı yaralasa da katlanmayı bilin, yoksa oksijensiz kalan o beynin içindeki kan sizi ölüme mahkûm eder…

Selam ve iyilik dileklerimle bir sonraki yazımda inşallah sorgulamayla ilgili geçmişte şu an etken yetkin olan ortamlarla aramda geçen diyalogları anlatmaya devam edeceğim rabbim sağlık sıhhat ve afiyet verirse…Kalın sağlıcakla…

Erol Kekeç/10.08.2023/13.36/Namazgah /İST

İYİ DEDİĞİNDE İYİ OLUYORSA KAPA GÖZLERİNİ KORU KENDİNİ

Bir Toplumun gelişmişliği, huzuru, mutluluğu, her şeye iyi dediğinde elde ediliyorsa bundan daha rahat emeksiz ve düşünmeden elde edilen bir güzellik olamaz. (!)

Halis ağa sen çok itiraz ediyorsun, bak elinde tespih sabahtan akşama kadar camiden çıkmayan Hasan emmiye, her şeye güzel bakıyor hiçbir sorunu yoktur. Hatta evine götürecek ekmeği bile olmasa, bizim ne yaptığımız nerede koşturduğumuz ne kadar harcadığımız onu hiç ilgilendirmiyor. Akşam huzurla yatıyor, sabah huzurla kalkıyor. Halis ağa sen ortalığı karıştırmaya çalışıyorsun insanları isyana teşvik ediyorsun olmaz böyle bir şey, biraz iyi tarafından bak ya…

Her şey kötü dediğinde sorun çözülüyor mu hayır, o zaman kendinizi fazla sıkmanızın anlamı nedir, güzel bakın güzel görürsünüz, önünüzden geçen biri sizi rahatsız ediyor diye yakınacağınıza, kapayın gözlerinizi görmeyin rahatsız olmazsınız…Rahatsızlık duyduklarınızdan yüz çevirmek zor olabilir, ancak alışmak diye bir kavram var, insan zaten alışmasa yaşayamaz ki dünyada(!) Allah iyi ki böyle bir yanımızı yaratmış(!) ya alışamasaydık nice olurdu halimiz…Ne kadar şükretsek azdır, her şeye alışıyoruz tepkisiz kalıyoruz ve rahatlıyoruz(!)Allah öyle mükemmel bir varlık olarak bizi yaratmış ki, bazen seviniyoruz, bazen üzülüyoruz, bazen altından kalkamıyoruz ama bunlardan çok daha önemlisi, zamanındaki olumsuzlukları değiştiremiyorsan sen zamana uyuyorsun ve o yaşadığın acıların hepsinden bir anda kurtuluyorsun(!)İnsan buna şükretmez mi, atalarımız ne demiş, zaman sana uymuyorsa sen zamana uyacaksın, hakikaten bu atalarımız her zaman bir çıkış yolu bulmuşlar, ne olur onların bu veciz ve tecrübeye dayanan öğütlerine biraz kulak verin ki, sizler de acı çekmeyin…(!)

Ne olur yani, herkesin iyi dediğine siz de iyi deseniz, neden iyi güzel diyemiyorsunuz, size mi kaldı hep iyileri doğruları anlatmak, sen kim kocabaşlara doğruları anlatmak kim(!). Selin aktığı yönde gitmezseniz boğulursunuz, toplum nereye gidiyorsa sen de o yöne git, yoksa o sel seni alır götürür ve derinlere gömer. Çünkü bu sel akışına engel olduğunu düşündüğü her şeyi yok eder. Hatta güzel olduğu anlatılan ihtişamlı binalar bile olsa, o sele dayanamaz. Kalkıyorsunuz anlamsız boş konuşmalarla kendinizi yoruyorsunuz, kayığın suda yüzmesi dalgaların tersi yönde kürek çekmekmiş…Ne yüzmesi siz hala anlamadınız mı, bu selde yüzülmez burada kulaç atılmaz. Burası yüzmeyi öğrenme yeri değil, dalacaksın sulara, bu sel devam ederken elindekini dolduracaksın bir bakarsın o dalgalar seni bir yerden karaya atmış…Elinde kalanla yetinip yaşamını süreceksin, bu selden kimin ne kazandığı neler çıkardığı ve suların derinliklerinde ne aradığı seni niye ilgilendiriyor…Dal sulara ağrımasın başın, al çık kenara uzan boylu boyunca, bana değmeyen yılanlara nice ömürler dilerim de, dal uykuya; birisi seni uyandırmak istediğinde sana ne benim uyanmamdan, sen korkuyorsun sulara giremiyorsun gelip benim kazanımlarıma göz dikiyorsun çabuk kaybol sana tahammülüm yok dersin,… Onun seni parçalayacağını düşün ve hemen kovalamaya başla, hatta sana korku verirse,o korkuları yenmek için öyle bağır ki, tüm yaban eşeklerinin toplanmasını sağla…Doğruyu anlatmamdan neden bu kadar rahatsız oldun diyerek hala konuşmasını sürdürüyorsa, kulaklarınızı kapayarak uzaklaşın, bunlar çok tehlikeli, bir kişi olsalar da onları asla duymayın, hatta aslandan korkup kaçan yaban eşekleri gibi uzaklaşın ki, doğrularınızın genetiği bozulmasın yoksa rahatsızlık duyarsınız ve geceleriniz harap olur gündüzleriniz cehenneme döner. Böyle bir cenneti oluşturmak için, sabah akşam savaşan bizlerin yaptığı ve gelecekte yapacaklarımız duman olur. Sakın ola ki bunlara inanmayın…

Çok mu zor her şey çok iyi yaşayıp gidiyoruz, rahatımızı bozmayın demek…Adamlar çıkıyorlar ortaya olur olmaz saçma sapan kafa karıştırıcı kelime ve cümlelerle sizin yaşadığınız huzuru bozarak karanlıkların gelmesini istiyorlar. Üstelik yaşadığınız ortamın da karanlık olduğunu söylüyorlar, be adam herkesin aydınlık dediği karanlığa sen karanlık demekle karanlık mı olacak sanıyorsun, âmâ bunu bilmez bu gafiller. Sanıyorlar ki karanlık ve aydınlık bir yaşam biçimi, öyle bir şey yok(!)karanlıkta aydınlıkta bir kabulleniştir. Neyi nasıl görmek istersen öyle olur. Açız dersiniz aç olursunuz, tokuz dersiniz tok olursunuz, böyle kolay bir yöntemi buluncaya kadar ömrümüz gitti, hala bu akıl yoksunları karanlık, karanlık diye tutturmuşlar gidiyorlar. Hangi taşı kaldırsan altından çıkıyorlar. Her koyun kendi bacağından asılır diyor atalarımız, yani sen aydınlık dersin aydınlık olur, benim aydınlığımı sen niye karanlıklarınla yok etmeye çalışıyorsun diyorsunuz, olur mu öyle, senin yaşadığın bu karanlıklar beni de etkiliyor diyor, ne güzel mutlu huzurlu yaşayan sizlerin huzurunu bozmakta o kadar mahirler ki, bunların hepsi vatan haini, bu hainler dışardaki hainlerle birlikte olmuşlar hep açtığımız yolları kapamaya çalışıyorlar. “Atalarımızın o veciz ve çok anlamlı,” her koyun kendi bacağından asılır” değerlerini bile tahrif etmeye çalışıyorlar ve diyorlar ki, sen de koy kendini koyun yerine göreceksin kafadan asılacaksın bacak yerine…Bu tam anlamıyla insanları kin ve düşmanlığa teşviktir. Bunlar buna devam ederlerse elbet bunları bastıracak ve seslerini kısacak hukuk sistemimiz var, onları adil bir şekilde hukukçularımız yargılayacaklar(!) ve kodesi boylayacaklar…Sakın ola ki  karanlıkta olsa sizin aydınlık dediğiniz ortamı karanlık bir ortam diye dayatanlara fırsat vermeyin…Onlar bizim barış kardeşlik sevgi saygı dayanışma ve bir bütünlük içinde yaşamamızdan rahatsızlar…Onların ne yaptığını biliyoruz hepsinin bir dosyası var…Zamanı geldiğinde karşılığını alacaklar….Bu sözlerin hepsi vatana ihanettir, vatana ihanetin nedeni olamaz onun bedeli vardır, bizim aydınlık dediğimiz iyi dediğimiz ve sizlerinde buna inandığı bir şeye kimse karanlık kötü diyemez. Bu bölücülük ve vatana ihanettir. İhanetin bedeli mutlaka olacaktır. Siz huzurunuzu bozmayın bizim her şeye gücümüz yeter bizim gazabımız rahmetimizi aşarsa o zaman görürsünüz nasıl bir ortam olacağını; sabrımızı zorlamasınlar gazabımızı kimseye göstermek istemiyoruz…(!)

Dışardan gelenleri biz toplum içinde ağırlamıyoruz, toplumun her yerinde adalet olsa, mutluluk olsa, herkes halinden memnun olsa, bizim kendimizi gösterecek bir albenimiz yoksa kim bizi takar onun için öyle harcamalar yapmalıyız ki, herkes bizim nasıl ve ne kadar büyülü bir yanımızın olduğunu görsün…Yapılan her şey sizin, bunu bilin saraymış,hamammış,yolmuş köprüymüş tünelmiş,gemimiş uçakmış bunlar sizin, onun için sahiplenin, her ne kadar benin ismimle anılsa da doğru olan budur, herkesin adı geçerse bir curcuna olur, onu engellemek için böyle yapıyoruz ve herkesin ondan istifade etmesi uygun olmaz, saray Milletindir, âmâ milletin diye herkesi oraya alırsak sizi temsil etme özelliğini kaybeder. Bunu bilin ve öyle inanın kendim için bir şey yapmıyorum her şey sizin için, bana her şey sizi hatırlatıyor. Biz beraber yürüdük bu yollarda, beraber ıslandık yağan yağmurlarda, gemi su alınca gövertiye çıktık siz alta kaldınız, siz kürek çekmezseniz, milletin gemisi nasıl gider bu denizlerde, kürek mahkumu demelerine inanmayın gemi hepimizin batarsa hep birlikte batarız…Çok şükür şu anda en azından bir gemimiz var ki, batıp batmayacağını konuşuyoruz, ya gemi olmasaydı şimdi bunları da konuşamayacaktık(!)Bunları göremeyecek kadar iyiliklere güzelliklere gözleri kapalı bu hainlerin…Onların kulakları var duymazlar, gözleri var görmezler, kalpleri var anlamazlar…Bunlar hep doğruları yok sayan bir zihniyet, bunlar bir gün karşınıza dinle çıkarlar, bir gün demokrasi, bir gün cumhuriyet, alın onu vurun diğerine, bunlar nankör nankör…(!) Ey milletim siz bunlara pabuç bırakmayacak kadar ferasetlisiniz….Ne olur, geldiğimiz yolu sonuna kadar götürelim…”Bana her şey sizi hatırlatıyor…”Sizin gibi her şeyi doğru ve güzel gören gözler olmasaydı bu kadar yol alabilir miydik…(!)

Ne kimseyi aldatırız ne de aldanırız, öyle bir ferasetimiz var ki ,sizden aldığımız enerjiyle sizin için buralardayız…(!)Sizin gezmenize, mal mülk sahibi olmanıza, yemenize içmenize,muhabbete,dosluğa düşmanlığa, gerek yok ;biz sizin adınıza varız ve sizin adınıza çalışıyoruz tüm isteklerinizi bize iletin, biz sizin için gecemizi gündüzümüze katar çalışırız, abdestsiz yere basmayız, haramla işimiz olmaz yaptığımız her işi besmele ile yaparız, besmele ile başlanan, Allah’ın adının olduğu bir işte haram mı olur(!)Tutturmuşlar faiz yükseliyor, bir sorun bakalım yükseliyor mu, yoksa girdiği havalardan şişiyor mu, öyle bir şişiyor ki patladığı zaman göreceksiniz bir daha onun dirilmesini ne gök gürlemesi ne şimşekler ne yıldırımlar sağlayabilir o günü bekleyin…Bu fakir sizlerin aleyhine hiçbir söz söylemez sizin için varız….(!)

Faizle ilgili nas var sözünün ucundan tuttular sündürdüler. Sündür sündür bir yere götürmeye çalıştılar; bunların beyni olsa, nasla ne anlatıldığını önce anlarlardı. Nas insan demek, yani faizin yükselmemesi için nas var insan var, ben varım burada ama ben bu işten elimi çekersem ne olur bilmem diyorum, onlar yatıp kalkıp ne anlatıyorlar, (!) bunlarda hiç utanma yok…Kitabı açıp yüzüne bakmamışlar bir de konuşuyorlar…Nas, Nas bir daha anlatayım İnsan, ben varım diyorum kuş kadar beyinleriyle bunu bile çözememişler kalkıp faiz ile ilgili konuşuyorlar. Gök gürlediğinde şimşek çakınca birden korkarsınız değil mi, işte ben böyle bir ortama bıraktım her şeyi, Karadumanlar sarmış, bulutlar gökyüzünü kaplamış, gök gürlüyor, şimşek çakıyor bir anda faiz aradan sıyrılıp yukarı çıkmış gibi görülebilir ama yakında öyle bir fırtına ve dolu gelecek ki, o zaman ne faiz ne bir iz kalır…Çok şükür(!) o günlere çok yakınız bekleyin ve görün…Siz bize güvenin…Doğru bildiğinizden şaşmayın dere geçilirken at değiştirilmez. Bindiğiniz at çamur çaylak demeden ağzını daldırıp suları geçmek istemeyip hep su içiyor diye aldanmayın, öyle suları bir daha göremeyeceği için yol uzun ondan dolayı suyunu içsin, devam edecek sakın ola ki at değiştirmeyin yoksa suyun ortasında gelen dalgalarla yok olursunuz…(!)

Sahiden çok mu zor her şeye iyi demek, iyi deyin kurtulun, acı çekmeyin mutlu olun, tokum deyin tok olun, o zaman öyle bir cennette yaşarsınız ki, her tarafınızdan cehennem alevleri yükselse size etki etmez…(!)Oh ne güzel hayat cehennemin ortasında cennette yaşamak, hepsi bir söze bağlı. Ey Hasan emmi! biz şimdi her şeye iyi deyince iyi olacağız değil mi(!) iyi olmasan da sen güller içinde yaşamayı istediğinden, iyi olarak baktığın için senden gül kokuları gelecek ve karanlıklar böylece aydınlığa kavuşacak (!)

Rabbimiz, bizi idrak eden dosdoğru yaşayan sözü dinleyip onun en güzeline uyan kullarından eylesin…” Biz bilerek basiretle bu yola davet ederiz diyen elçiler gibi, dosdoğru basiretle davetini yapan kullarından eyle, kin kıskançlık zan nefret ve adaletsizliklerden bizi uzak eyle…Selam muhabbet ve iyilik dileklerimle, aydınlığa hasret kalanlara kocaman bir şafak armağan ediyorum…” Sabah yakın değil mi”?

Bahadır Hataylı/07.08.2023/12.15/Namazgah/İST

BAKMAKLA ÖĞRENİLSEYDİ KEDİLER KASAP OLURDU BU İNTİHARLARA BAKMA!

Toplumsal yaşamda insanlar geleceği karanlık gördüklerinde bir belirsizlik içindeki yaşamlarını noktalayarak sonlandırmayı düşünüyorlar. Ayrıca yaşamda alacağı zevklerin hepsini tatmış olanlar, o zevklerden sonra aynı tekrarlarla bu zevkleri yaşamaya bir anlam veremediklerinden yaşamlarına son noktayı koyuyorlar. Gelişmiş toplumlar ile gelişmemiş toplumlar arasındaki intihar ayrımlarını bu iki açıklama ortaya koyuyor.

Ülkemiz gerçekliği dikkate alındığı zaman 2002 yılından bu yana intiharların her geçen gün yükselerek devam ettiğine şahit oluyoruz. TÜİK’in raporlarında bunları görmek mümkün…2019’yılından sonra ülkemizde intiharlar giderek hızlanmaktadır. Bu ölümlerin sebepleri arasında en önemli olanları, geleceğin belirsizliği, yaşanılanlar arasında çelişkilerin fark edilmesi ve bunların insanı bıktırır duruma getirmesi, ekonomik zorluklar geçim sıkıntısı, hayallerin tükenmesi, umutsuzluk, geçimsiz ailelerin çocuklarının uyuşturucuyla dengelerinin bozulması, aile içi geçimsizlik, iyileşmeyen hastalıkların verdiği acıları dindirme girişimi, yalnızlık duygusu ve kalabalıklar arasına karışamama, içe kapanıklık vs.

Bu ölümlerin içinde en çok göze çarpanı ise, devam eden geçim sıkıntısı ve güvenin kaybolması. Her ne kadar yukarıda sayılan intihar girişimlerinin çeşitli sebepleri olsa da bazılarındaki ölüm oranları çok sınırlı ancak ekonomik yaşamın zorluğu, gelecek belirsizliği, toplumsal yaşamın artan stres dalgası, yaşanılan olumsuzlukların gelenek haline gelme endişesi ve bunların iyileşme imkanına inancın kaybolması, en önemli etkenlerden biri de ülkenin politik algısının liyakatlerine dikkat edilerek insanları istihdam etmemesi anlayışına olan inanç, ne yaparsa yapsın istediği bir yere gelmesinin imkansız olduğuna inancı intiharları ve iradesizliği yaygın hale getiriyor.

Ülkenin her yanına açılan üniversiteler iktidardaki politik algıyı rahatlatmış olabilir, ancak   insanların sorunlarına bir çözüm olduğuna dönük inanç oluşturamamıştır. Çünkü üniversiteden mezun olan altı öğrenciden biri ancak iş bulup çalışabiliyor. Dolayısıyla bu uygulamanın ne kadar doğru ve tutarlı olduğu yaşamdan alınan örneklerle sorgulanmaya başladı. Her ile bir üniversite açtığınızda, üretimi artırmış, işsizliği önlemiş olmuyorsunuz. O her üniversiteyi sürdürecek akademik kadro ve idari personel istihdam etmek zorundasınız, ayrıca üretime katkısı olmayan potansiyel enerjiyi buralarda 4 yıl ya da daha fazla eğlendirmiş oluyorsunuz; bunların her biri bir masraf demektir. Dolayısıyla bu üniversiteler topluma katkı sunan alanlar değil, toplumun sırtına binen kamburlardan bir başkası oldu. Diploma almanın bir ayrıcalık olarak algılandığı iş bilmezliğin adının ise herkesin her yerde çalışması mümkün değil, çünkü adam diplomasını aldı, diplomanın anlam ifade etmediği ancak uzmanlık ve mahir olmanın değerinin olduğu bir yerde, alınan bu anlamsız diplomalar ancak sizi kamusal kurumlara doldurdu ve oradaki yaşamı imha etti. Bunun aksini iddia edeceklere tüm kurumlardan örneklerle bunları kanıtlarız, sosyolojik yaşamın ortaya çıkardığı tablo ne yazık ki, böylesi bir hantal işe yaramayan kamu düzenini oluşturdu.

Diplomanın nereden nasıl alındığına bakılmaksızın, babası amcası dayısı, akrabası hocası olanlar, yazılı sınavlarda ne aldığına bakmadan bir ucube uygulama olan mülakatlarla bu kurumlara dolduruldular. Dolayısıyla onları oraya alanlara bir diyet borcu olarak işe başladılar. Diyet borcu olan her kişi, insanlara hizmeti topluma mutluluğu amaçlayarak iş yapmaz, onun yapacağı sadece onu oraya getirenlerin isteklerine cevap verip, onların beklentilerine göre hareket etmektir. Böylesi köhnemiş anlayışlarla, kamu kurumlarının birçok yerde baştan başa kuşatıldığı bir yerde insanların mutluluğunu, gelecek hayallerini ve hayata karşı bir beklentilerinin olmasını düşünemiyorsunuz. Yani yönetimdeki politik anlayış kendisinden öncekiler ne yapıyorsa benzerini yaparak devam ediyor, sadece yapanların adı ve oraya yerleştirilenlerin politik anlayışa yakınlığı değişiyor. Her gelen kendinden öncekini aratarak bu ülkeyi karanlıklara gömdü. Dolayısıyla böyle bir ülke de birkaç kuşağın bunlara şahit olduğu bilindiğine göre bu ölümlerin sebeplerini, insanların yalnızlığa gömülmesinin arkasındaki vahşeti anlamak istemeyen yönetimler kendi toplumlarını göz göre göre imha ederler. Bizim şu an yaşadığımız ortam böylesi bir aşamaya doğru hızla yol alıyor.

Ülkemizdeki intihar vakalarının en çok yaşandığı şehirler, İstanbul, İzmir ve Ankara’dır. En az yaşandığı yerler ise, Bayburt ve Ardahan’dır. Hayat şartları zorlaştıkça, insanlar arası yakınlık duyguları etkileşim duyarlılık, komşuluk, muhabbet azaldıkça intiharların hızlandığını görmekteyiz. Bu şehirleri günümüzde ülkenin en zor yaşanılan şehirleri sıralamasında da önde görmekteyiz. Bu şehirlerimizde özellikle İstanbul’da yaşayabilene helal olsun dercesine bir yaşam gelişti son üç yıl içinde. Bu koşullarda insanlar çaresiz kaldığında, yaşarken duyduğu acıları unutmak için, sonucun ne olacağını düşünmeden intiharı seçebiliyor. Her gün köprüden atlayanlar, renin altına kendini atanlar, silahla intihar edenler artarak devam etmektedir.

İntihar yaşlarının en yoğun olduğu yaş aralığı,24 ile 35 arası olduğu göze çarpıyor. Ancak 20’li yaşlardan başlayarak bu eylem gerçekleştiriliyor. Bu aralıkların dışında intihar vakaları olsa da sosyal yaşamı etkileyecek düzeyde bir sosyal vaka değil…Ancak 24 ile 35 yaş aralığı ciddi bir sorun olmaya başladı. Bu yaşlar hayatın yükünü taşımak için sorumluluğun doğrudan altına girildiği yaşlardır.25’li yaşlara kadar hala gençlere çocuk olarak bakılıyor ve aile destekleri devam ediyor, ancak evlilik yapıp bir sorumluluk altına girenlerin bu sorumluluğun ağırlıkları altında ezildiğini gördüğümüzde, en kısa yolu intiharı seçmek oluyor. Bunda da kendi yaşamlarını devam ettirecek imkanlardan yoksun olmaları veyahut ta karşılamakta zorlanmaları etkili oluyor. Yani insanlarımız tek tip bir algıyla yetişti, üniversiteden diploma al bir yere gir çalış para kazan o olmazsa ne olur; alternatif bir bakıştan yoksun sadece güdülen bir varlık olmaları onlara kabullendirildi. Böyle olunca çobanını kaybeden bir koyun gibi kendi kendini imha süreci başlıyor. Böyle bir neslin yetişmesinde anne baba yani aile sınırlarının dışında bir etkenin daha çok biçimlendirici olduğunu görmekteyiz. Eğitim algısı baştan sona acilen değişmeli, Her ile açılan üniversiteler üniversite olmaktan çıkarılmalı ve meslek öğreten ve uygulamasını yapan, “Üretim, planlama, uygulama ve teknolojik Yaşam alanları” olarak yeniden yapılandırılmalıdır.

Bu dönüşümler gençlerde en azından farklı düşünebilme ve sorumlulukların altına girmek için uygulama zeminlerini yakalama imkânı verir. Bunlar acilen yapılmalı ve Üniversitelerin kapısına kilit vurulmamalı bu anlayışın mantığın yerine diploma satan ve gençlerin zamanlarını çalan bir eğlence merkezi olmaktan çıkarılması gerekiyor.

Geldiğimiz noktadan geri dönüş imkânı elbet var ancak yapılan yanlışları yanlış olarak idrak ederek onların yerine acilen yeni ve özgün anlayışlar geliştirilir ve bu yeni çabalar gençlerin yaşamlarına dokunacak ve onların umutsuzluklarını yok edecek güveni verirse dönüşüm tersine dönebilir. Aksi durumda bu yaşam hızlanarak karanlığa doğru yol alacağından kuşkunuz olmasın…

Gençlere değer vermek demek onları parmak kaldıracak ve benim dediklerime kafa sallayacak kıvama getirmek için meclise taşımak olmamalı…Gençlik en değerli zamanını üreterek içindeki cevheri verimli bir alanda kullanarak yaşama katkı sunmak istiyor. Ancak bizim yönetim anlayışı tüm bunları imha etti. Diplomanı al oğlum kızım bizimkiler iş başındayken seni devletin bir yerine koyalım ondan sonra iş tamam büyük paralara çalışır emekli olursun rahat bir yaşamın olur. Böyle bir anlayışla gençliğini imha eden zihniyetlerin gençliğe vereceği hiçbir değer olamaz.

Bu yanlış ve anlamsız hantal yapı bir an evvel yok edilmeli yerine insani ve güven temelinde hukuka dayanan bir sistem inşa edilmelidir. Bunları yapmazsak ve bu haykırışlara kulak vermezsek, yakın gelecekte bu toplumun gençliği bir daha gövermemek üzere budanacaktır. Kurumuş gövdeler de yeşermeyeceğine göre kendi sonumuzu kendi ellerimizle hazırlamış olacağız. İntihara yönelme sürecindeki ivme çok daha fazla hızlanabilirdi ancak bunu önleyici bazı değerler toplumsal hayat içinde hala canlılığını koruduğu için hızı biraz düştü. Yardımseverlik, dayanışma muhabbet, her zaman yanlışlarını yerden yere vurduğum cemaatler içindeki kaynaşma ve geçici de olsa bir moral kazanma, yüz yüze etkileşim ve biz duygusunun hala varlığını devam ettirmesi ve bu gibi hallerde insanlarımızın imdadına yetişmesi, bu gidişi biraz frenletmiş olabilir. Ancak buna kalıcı, sistemsel ve hukuka dayanan çözümlerin oluşturulması kaçınılmaz ve zorunlu…Ülke yönetiminde etkin ve yetkin olanlar iş olsun diye proje yaptırmasınlar. Bu halkın parasını birilerine vakıflara derneklere para akıtmak için proje yaptırmasınlar sorunlara çözüm bulacak ve bu sorunların kaynağına inecek alanlara finans aktarıp sorunları kalıcı çözmeye çalışsınlar yoksa…Karanlıklar bir sera gibi bizi kuşatmaya devam ediyor.

Ülkemin duyarlı ve sorumlu resmi gayri resmi alanda imkânı olan herkesi bu çalışmalara katkı sunmaya ve geleceğimizi aydınlığa çıkarmaya davet ediyorum. Selam saygı ve muhabbetlerimi gönderiyorum sizi en içten kalbi duygularımla selamlıyorum kalın sağlıcakla….

Erol Kekeç/05.08.2023/Namazgah/