BİZ BİR MİLLETİZ DAĞLARIN KARI OVANIN BAĞIYIZ

 Bir çöküş masalının korkudan inlerine tünemiş canlılarının, neden tedirgin oyuncuları olmayı kendimize reva görelim. Biz insan olarak varız ve insan olarak yaşamak zorundayız, bizim için, bizim gibi canlıların çizmiş olduğu yapay kaderlerin kurbanı olmak bizim şanımıza yakışmaz. Ondandır gece gündüz demeden hem zihnimi hem ufkumu hem hayallerimi anlık geçen zaman hızında yeniden kurmaktayım. Benim gibi herkesin aynı düşünsel ufka sahip olduğunu bildiğim için, uyuyan bedenlerimizi biraz iğnelemek istiyorum.

Çöküş masalları hep kahramanlık destanları ile başlar, yıkılmış toplumların sinesine korku bombasını bırakarak sahneden çekilir. Biz sahneyi terk eden çakma kahramanların, bizleri uyutmak için okuduğu masalların ne dinleyeni, ne de bu masalların anlatıldığı yerlerin oluşmasında bir rol alacağız. Biz kanatları kırılmış kuşların kendi kanatları iyileştikten sonra göğün zirvesine çıkması gibi, kendi küllerimizden dirilerek kendi destanımızı kendimiz yazacağız. Nesillerimiz bu destanları örnek alarak dünyanın yeniden kurulmasında başrol alan kahramanlar olacaklar…

Biz her coğrafyaya medeniyet götürmüş bir Milletin, geriden gelen ve tarihlerine tanık olan korkmayan ve yılmayan savaşçılarıyız. Biz mücadeleden korkmayız ancak mücadele ruhumuzun pasifleştirilmesinden rahatsızlık duyarız. Ondan dolayıdır ki, insanlığı imha planlarının hepsini ince elekten eleyerek geçiririz ve insanlığı imha planları yapanların emellerini kursaklarında bırakmak en büyük hedefimiz. Yarınlarda ne olacak nasıl olacak diye tedirgin, ürkek ve paranoyak yaşamayı değil, yaşadığımız anın içinde yapılanlara şahit olduğumuz için, geleceğimizi bu hastalıklardan kurtarmak ve sağlıklı bir yaşamın kollarında, geriden gelen nesillerimizin sağlıklı nefes almaları için tüm çabalarımız.

Yıllar var ki bizi uyutmak için hep ninni söylediler, beşikten mezara kadar bu ninniler kulaklarımızda çınladı. İlk ninniyi anamız bizi emzirip uyutmaya çalışırken bize dinletti. Yani sizin işiniz karnınızı doyurup soluksuz uyumak der gibi ritimli ve uyumlu sözcüklerle uyuyamaya o günden bizleri alıştırdılar. Oysa biz uyanmak için anamızdan süt emdik ve o doğal besin kaynağımız bizi adam etsin, yeryüzünün çehresini yeniden tanımlayalım isterdik. Ancak öyle yanlış bir algı, bizim tüm kılcal damarlarımıza kadar yuva kurdu… Bizler de sandık ki, karın doyacak arakasından uyku çekçeğiz, oysa yaşamak için yemek gerektiğini bir türlü anlamadık. Onu anladığımız zaman, her ne kadar vakit çok geçmiş olsa da, her yaşın ve anın yeniden doğuş olacağını bilerek, kendimize gelmek için canla başla aşka ve şevke gelerek tarihin köhnemiş kapitalist ve zulüm ocaklarını kurutarak, tüm insanlık için omurgası adalet olan bir yaşamın canlı tanıkları olacağımızı haykırarak ayağa kalktık… Bu kalkış duruşu olmayan bir kalkış olacaktır, nerede ne zaman duracağını yeryüzünün hiçbir zalim despot ve canavar emperyalist güçleri durduramayacaktır. Bizim gücümüzün kaynağı Her şeye hayat veren yaratandan başkası olmayacak ve yeryüzü nizamı, insanı ezmeyen canlılara yaşam hakkı tanıyan fesada duvar olan merhametli kolların uzandığı her noktaya kadar gidecek…

Ey bu topraklar için toprağa düşmüş asker, gökten ecdat inerek öpse o pak alnı değer… O pak alınları kirletmemeye ahdimiz var bizim, biz kanlarında yeniden hayat bulan bir ecdadın filiz vermeyen nesilleri olduğumuzu gen haritamızı çıkardığımız zaman ancak anlayabildik. Milattan önceden biri gittiği her yere hayat medeniyet ve insanlık götüren bir geçmişin nesillerinin filiz vermeyen fidanlar olması bizim onurumuza dokundu, kendi tohum bankamızın kimin istilasına uğradığını anladıktan sonra, yeniden tohumlarımızı gen haritamızdaki kodlama sistemini dikkate alarak kendi topraklarımızda üretmeye başladık. Yeniden doğuş için bu tohumların toprağa saçılması gerekiyordu, onu hep birlikte şafak vakti, kimse uyanmadan dost bizi bağda düşman yatakta göreceği bir anda, uyuyanların göz bebeklerine serptik ki, o gözlerden akan yaşlar bu tohumlara hayat versin istedik…

Bir hayat için neleri neleri vermeyiz ki, biz hayat bulsun âlem diye hayatımızı feda etmekten kaçınmayan ve ürkmeyen cengâverleriz. Adaletin tohumunu dünyanın her karış torağına saçmaya kararlıyız. İnsanlık kendi fıtrat coğrafyasına dönene kadar bu mücadeleden el çekmeyeceğiz, bu söylediklerimiz ahdimiz olsun, tarihin gelecek tüm satırları bu ahdimize sadık kalacağımıza şahit olsun…

Bu satırlar benim için bir edebi yazı kaleme almak için oluşturulmadı. Bunlar tamamıyla ruh dünyamdaki kıvılcımların bütün bir kardeşlerimce paylaşılan duygular olduğunu bildiğim için, herkes adına bir sözcülük yapmayı kendime görev bildiğimden manifesto şeklini aldı. Bu manifesto bizim hayatımızın arzulayıp, azimle eyleme dönüştüremediği gecikilmiş aşkların, sevgi eliyle tüm nesillerimizin yüreklerine nakşedilmek istenen, serinletici merhametli ve sevecen tomurcuklardan gelen cennet kokusunun hissedilen duygusal hazları…

Biz birbirimize sırtımızı dönemeyiz, biz birbirimizi tamamlayan eksiklileri dolduran tamamlama taşlarıyız. Neden kızalım, örflerimizle hiddetlenip dünyayı cehennem ateşinin lavlarıyla ısıtalım, serinleten okşayıcı bir meltem gibi kardeşlerimizin yüreklerine serinlik taşıyalım… Bizim inandığımız dinin geçmiş neferleri böyle kardeş oldular ve her biri birbirine kendisini feda etti, kardeşini tercih etti işte o zaman hayat bambaşka bir güzelliğe kavuştu… Bunları en iyi anlatan yer Uhud savaş meydanıydı. Savaş o kadar kızışmış ve Müminler birer birer şehit olurken, ağır yaralı bir cengâver su su diye inliyor, saki suyu ona ulaştırdığı zaman, diğer taraftan başka bir su isteyenin sesi gelir, ölmek üzere olan bu yaralı suyu kardeşime ulaştır der ve kendisi içmez, ona gittiği zaman üçüncü bir ses gelir, ikinci yaralı da arkadaşıma götür o benden daha acil der. Saki ona ulaştığında bakar ki o şehit olmuş, koşar ilk yaralıya gider o da şehit olmuş, ikinciye koşar o da şehit olmuş… Sakinin suyu üç şehide de nasip olmaz. Biz kardeşlerimizi kendimize tercih edeceğimiz doğal insani bir yaşama ulaştığımızda, çöküş masallarını da dinlemekten kurtulmuş olacağız. Dünyanın dizayn edenleri bizleri hep birbirimizden ayırarak kardeşliğimizi imha ederek atlarını oynatıyorlar. Zaten son üç yıldır uygulanan planın ana gövdesi ferdiyetçi, kimsenin kimseyi düşünmediği, kendi hırslarıyla uğraşan bir yaşam oluşturmak üzere tezgâhlanıyor. Bu planların hepsini imha ederek, kanlarıyla tarih yazarak bu toprakları bize miras bırakan ecdadımızın ruhlarını üzmeyeceğiz kendimize gelip onların kaldığı yerden dünyanın yeniden inşasına ilk adımı bizler atacağız. Biz kardeşiz kardeşler gücenebilir, âmâ arkadan vuramazlar, kardeşlik sırtlarını birbirine dayayan kayalar gibi sapasağlam durmayı gerektirir. Hainlik, ihanet olmadığı sürece, hatalar sehven yapılanlar unutulur. Ama hainler kitabını ezberleyip bize o satırlara göre yaşam sunanları asla bağışlamayız… Biz dosdoğru yaşamak isteyen bir elçinin ümmeti olarak, emin güven sadakat, ciddiyet, ehliyet, hakkaniyet ve adalet ölçüleri içinde dünyaya yeniden doğmak için şafaktan evvel gelecek şafaklara gözlerimizi çevirdik, sabırla onları elde etmek için mücadele ediyoruz, dirençle yolumuza devam ediyoruz. Bu yol yorulanların, bahaneler üretenlerin, geceyi gündüze tercih edenlerin, çıkarlarını hedef edinip yola çıkanların yolu değildir. Bu yol kaybedecek hiçbir şeyi kalmayanların yoludur. Biz, Allah’tan başka kaybedecek bir şeyimiz kalmadığına inandığımız için, önümüze çıkacak dünya müstekbirlerinin ilahlarına toplarına füzelerine aşk şevk ve umutla karşı durarak, doğacak şafağı müjdelemek bizlere nasip olsun istiyoruz. Biz böyle bir Milletin fertleriyiz, birimiz hepimiz, hepimiz birimiz olduğunu çok iyi biliriz. Nazım’ın deyimiyle ”Sen yanmasan ben yanamasam, o yanmasa nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa…”

Neslimizi heba etmeyelim, duvarları yıkalım, köprüleri kuralım, ötekileştirmek değil bizim görevimiz, bağrımıza basarak herkesi bulunduğu hal ile kabul etmek, o olmak değil, herkesi kendisi olarak görüp insan yerine koymaktır. İnsan olarak yaşayıp insan olarak göçmek için mücadele ruhumuzu yeniden canlandırıp şafağı akşamdan gözleyelim ve hakikati bulalım… Hakikati, sadece hakikat olduğu için yaşayan ve yaşanabilir kılmak için mücadele eden ve bu uğurda her türlü zorlukları göze alanlara selam olsun…

Selam muhabbet dua ve iyilik dileklerimle Kadir gecesinin bugünmüş gibi onun içindeki tüm hayırların üzerimize yağmasını rabbimden niyaz ederek, sevgi ve saygıyla tüm okurlarımı Yerin ve göklerin Rabbi Allah’a emanet ediyorum… Rabbim gönüllerimize sükûnet yüreğimize genişlik dilimize sadelik versin…

Erol KEKEÇ/26.04.2022/00.15