EY İNSANLAR! HAKKI AYAKTA TUTANLAR OLALIM- (4)

“De ki: "Rabbim bana adaleti emretti. Her mescitte yüzünüzü O'na doğrultun ve dini yalnız kendisine has kılarak O'na yalvarın. İlkin sizi yarattığı gibi yine O'na döneceksiniz.” Araf:29

“Rabbim bana adaleti emretti.” Adaletin olmadığı yerde Tevhitten asla söz edemeyiz. Allah’ı birleyen ve yegâne güç sahibi Allah olduğuna inanan, ancak mutlak adaleti tesis edebilir. Allah’ın hesaba katılmadığı bir yaşamda, adaletin tecelli edeceğini beklemek sadece imkansızı imkanlı hale getirmek gibidir. Yani yeri göğe, göğü de yere indirmek nasıl ki mümkün değilse, bu da mümkün değildir. Nerede olursanız olunuz yüzünü, secde için sadece Allah’a yöneltin. Yeryüzü despotlarının, bankerlerinin, menfaatlerin, haydutların emperyalistlerin, tağutların önünde eğilip te, Allah’a yüzünü çevirdiğini sanan maymuni bir yaşamın canlı denekleri olmaktan kurtulmadığımız sürece; asla adaleti tesis edemeyiz.

“Rabbim bana adaleti emretti.” Bu yeryüzünde yaşamamızın temel gayesi adaleti gerçekleştirmek için mücadele etmektir. Adaleti tesis ve temin etmek için mücadele edenlerinin dışındaki, tüm mücadeleler anlamsızdır. Allah nasıl ki kâinata bir denge düzen ve vird koyduysa, yarattığı bu canlılar aleminde de öyle bir virdin gerçekleşmesi halinde adalet ortaya çıkar. Adaletin olduğu yerde tevhit anlaşılır. Hak ile batıl arasındaki farklar anlaşıldığı zaman, insanlar kendi hür iradeleriyle hak ve batılı seçebilecek ortama kavuşurlar. Hakkın hak olarak yaşanması ve batılında batıl olarak tanınması ve onu tercih edenlerin ahirette hesabının görülmesi için, tam anlamıyla bir aydınlanma gerekmektedir. Bu aydınlık ortamın oluşması için; adalet sisteminin yeryüzünde tek kıstas olarak alınması hem zorunlu hem de gereklidir.

“Rabbim bana adaleti emretti. Tüm elçilerin geliş gayelerine baktığımız zaman, Tevhidin yerleştirilmesine hizmet ettikleri bilinir. Tevhidin arkaplanında bulunan gerçek aslında şudur, diye inanıyorum. Tevhit her alanda Allah’ı birlemek ve ona hiçbir şeyi ortak etmemektir. Eğer yeryüzünde yaratılmışlar kendisini, Allah’ın bu vasıflarına sahip olduklarını sanarak, insanlığı ifsat etmeye başlamışsa, denge düzen ve vird bozulmaktadır. Bu düzenin bozulması insanlar arasındaki eşitsizlikleri ve farklılaşmaları ortaya çıkarmaktadır. Bu da kimi insanların ilahlaşmasına, kimilerinin de köleleşmesine neden olmaktadır. Yani ticarette, hizmette, mevki ve makamlar arasında ciddi anlamda ayrışmalar oluşmakta; tam anlamıyla zulüm mekanizması işlev kazanmaktadır. İşte, Tüm elçiler bu dengeyi bozanların bozduğu dengeyi onararak, adaleti tesis etmek ve insanların ancak yaratıcıya kul olmaları gerektiğini anlatmak için gelmişlerdir. Bu hakikati görmediğimiz müddetçe, insanları hangi ameli ibadetlere zorlayarak; Allah’a kulluğa çağırabilirsiniz. Bireysel yakınlaşma ve yaratıcıyla aradaki iletişimi kolaylaştırmak adına, Allah’ın kullarından istediği ferdi ibadetleri hayatın odağına yerleştirip, odağı da kenar kıyı ve köşe yaparsanız, din insanların yaşamındaki anlamını kaybeder. İslam’ın, yani tevhidin odağında adalet vardır. “Çünkü Allah adaleti emretmektedir. Adalet üzerine ikame edilmeyen bir inanış, asla ve kat’a, Allah’ın gönderdiği din olmaz. Adalet, tüm yaratılmışların yaratılış doğasına, fıtratına uygun yaşayacağı, taşın çöpten, ağacın ottan, koyunun kurttan şikâyet etmeyeceği düzeyde bir yaşamsal ortam oluşturmaktır.

“Rabbim bana adaleti emretti. Adalet kavramının, evrensel nesnel ve tüm yüreklerde kolaylıkla aynı anlamlara gelecek bir kavram olduğunu, neredeyse yeryüzünde bilmeyen yoktur. Böyle evrensel bir değeri tesis etmeyi bırakıp, insanların ideolojileri, inançları, kılık kıyafetleri, kültürleri, renkleri ve cinsiyetleri üzerinden bir tanımlama yaparak; insanlığa ideal bir sistem sunduklarını sananlar sadece zulmün ve karanlığın kökleşmesine katkıda bulunurlar.

Adalet kavramı, nesnel ve vicdanlarda karşılığı olan bir kavramdır. Vicdanları etkisi altına almayan ve insanların iç dünyalarında depreşmelere neden olmayan, içgüdüleri konuşturmayan bir kavramla insanlık ortak paydası oluşturamazsınız. Onun için Göklerin ve yerin Rabbi, bize adaleti emrediyor. Çünkü adalet varsa, diğer alanlarda söz hakkı ve konuşma hakkınız doğar. Bunu bilen Rabbimiz bize adaletin şahitliğini hakkı ile yapmamızı ve yeryüzünde bozgunculuk yapmamamız gerektiğini anlatmaktadır.

“Her mescitte yüzünüzü O'na doğrultun ve dini yalnız kendisine has kılarak O'na yalvarın.” Yüzümüzü sadece ona doğrultmak ve dini sadece ona has kılanlar olarak yaşamak bize emredildi. Yönümüz, yüzümüz Allah’a döndürülmüyorsa, adaletin şahidi olmamız çok zordur. Dini sadece Allah’a has kılanlar, ancak adaletin gereğini yaparlar. Allah’a rağmen, başka hesaplar peşinde olan bir anlayış, adaleti kendi tarafına yontmayı gerçek adalet olarak tanımlayabilir. Oysa dini sadece Allah’a has kılanlar, hesabın çok ince ayrıntılarını hesap ederek, yeryüzünde dosdoğru yaşamaktan haz alırlar. Allah’a yalvarıp ona dini has kılabilmenin en önemli koşulu; adil olmaktan geçer. Adaletli olmak kimseyi kazanmak ve kırmak adına olmadığı zaman, sadece Allah’a kulluk gerçekleşir. Allah’a kulluğun, “Rabbim bana adaleti emretti” anlayışından geçtiğini idrak edemeyenler, hayatlarındaki ilahların sayısını sayacak zamanları olamaz.

“İlkin sizi yarattığı gibi Ona döneceksiniz.” Hiçbir şey iken bizi bu aleme gönderen Rabbimiz, burada elde ettiklerimizi tekrar bizden alarak, bizi yarattığı gündeki halimiz gibi kendisine döndürecekse, bu zulmün anlamı nedir diye düşünecek beyin ve onu anlayacak yürekler ancak adaletin temsilcisi olabilirler.

Sizin elinizdekiler bir gün tükenir ama Allah’ın yanında olanlar asla tükenmez. Tükenmeyen hazinelerin ve nimetlerin sahibi, bize verdiği nimetlerle, yeryüzünde onun istediği emanetleri koruyarak ve insanlar arasında adaletin şahidi olarak yaşamamızı istemektedir. Çünkü Allah adaleti bize emretti. Adil olan ve adil olanları seven bir yaratıcı, bizden ancak adaletle hükmetmemizi ve adaleti gözeterek yaşamamızı istemektedir.

Adaletin tartısında tartan ve tartılanın eylemleri dışında hiçbir özellik barınamaz. Ne sizin inancınız ne inanmayışınız sizi asla farklı kılmaz. Paranız malınız, cübbeniz, soyunuz, cinsiyetiniz, makamınız, taraftarlarınızın çokluğu vs. gibi hiçbir unsur sizi farklı görmek için bir neden olamaz. Çünkü adalet karşısında herkes nötrdür. Adalet ancak sizin nötr olan rakamınızın önüne ve arkasına geçecek sayıyı vererek ya sizi artıya ya da eksiye geçirir. Adaletin tecelli etmediği yerde hangi kanun olursa olsun daima sizi alçaltır.

Adalet, yüceliğin, insan olmanın Yaratıcıya yakın olmanın otobanıdır. Bu otobanı trafiğe kapatarak hangi toprak ve kumlu yollardan insanlığı taşımaya çalışırsanız çalışınız, asla huzurlu mutlu bir hayat otoparkında konaklamayacaksınız. Huzurun olmadığı ve farklılıkların anlaşılamayacağı, yüzlerin Allah’tan başkasına döndüğü ortamlarda, şirk dini insanlığı sömüren bir ahtapot gibi büyür. Her mescitte yüzünüzü O'na doğrultun ve dini yalnız kendisine has kılarak O'na yalvarın.

“De ki, Rabbim bana adaleti emretti.” Onun gerçekleşmesi için ne gerekiyorsa yapmakla beni mükellef kıldı. Tarihin yönünü karanlığa götürenleri tanıyarak, hayata yeniden başlamam gerektiğini bana emretti. Ey insan kalk ve Rabbine dön, hangi mescitte olursan ol, dini sadece ona has kılarak, ilk gün geldiğin gibi ona döneceğini unutma…” Bunlar Allah’ın bize tayin ettiği ve emrettiği buyruğudur. Kim Allah’ın buyruğundan yüz çevirirse, bilsin ki, Allah buyruğuna karşı gelenleri asla affetmez.”

Adil bir yaşamın kollarında, sevgi, saygı ve barış dini olan rabbimizin buyruğunu yaşayarak adaleti tesis edip, kan göz yaşı ve acıların silinmesi için ayağa kalkmaya hazır mısınız?

Erol KEKEÇ/09.01.2018

EY İNSANLAR! HAKKI AYAKTA TUTANLAR OLALIM- (3)

“Yetimin malına yaklaşmayın; yalnız erginlik çağına erişinceye kadar (malına) en güzel biçimde (yaklaşabilir ve uygun şekilde harcayabilirsiniz). Ölçü ve tartıyı tam adaletle yapın. Biz kimseye gücünün yettiğinden fazlasını teklif etmeyiz. Söylediğiniz zaman da yakınınız da olsa âdil olun ve Allah'a verdiğiniz sözü tutun. Öğüt alıp düşünesiniz diye Allah bunları size emretmiştir.” En’am:152

“Tüyü bitmemiş yetimin hakkı var” diye dilimizden hiç düşürmediğimiz ve dilimize pelesenk olan bu sözün hayatımızdaki karşılığına baktığımız zaman, tamamıyla kendisiyle çatışan ve çelişkileri yaşayan bir toplum olup çıktık. Bu topraklar için toprağa düşmüş asker, ey bu vatan uğruna canını feda eden yiğitler sizlerin mirasını horca kullanmak ve istediğimiz gibi hoyratça israf etmek bizim hayat felsefemiz oldu.

Bastığın yerleri toprak diyerek geçme tanı, düşün altında binlerce kefensiz yatanı, sen şehit oğlusun incitme yazıktır atanı, verme dünyaları alsan da bu cennet vatanı…Merhum ve kahraman şairimizin bu sözleri sanki bizim yaşadığımız ve yaşayacağımız bu günleri görerek yazılmış mısralar gibi geldi bana…Bu ülkenin makûs bir talihi var, yönetime gelen her anlayış, ülke nimetlerini kendisine babasından kalan bir miras gibi, istediği şekilde kullandı. Bu anlayış hiçbir yetimi mazlumu gözetmeden hakkın yolunu kapama durumuna getirdi insanları. Yetimin malına yaklaşmayın onları en güzel şekilde kullanın, Hakkın razı olacağı alanlar dışında bu yetimlerin hakkını kullanma cüretinde olanlar, doğru yolda kullandıklarını anlatsalar asla inanmayın. Ölçüyü ve tartıyı adaletle yapın, kendiniz için aldığınızda hiçbir sınır tanımazken başkalarına verdiğinizde her yerden bir bahane getirerek kırk takla atıyorsanız bu kapsamda olmadığınızı nasıl anlatırsınız. Kendiniz için ayırdığınızda en üst perdeden gider pusulası yazıp en alt perdeden harcama sahnelerinde rollerinizi oynarsınız. Oysa sizin dışınızdakilere en alt sınırdan gelir pusulası verip, en pahalı noktalarda bir harcama gider atmosferi sunarsınız; sonrasında da ölçüyü tartıyı tam yaptığınızı anlatırsınız. İnsanları anlatmayı becerseniz de kendinizi nasıl aldatmayı beceriyorsunuz doğrusu bu durumda olanları çok merak ediyorum.

Allah, kınayan nefse yemin ederken, kötülüğü emreden ve meşrulaştıran nefse asla yemin etmiyor. Çünkü onun vicdan dinamikleri tamamıyla iflas etmiştir. Vicdan muhakemesini kaybeden bir varlık, diğer tüm mahkemelerden başarıyla çıksa da Mutlak mahkemede mutlak kaybedenlerden olacaktır. Neden insan denen bu varlık; hep bana Rabbena demeyi tercih eder. Oysa Allah, ölçüyü ve tartıyı tam olarak yapmamızı istemesine ve bizim sorumluluğumuz dışında bize bir yük yüklemediğini söylediği halde bu çırpınışlara ve bu kadar ağır sorumlulukların altında inim inim inlemeye ne gerek var. Yeryüzünde herkes rahat ve insanca yaşayacağı ve kâinatın sahibinin yarattığı nimetlerden istifade etmesi mümkünken, bu nimetlerin belli ellerde toplanmasını sağlayan ve insanlığa hayatı dar edenler, acaba nasıl bir teraziyle bunları tartmaktalar.

Ben Allah’a iman ettim ve rabbim ancak senin için yaşayacağım bu hayatımı senin razı olacağın bir hayat kıl diye dualar ettikten sonra, içinde bulunduğu gaflet delalet ve müsrifliğini çeşitli gerekçelerle savunma durumuna geçerek onları meşrulaştırmaya çalışıyorsa, hiç olmazsa, Ben Müslümanım diyerek bu dinin hakikatlerini yamultmaya kalkmamalıdır. Böylesi bir açmazın içinde dinin ne kadar hayatlara egemen olduğunu anlamak için kain olmaya gerek yoktur sanırım.

İnsanları aşağılayan kendisinin özel olduğuna inanan ve diğer insanların kendisinin sahip olduğu imkanlara sahip olmaması gerektiğini düşünen her anlayış, şeytanın borazanlığını yapmaktadır. Çünkü şeytan kendisinin seçilmiş olduğunu ve kendisiyle aynı statüde başkasının olmasının imkansızlığına inanarak öyle davrandığı için Allah onu lanetledi. Allah’ın lanetine uğrayan bir varlığın yaşamını aynısıyla yaşayıp Müslüman olmak hiçbir dönemde mümkün olmamıştır. Bu durum Allah’ın gönderdiği Tevhit dini ile savaş halinde olmaktır. “Ey âdemoğlu! Şeytan sizin atanız Ademi saptırdığı gibi sakın sizin de başınıza bir bela getirmesin…” Kaldığı yerde ebedi kalabilme isteğiyle, şeytan atamız ademi ve eşini yaşadığı ortamdan kovdurdu. Bu davranış onların yeryüzüne gelmesinin nedeni olarak gösterildi. Peki soruyorum, şimdi tüm imkanların en alasına sahip olarak, kendisinin seçilmiş bir yaşam sahibi olduğuna inanarak her vurup harman savuranlar, acaba şeytanın saptırdığı sihirli sözlerin ve cümlelerin etkileme gücünün kapsamı dışında mıdırlar?

Tartıda adaleti esas almayan ve hayatın her noktasında herkes için insanca yaşanabilecek ortamlar sunmayıp toplumsal tabakalaşma ve farklılaşma yaratanlar, Allah’ın sakınmamızı istediği hayatın yaygınlaştıranları ve kökleştirenleri olduğunu bilmeleri gerekir. Allah adaleti ve tartıyı doğru yapmamızı istemektedir. Bir toplumda Müslümanım diyen bir algı, yönetim biçiminin adı ne olursa olsun, eğer insani yaşam ücretleri arasında önemli farklılaşmaların ve aşırı uçurumların olmasını doğal olarak görüyor ve bunların devamlılığı noktasında da sürekli ısrar ediyorsa, burada çok ciddi bir sorun var demektir. Çünkü Allah asla zulmetmez ve insanların yaşamsal faaliyetlerini sürdürebilecek nimetleri de fazlasıyla verir. Allah insanların rızkına kefildir. Yaşatıyorsa bunu mutlaka bir yolla ona verir. Ancak insanların lüks yaşamlarına kefil değildir. Birileri lüks yaşamak uğruna diğerlerinin yaşamsal olarak ona takdim edilmiş, Allah’ın nimetlerini, kendi tekeline alarak insanlık dışı bir yaşam oluşturduğu ortamda, kaderiniz bu gibi, saçma sapan ve Allah’a iftira atılarak oluşturulan dinler ancak sahiplerine iade edilir. Kimsenin Allah’ın dinine bir şeyler katma gibi hakkı yoktur.

“Ölçüyü ve tartıyı adaletle yapın.” Tartı denildiği zaman hemen herkesin aklına bakkalın terazisi gelir. Nerede çok küçük olan olumsuzluklar varsa, onu büyüterek ifşa etmek sanki insanlık görevimiz, ama hayatın her alanında terazinin şavktı kaymış kimse bunun ne olduğunu anlamak ve sorgulamak istemez. Terazi tartmaktır ve denge oluşturmaktır. Dengenin gözetilmediği her ortam, terazinin yamultulduğu alandır. Bu alanlarda denge kurulmadığı sürece, terazi keser fonksiyonunu üstlenir. Kesere dönen bir yaşamda, yamuk yumuk ve ne olduğu belli olmayan, yörüngeden sapan kaosun oluşması doğal hale gelir. Onun için rabbimiz, ölçünün ve terazinin adil olmasını istemektedir. Ölçünün, “Ölçtü biçti kahrolası nasıl da ölçtü biçti,” Bu ayette anlatılan ölçmenin durumundan farklı olması gerektiğini anlatmaktadır rabbimiz.

Öyle ölçen biçenlere şahit oluyoruz ki, bu ayette anlatılanın dışında bir gerçeklikle karşılaşmıyoruz. Toplantılar, yönetim çalışmaları, grup kararları, genelgeler, kanun hükmünde kararnameler, yasalara bağlamalar hepsi böylesi bir ölçmenin bir görüntüsüdür. “Söylediğiniz zaman yakınınızda olsa adil olun ve Allah’a verdiğiniz sözü tutun…” Tevhit gerçeği ile Allah’a iman ettiğini söyleyen herkes, o sözün yüklediği sorumluluğu yerine getirmek zorundadır. Bu söz maslahat adı altında yamultulmaya müsait değildir. Şartlar böyle demek kendimizi aldatmaktır. Şartları yaratan Allah, bize Allah’a verdiğiniz sözü tutun derken, içinde bulunduğumuz durumu bilmiyor mu ki, bahaneler üretmeye başlıyoruz. “Allah sizden rızık istemiyor, o halde sadece Ona kulluk edin…” Derken de, ne yapmamız gerektiğini açıkça deklare etmesine rağmen, bizler maslahat siyaset, politika günün şartları vs. diyerek hakkı yamultma hakkını kendimizde nasıl buluyoruz. Her ortamda, kendi yakınımız bile olsa, adil olmak ve Allah’a verdiğimiz sözü unutmadan adaleti gözetmek zorundayız. Ancak o zaman ölçüyü ve terazi hakkıyla korur, Allah’a verdiğimiz sözü yerine getirmiş oluruz. Öğüt alıp düşünelim diye Allah bunları bize emretmektedir.

Rahmanı hesaba katmayan hesabı şaşırır ve ne yapacağını bilemez, ivedilikle giydiği her ayakkabıyı da ters giymeye mahkûm olur. Eğer siz Allah’ın buyruğuna hakkı ile uyar, adaleti gözetir, teraziyi dengeler ve Allah’ın sözüne uyarsanız, Allah size doğru ile yanlışı birbirinden ayıracak ortamı gösterir.

Adalet sistemi olmayan bir yaşamın, başka yaşamsal ögelerininin analizini yapmaya gerek kalmaz. Çünkü adalet omurgadır, omurganın çürüdüğü ve yaralandığı ortamda tüm değer sistemleri yerlerde sürünmeye mahkumdur. Onun için bir toplumun tüm değer sistemlerindeki çürümenin önlenmesi için adaleti yaygın hale getirmeliyiz. Bunun yolu Allah’a verdiğimiz söze sadık kalmaktır. Çünkü anlamamız ve öğüt almamız için bize bunları emretmektedir. Yeniden dirilmenin ve ayağa kalkmanın tek ve şartsız koşulu, adaleti yani omurgayı sağlığına kavuşturmaktır. Bunu da yaratıcının istediği şekilde yapmaktır. Vakit dirilme vakti diyorsanız bugünü çok geç, yarını imkânsız olarak düşünüp öylece ayağa kalkalım….

Erol KEKEÇ/09.01.2019

EY İNSANLAR! HAKKI AYAKTA TUTANLAR OLALIM- (2)

“Rabbinin sözü hem doğrulukça hem de adaletçe tamamlanmıştır. O'nun sözlerini değiştirebilecek hiç kimse yoktur. O, işitendir, bilendir.” En’am:115

“Allah’ın sözü hem doğruluk hem de adalet olarak tamamlanmıştır.” Allah’ın apaçık bu beyanı karşısında Allah’ın sözünün dışında hak ve doğruluk arayanlar ya da bunda bir yetersizlik olduğuna zerre kadar şek ve şüphe ile bakanlar, hangi kapıyı çalarlarsa çalsınlar asla doğruluk kapısından içeriye giremeyeceklerdir. Doğruluk ve adalet ancak Allah’tan gelendir. Allah’tan gelen bu hakikati kavramak istemeyenler ya da oradaki doğruluk ve adalet kavramını kendi varlık ve çıkarlarını korumak için tahrif edenler ancak tahribata uğrayacakları günü bekleme hakkına sahiptirler.

Göklerin ve yerin Rabbi Allah, böylesi bir kâinatı var edip, onunla ilgili bir adalet tesis etmeyeceğini düşünmek ya da buna müdahale etmediğini hesaplamak tam bir akıl yoksunluğudur. Aklı idrak ile bir dirhem kendisindeki canlılık ve yaşam belirtisi üzerinde tasarruf sahibi olmadığını görebilen bir varlık insan, bu hakikati görebilme erdemine ve basiretliliğine sahip olur.

Özellikle İslam olduğunu iddia eden yığınlara baktığımızda, Allah’ın hem doğruluk olarak hem de adalet olarak tamamlanan bu sözünün üzerinde söz söylemeyi kendilerine bir marifet bilmekte yarış halindeler. Çünkü Allah’ın doğruluk üzerine tamamlanmış sözlerini hiç hesaba katmadan, herkesin kendince bulunduğu ortamın meşruiyetini oluşturmak adına yorumlamalar yaptığına ve çoğu zaman da sonradan gelenlerin bu görüşleri mutlak kaynak gibi algıladıklarına şahit olmaktayız. Eğer Allah’ın sözünün doğruluk olarak tamamlandığına inanılmış olsaydı, hak olan bir doğru üzerinde bu kadar farklı anlayışların ve yorumların olması düşünülemezdi. İslam adına ortaya çıkan doğru kabul edilen ve rivayetlerle günümüze kadar gelerek insanların yaşamını bir kosa çeviren bu anlayışların büyük bir çoğunluğu, içinde bulunduğu çağın siyasal sisteminden ve yönetim erkinden bağımsız sadece doğruyu ifade eden doğrular olarak geldiğine inanmıyorum. Bu düşüncemin arkasındaki temel dinamizm ise, doğruluğun bu kadar karmaşıklaştırılarak yaşanmaz bir dini Allah’ın dini gibi, tüm beyinleri bu hurafelerle doldurmuş olmalarıdır. Allah’ın dini uyandırıp insanı tefekküre ve kendi gerçekliğini sorgulamaya götürmesine rağmen; bunlar ancak insanları kendisiyle meşgul etmektedir. Allah’ın sözü hedefe yoğunlaştırıyor, bu anlayışların tamamı kendisini bir hedef haline getirmektedir. İnsanlar da onlarla boğuşarak karmakarışık bir hayatın karanlık labirentlerinde birbirini yemeye başladı.

Allah’ın sözü doğruluk açısından tamamlanmıştır. Bunun anlamı kendi aklı idrak muhakememe göre, siz hiç düşünmeyin anlamında değildir. Kâinat Allah’ın gözle görülen ve tüm detayıyla bize kendisini anlatan sözleridir. Allah’ın kâinata yüklediği sözlerine yani doğanın yasalarına aykırı ve sözlü olarak gelip yazıya aktarılan vahyine karşı ortaya atılacak en küçük bir farklılık onun sözlerine inanmamaktır. Doğanın yasalarına ulaşabilmenin ve onu anlamak için yapılacak çalışmaların hepsi en küçüğünden en büyüğüne kadar kayda değer uğraş ve faaliyetlerdir. İnsanlığın bu çalışmasını hiçe sayarak kendi anlamsızlıkları içerisinde bunları yok sayarak ve onlara korku ile yaklaşmak, aslandan korkup kaçan yabani eşeklerin durumundan hiç de farklı olmamaktır. Allah’ın sözünün hak olduğuna inanmak başlı başına Allah’ın kâinata yüklediği şifreleri çözüp onları anlamaya çalışanlara hayret ve saygı ile bakmayı gerektirir.

Tarihin her döneminde hem batı dünyasında hem de doğuda yani dünyanın neresinde olursa olsun hak olan Allah’ın sözlerine en çok direnen uydurulmuş dinsel otoritelerin şiddetli tutum ve davranışları olmuştur. Çünkü onlar çok iyi biliyor ki, Allah’ın Hak sözünün tamamlandığını insanlar anlamaya çalışırsa, bunların insanları din adına sömüren sistemleri iflas edecektir. Dönemin siyasal örgütlemeleri de çoğu zaman meşruiyetlerinin kaynağını ve iktidarlarının yaptırım gücünü bu dinsel despotizmden almaktadır. Yani karşılıklı beslendiklerinden hiçbirinin hoşuna gitmiyor, insanların, Allah’ın sözünün tamamlandığını ve adaletinin mutlak adalet olarak herkesi kuşatacağını anlamaları…

İslam dünyası ve bu dünyanın geçmişten günümüze gelen kaynaklarına baktığımız zaman, Hakkı hak olarak savunan ve bu anlayışlarını ortaya koyanların siyasal erk tarafından hep horlandıklarını ve sistem dışı tehlikeli varlıklar olarak adlandırıldıklarını çoğu zamanda ölüme mahkûm edildiklerini görmekteyiz. Hatta bizim için şu anda tehlikeli anlayışlar olarak adlandırılanlarının çoğunun da bulundukları dönemin kudreti elinde tutanlarından her türlü beslenen leş sürülerinin dışladığı ve bize kötü olarak tanıttıkları da görülmektedir. Bu kısa ve öz açıklamalardan anlatmak istediğim o dur ki, her dönemde hakkın hak olarak gündem olması hep tehlikeli olarak görülmüştür. Bundan dolayı da buna en çok direnenler, hep dünyaperest dindarlar olmuştur.

“Allah’ın sözü adaletçe de tamamlanmıştır. Onu değiştirecek hiçbir güç yoktur, O işitendir her şeyi bilendir.”

Kur’an güncellenmeli diyenlerin bu konudaki samimiyetsizliklerini de ifade etmek gerekir. Kur’an hep günceldir, biz ortamımıza göre beynimizin yazılımını yeniden yüklemememiz gerekiyor. Allah’ın sözleri yürek ve beyinsel bir donanımdır. Ancak o donanıma uygun yazılım yüklemek demek, geçmişle günümüzü yorumlamak değil, günümüzle günümüzü yorumlamak gerekir. Çünkü benim için yüklenen yazılım bugüne özgüdür. Burada karıştırılan, donanımın yeniden yüklenmesinin istenmesidir. Oysa donanım evrensel ve şümuldür donanıma her dönemde her çağın koşulları dikkate alınarak yürek ve beyinsel yazılımlarla ona yaklaştığımızda doğrulukça tamamlanmış olan o söze ekleyeceğimiz hiçbir şey olmaz. Bu durumu bir örnekle izah etmek gerekirse, Güneş milyarlarca yıldan beri hep bizi aydınlatıyor ve ısıtıyor, ancak her dönemde yaşayan insanların yetiştirdiği ürünler ve ondan faydalanma şekli farklı olmuştur. Allah’ın sözü bir Güneştir her zaman ve çağı aydınlatacak bir nurdur, ancak bu nur insanların içinde bulunduğu ve akıllarının erdiği oranda insanları ondan faydalandıracaktır. Nasıl ki Güneş ortaya çıktığı zaman aklı ve fiziki dengesizliği olmayan herkes için aynı özelliği gösteriyorsa, Allah’ın sözü de böyledir. Allah’ın adaleti herkese aynıdır. Bu adaleti ve doğruluğu örtbas etmeye çalışanların tamamı Güneşi balçıkla sıvayacağını zanneden akıldan yoksun zalimler güruhudur ancak.

Allah’ın kainattaki sözünü ve bize gönderdiği hak olan doğruluğunu değiştirecek asla olmayacaktır. Çünkü onu idrak edecek mutlak varlıklar bir gün mutlaka ortaya çıkacaktır işte o gün yeryüzüne adaletin Güneşi ışık saçacaktır, o günü dört gözle beklerken de Güneşi balçıkla örttüğünü sananlarla da mücadelemiz asla bitmeyecektir.

Allah’ın sözünü değiştirecek yoktur, Allah her şeyi bilendir…O gün çok yakındır bize düşen görev, her insana ancak emeğinin karşılığı vardır Ey insan kalk kendine gel ve kükre bugün değilse ne zaman, yarın hiç olmayacak işte bugün uyanma vakti!

Erol KEKEÇ/07.01.2018