BEN DEMEMİŞ MİYDİM? DEMEYECEĞİM!

Yorgunluk canıma ahdetti. Tabi yorgunluğun ne olduğunu ancak yorulanlar bilir. Benim yorgunluğumdan biraz bahsedeyim merak etmişsinizdir belki. Hani şunları bazen kullanırız ya ben onu sana dememiş miydim gibi; hakikaten beni yoranlar da, çok söylemiş olmama rağmen yapılmamış olup, onunla alakalı kişilerle karşılaştığımda, hatırladın mı ben sana onu söylemiştim gibi yorumlamaları yapmaktan çok yoruldum. Karar verdim bundan sonra bu açıklamalara yer vermeyeceğim, alan alır almayan da bilmem ne alır görürüz hep beraber.
Bu kısa hayatta birazcık nefes alalım neşe ve mutlulukla dolalım derken, mutluluğumuzu hep feda ettik, kimler için diye sorarsanız, inanın değmeyecek ve bir nebze kendisine ders çıkarmayacak, amipsel tek hücreli canlılara harcadık. Ondan işte geriye dönüp bir baktığımda hep karavanaya sallamışız da yeni fark ettim. E neyse hayırlısı diye yeniden başladık yürümeye, bu yolda sadece selektör yapıyorum son sürat basıyorum gaza, önüme çıkan ve kural ihlali yapanlara da çarpmayayım diye düşünmüyorum, benim şeride girenlere ne olurun hesabını yapmıyorum ne olursa olsun. Dememiş miydim demeyeceğim artık, ya da saksafon çalma gibi özel bir gayret içinde olmayacağım; çünkü ben zaten selektör yapıyorum ama birileri daima başkasının şeridinde gitmekten ve hak ihlalleri yapmaktan zevk alıyorsa, yolu boşaltmasının zamanı gelmiştir o zaman.
Hayat bu, bazen birileri yolun başında, bazen yolun ortasında, bazen sivri uçurumların ucunda son verir yaşama ve elveda ederek gider yolun dışına. Gelecek günlere umutla bakıyorum, karanlık bir perde açılıyor karşıma, biraz tereddütleşiyorum ne perde, ne başka bir şey, anlaşılmayan bir titreme sarıyor bedenimi. Titremelerim için uzman psikiyatrilere soruyorum, küresel virüsten kaynaklanan sıtma mikrobunun tesiri olduğunu anlatıyor, meşhur mollalara soruyorum, belki bir dinsel açıklaması olabilir umuduyla, sana cin çarpmış diyorlar. Acaba açlık mı, bir de ekonomiden anlayanlara sorayım diyorum; her şey çok güzel karnın tok açlıkla alakalı değil, sen keyfinden horon tepiyorsun diyorlar; ya ne olur anlayan anlamayan herkes, şu benim derdimle ilgili bir yorum yapsın, ne olacak bu titremelerim diyorum, kafayı yemişsin ne yapalım diyorlar. O zaman ben de birden şimşek gibi irkilip kendime geliyorum ve diyorum ki:"kim kafayı yemiş kim yememiş yakında göreceksiniz".İşte o gün geldiğinde ben dememiş miydim dememek için bu gün birden söyledim işte ne bileyim.
Evet, benim için çoğu komplo ve korku senaryoları kurduğumu düşünebilir ama şunu unutmamak gerekir ki, hakikati göremeyenler ve kendilerini aklamak istenler böyle düşünedursun, ben de diyorum ki,"zulüm ile abad olanın sonu yok olmaktır".
Yıl:07.03.2009
Saat:21.50–22.20
Yer: Çengelköy/İst
(E.Kekeç)

BELKİ RAHATLARSINIZ!!! (!)

Deve sırtındaki hörgücü görse çatlar ölürmüş,deve deve olmasına rağmen kendi halini görme imkanına kavuştuğunda,bir durum değerlendirmesi yapabileceği vurgulanmaktadır.Oysa bu insan denen varlık, değil durum değerlendirmesi kendi haklılığını kanıtlamaktan başka bir numara ortaya koymaz.Bu günlerde meydanlara baktığımda herkes bağırmaktan ve saldırmaktan başka bir icraat ortaya koymuyor.Bağıranların ve çağıranların yaşadığı bu çorak toprakta, acaba düşünce tohumunu ekseniz göverir mi diye kendi kendime bazen soruyorum da,Bilmiyorum filizlenmeyecek bu az miktardaki tohumları, acaba buralara saçsak mı diye sormadan edemiyorum işte.
Topluluklara seslenen her bir toplu megafonik araç ve gereçleri hiç açmayı düşünmüyorum;hangisini açarsanız adam ağzını açmış bir o yana bir bu yana saldırmadan durmuyor.Ne bu ya, bu ülke de insanlar bu saldırıdan başka bir şey bilmez mi?Yoksa bu halkı aldatanlar adres saptırmaya mı çalışıyorlar,yıllardır halkın değerlerine küfredenler çıkmış halkın değerlerinin savunucusu olmuş,ekmeğe muhtaç edenler,halkın çektiği ızdırapların kaynağını arar duruma gelmiş.Hakikaten bunlar şu sırtlarındaki hörgüçlerine bir bakıversinler ne olur ya.Hiç mi insanın yüzü kızarmaz?Önce kızaracak yüz olmalı değil mi;pardon ben de soruyorum işte.
Bu topraklarda siyaset ve erdemlilik tohumlarını, ikiyüzlülük ıslah laboratuarlarında yeniden ıslah ederek pazara sundular. Bizim pazarlarda satılan bu tohumlar tamamıyla genetik yapısı değiştirilmiş. Bu genlerde bu topraklara ekildiğinde ister istemez şu an gördüğümüz meyveleri ortaya çıkarmakta. Durum böyle olunca dıştan adama benzeyen, içi o günün şartlarına göre biçim değiştiren sıradan nesnelere dönüşmekte. Sıradan varlıklar,herkesi sıradan algılarlar,nasılsanız öyle görürsünüz ya da görmek istediğiniz gibi bakarsınız.Bu kalabalıkların ne zaman kendine gelip her şeyi aklı selimle düşünüp hayatını değiştirecek potansiyel enerjiye sahip olacağını hep merak etmekteyim.Ya Allah aşkına şu meydanlara bir bakın, insanı düşünen ve insana değer vererek, onların sorunlarını bir çözelim de sorunsuz bir yeni dünya kuralım diye düşünen birilerini gösterebilir misiniz? Ben uzun zamandır takip ediyorum,hayatımda bu kadar boş şeyler dinlemedim.O ona,öbürü diğerine yani al onu vur diğerine;bu kadar basit argümanlarla siyaset yaptığını sananlar,bir gün bu cambazlıklara son verecek bir yeni akımın elektrik akımına kapılıp,titreye titreye bu sahnelerden yok olup gittiklerinde,hörgüçlerini görmelerinin anlamı olmayacak.Ama şunu unutmamak gerekir ki,bu günlerde politik arenada kullanılan dil,hiçbir ortamda kullanılmayacak kadar argotik ve basit.TV şovları yapan şovmenlerin belden aşağı kullanılan ve bir türlü yol bulupta belden yukarı çıkamayan dillerinden daha aşağılara düştü.Nedeni ise ortada, İkiyüzlü ıslah laboratuarlarında genetik yapısı değiştirilen erdemlilik ve siyaset kavramlarının yeni versiyonu bu.Bizim halkımızda rahatlayacak bir yerler arıyor,siyaset dünyasından öğrendikleri bu rahatlama dili ile, herkes birbirine korkarım yakında küfret rahatla diye öğütlerde bulunacak, çünkü ortalıkta kullanılan dil bizi oraya doğru götürüyor.Ahlaktan yoksun,bir toplumun yapmayacağı hiçbir şey yoktur olumsuzluk adına.Eğer ortalıkta dönüp dolaşanlar hakikaten örnek alınan zatlarsa,bu halkın geleceğini varın siz düşünün nerelere kadar gider diye.Bir toplumu kandırmanın ve avutmanın en güzel taktiklerini yaşamaktayız,bayağı bir taktik öğrendim ben kendi adıma."Mazot var da biz mi içtik" diyenlerin üzülmesine gerek yok, çünkü yeni sahnemizde figürler yerli yerinde sahne tam bir bütünlük içinde,senaryonun sahipleri de figüranlar da işini gayet güzel yapıyor;yakında herkes toplum olarak oynayacak bir oyun bulacak,agoralar zaten Anadolu’nun vazgeçilmezleri değil mi?Bari bu kadar konuştuk bir müjde de benden olsun 26-45 doğu meridyeni,36-42 kuzey paralelleri arasında bulunan topraklarda dünyanın en büyük açık hava tiyatroları inşa edilmektedir.Bu tiyatroda oyuncu ya da seyirci olmak isteyen her kim varsa,katılmanın ilk şartı çok iyi argotizm diline sahip olmaktır.Bu dili bilmeyenler kesinlikle katılamaz,arzu ve istekli olanlar dillerini geliştirmek istiyorlarsa,bu işin öncüsü olan siyasi aktörlerin kullandıkları dili iyi takip etsinler,bir seansta baş rol oyuncusu olabilirler.Bu kadar kopya vermekte olmaz ama biz sizi düşündüğümüzden bu ekonomik ortamda belki rahatlarsınız gerisi size kalmış....
YIL:28.02.2009
saat:01.20-02.15
yer: Çengelköy/İst
(E.Kekeç)

HAKKATEN ŞU TAVUKTAN FARKIMIZ NE?

Kör cehalet çirkefleştirir insanları!
Suskunluğum asaletimdendir...
Her lafa verecek bir cevabım var...
Lakin bir lafa bakarım laf mı diye, birde söyleyene bakarım adam mı diye...
Sanki öykü değil, Türkiye'nin son 50 yılı. Ya bu öyküyü yazan Türkiye'den esinlendi, ya da Türkiye’yi 'Kırmızı ibikli Tavuk'a çevirenler bu öyküden esinlendiler.
KIRMIZI İBİKLİ KÜÇÜK TAVUK
Zamanın birinde bir çiftlikte kırmızı ibikli küçük bir tavuk yaşarmış. Tavuk kendi yiyeceğini kendisi bulur ve bu güzel çiftlikte çok mutlu bir hayat yaşarmış. Bir gün buğday taneleri bulmuş ve bunları ekerek daha çok yiyecek elde edeceğini düşünmüş. Ancak nasıl ekeceğini bilmediği için arkadaşlarından yardım istemiş:
'- Bu buğday tanelerini ekmek için kim bana yardım edecek ?'
Ördek cevaplamış:
'- Ben yardım edemem, ancak istersen sana kahve tohumu satabilirim. Buğday yerine kahve ekersen, çok para kazanır ve istediğin kadar buğday alırsın.'
Domuz oradan seslenmiş:
'- Ben de yardım edemem, ancak kahve ekersen ürünlerini ben satın alırım.'
Fare hemen atlamış:
'- Ben buğday ekiminden anlamam ancak kahve ekmek için gereken parayı sana borç verebilirim, sonra ödersin.'
Ticaretten ve tarımdan anlamayan kırmızı ibikli şirin tavuk, bu sözler sonrasında kahve ekmeye karar vermiş ve buğdaydan vazgeçmiş. Ancak kahve nasıl ekilir bilmediğinden yine yardım istemiş: '- Kahve ekmek için kim bana yardım edecek?'
Ördek:
'- Ben yardım edemem, ancak kahvenin çabuk büyümesi için gereken gübreyi sana satabilirim' demiş.
Domuz:
'- Ben kahve yetiştirmekten anlamam ancak kahveleri zararlı böceklerden korumak için ilaca ihtiyacın var, istersen sana satarım' demiş.
Fare de:
'- Gübre ve ilaç için gereken parayı istersen sana borç olarak veririm ' demiş.
Sonunda kırmızı ibikli tavuk çalışmaya başlamış, çalışmıııııış çalışmış.
Kahve yetiştirmek buğday yetiştirmekten daha zormuş ve daha çok gübre ve ilaç gerekiyormuş. Ama tavuğumuz sonunda çok zengin olacağını hayal ederek sabretmiş. Ve sonunda hasat zamanı gelmiş ve gerçekten de tavuk çok miktarda ürün elde etmiş, kendisine yol gösteren arkadaşlarına seslenmiş:
'- Kahveleri satmama kim yardım edecek?'
Ördek:
'- Ben yardım edemem, ancak kahveleri işlemek ve paketlemek için benim fabrikama getirmelisin.'
Domuz:
'- Ben de yardım edemem, zaten her önüne gelen kahve ektiği için kahve fiyatları çok düştü, senin kahven beş para etmez.'
Fare:
'- Ben bu işlerden anlamam, ayrıca artık sana verdiğim borçları ödemen lazım.'
Sonunda kırmızı ibikli küçük tavuk gerçeğin farkına varmış ve buğday yerine kahve ekmenin büyük bir hata olduğunu anlamış, çünkü borç içinde imiş ve yiyecek tek bir lokması yokmuş. Açlıktan ölmemek için yine yardım istemiş:

'- Yiyecek bir kaç lokma bulmama kim yardım edecek?'
Ördek:
- Ben yardım edemem, senin hiç paran yok.'
Domuz:
'- Ben de yardım edemem, zaten herkes kahve ektiği için buğday eken de kalmadı, yiyecek yok.'
Fare:
'- Ben yiyecek bulamam. Ancak bana borçlarını ödemediğin için para yerine senin tarlanı almak zorundayım, iyi bir tavuk olursan, belki senin o tarlada boğaz tokluğuna çalışıp, benim için buğday yetiştirmene izin verebilirim.
Şimdilerde bizim kırmızı ibikli küçük tavuğumuz, artık farenin olan eski tarlasında buğday yetiştiriyor ve karnını doyurmaya çalışıyor.

Kaynak: İngiltere de ilkokullarda okuma kitabı olarak okutulan 'The Little Red Hen' kitabı.
yıl:28.02.2009
Saat:12.00-12.44
yer: Çengelköy/İst
(E.Kekeç)